«Էնդեմիկ բույսեր»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Էնդեմիկ բույսեր''', '''բնաշխարհիկ բույսեր''' աշխարհագրական որևէ ոչ մեծ տարածքում սահմանափակորեն տարածված բույսեր։ Բաժանվում են երկու խմբի՝ պալեո- և նեո- [[էնդեմիկ]]ներ։ ՀՀ տարածքում բուսաբան-կարգաբանների կողմից տարբեր ժամանակներում (առաջին անգամ) բացահայտվել և նկարագրվել է շուրջ 400 տեսակ, որոնցից 115-ը հանդիպում է միայն [[Հայաստան]]ում (285-ը հայտնաբերվել է նաև հարևան երկրներում)։

Հայաստանի էնդեմիկ բույսերից են [[նաիրյան նշենի]]ն, [[Թախտաջյանի կաթնուկ]]ը, [[Թամամշյանի օշան]]ը, [[Տիգրանի թանթրվենի]]ն, [[Մաղաքյանի ստելերոպսիս]]ը, [[հայաստանյան արոսենի]]ն, [[Արարատի իշամառոլ]]ը, [[Բարսեղյանի վուշ]]ը և այլն։

ՀՀ-ում տարածված են նաև մշակաբույսերի վայրի էնդեմիկ տեսակները (նախնիները)՝ [[տանձենի]], [[խնձորենի]], [[կեռասենի]], [[սալորենի]], [[արոսենի]], [[սզնի]], [[ոլոռ]], [[ոսպ]], [[ճակնդեղ]] և այլն։ Առանձնահատուկ տեղ են գրավում վայրի էնդեմիկ [[հացազգիներ]]ը (ցորեն, գարի, աշորա և այլն), որոնք օժտված են ներտեսակային խիստ բազմազանությամբ և արժեքավոր հատկանիշներով (երաշտադիմացկունություն, վաղահասություն, պրոտեինի և հում սոսընձանյութի պարունակություն և այլն)։