«Բալաբեկ Մարտիրոսյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Բալաբեկ Գրիգորի Մարտիրոսյան''' ([[մայիսի 20]], [[1905]], գ․ Թոխանշալու (այժմ՝ [[Մասիս]], [[ՀՀ]] [[Արտաշատ]]ի շրջանում)  -  [[ապրիլի 6]], [[1972]], [[Երևան]]), կուսակցական և պետական աշխատող։ [[ԽՄԿԿ]] անդամ [[1927]] թվականից։

Սովորել է Երևանի 1-ին և 2-րդ աստիճանի կուսակցական դպրոցներում ([[1925]]-[[1929]]), ավարտել [[Բաքու|Բաքվի]] մարքսիզմ-լենինիզմի ինստիտուտը ([[1936]]), [[1929]]-[[1931]] թվականներին կոմերիտական կազմակերպչական աշխատանքի է եղել [[Նոր Բայազետ]]ի (Կամո) և [[Ղամարլու]]ի (Արտաշատ) շրջկոմներում։ [[1936]] թվականից աշխատել է ՀԿ (բ)Կ Երևանի կոմիտեի պրոպագանդայի և ագիտացիայի տանը։ [[1937]] թվականի մայիսից ՀԿ (բ)Կ [[Երևան]]ի քաղկոմի երկրորդ քարտուղարն էր, սեպտեմբերից՝ ՀԿԿ ԿԿ-ի ագիտացիայի և պրոպագանդայի բաժնի վարիչը։ [[1938]]-[[1942]] թվականներին եղել է ՀԽՍՀ լուսավորության ժողկոմ։ [[1942]]-[[1953]] թվականներին՝ Հայկական գյուղատնաեսական [[ինստիտուտ]]ի տնօրեն, միաժամանակ՝ ինստիտուտի մարքսիզմլենինիզմի ամբիոնի վարիչ ([[1942]]-[[1949]])։ [[1953]] թվականից ՀԽՍՀ Մինիստրների խորհրդի նախագահի տեղակալն էր, [[1959]]-[[1961]] թվականներին՝ բարձրագույն և միջնակարգ մասնագիտական կրթության պետական կոմիտեի նախագահը։ Միաժամանակ [[1958]] թվականից՝ ՀԽՍՀ արտաքին գործերի նախարար՝ այդ պաշտոնում մնալով մինչև իր կյանքի վերջը։ Մարտիրոսյանը խորհրդային պատվիրակության կազմում մասնակցել է ([[1958]], [[1959]], [[1971]]) [[ՄԱԿ]]-ի Գլխավոր ասամբլեայի նսաաշրջաններին։ Եղել է ՀամԿ (բ)Կ 23-րդ և ՀԿ (բ)Կ 10-14-րդ համագումարների պատգամավոր, [[ԽՍՀՄ]] 1-ին և [[ՀԽՍՀ]] 2-7-րդ գումարումների Գերագույն խորհրդի պատգամավոր, ՀԿԿ ԿԿ-ի անդամ ([[1938]]-[[1948]])։ Պարգևատրվել է Աշխատանքային կարմիր դրոշի 2, Հայրենական պատերազմի 2-րդ աստիճանի և «Պատվո նշան» շքանշաններով։