«Ակակի Ծերեթելի»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Ակակի Ծերեթելի''' ([[վրացերեն]]՝ აკაკი წერეთელი, [[1840]], [[հունիսի 9]]  -  [[1915]], [[հունվարի 26]]), վրացի բանաստեղծ, արձակագիր, դրամատուրգ, հրապարակախոս, վրաց նոր գրականության և գրական նոր լեզվի հիմնադիր ([[Իլյա Ճավճավաձե]]ի հետ միասին)։ [[19-րդ դար]]ի 2-րդ կեսի [[Վրաստան]]ում ազզային-ազատագրական շարժման ղեկավարներից։

Ծերեթելին հայրենիքը պատկերել է յուրովի (Վերելքում, [[1875]], Հիվանդը, [[1880]], Ամիրանը, [[1883]], Սիրեցյալիս, [[1898]], Սուլիկո, [[1895]])։ Գրել է պոեմներ, վիպակներ, ակնարկներ, առակներ, պիեսներ, հրապարակախոսական հոդվածներ։ Բագրատ Մեծ ([[1875]]), Թորնիկե Էրիսթավի ([[1884]]), Նաթելա ([[1900]]) պոեմները և Բաշի Աչուկ» ([[1895]]-[[1896]]) պատմվածքը պատկերում են ազատության ու անկախության համար վրաց ժողովրդի պայքարը։ Արձակ գործերից հայտնի է Իմ գլխով անցածը ([[1894]]-[[1899]], հայերեն հրատարակություն՝ [[1938]]) ինքնակենսագրական վիպակը։ Նրա Կորչի ([[1905]]) բանաստեղծությունը, որը կառավարությունը տապալելու ուղղակի կոչ էր, Վրաստանում դարձել էր հեղափոխական հիմն։ Ծերեթելին վրացերենի է թարգմանել Ինտերնացիոնալը ([[1906]])։

Ծերեթելին ունի բանաստեղծություն, որը վերաբերվում է Գաբրիել Սունդուկյանին։ Բանաստեղծությունը թարգմանել է [[Գեղամ Սարյան]]ը։ <ref>{{cite book|author=|title=Սրտի ձայներ|publisher=«Հայաստան» և «Սաբճոթա Սաքարթվելո»|location=Երևան-Թբիլիս|year=1970|page=էջ 7-8}}</ref>