«Ֆրանսուա Մորիակ»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[1913]] թվականին լույս է տեսել Մորիակի առաջին վեպը՝ «Մանուկը շղթաների ծանրության տակ»։ Մորիակին ճանաչում են բերել «Համբույր բորոտին» ([[1922]]), «Մայրը» ([[1923]]), «[[Թերեզ Դեսքեյրու]]» ([[1927]]), «Իժերի կծիկը» ([[1932]], հայերեն հրատարակվել է [[1962]] թվականին), «Ոչ մի տեղ չտանող ճանապարհները» ([[1939]]) վեպերը։ Դիմադրության շարժման մասնակից Մորիակը [[1943]] թվականին Ֆորեզ կեղծանունով լույս է ընծայել «Սև տետր» հակաֆաշիստական հոդվածների ժողովածուն։ Ետպատերազմյան շրջանի վեպերից առավել հայտնի են «Կապիկը» ([[1951]]), «Գառնուկը» ([[1954]]), «Անցած ժամանակների պատանին» ([[1969]])։

«Վեպ» ([[1928]]), «Վիպասանը և նրա գործող անձինք» ([[1933]], [[1970]]), «Ներքին հուշագրություններ» ([[1959]]) աշխատություններում շարադրված են Մորիակի գեղագիտական հայացքները<ref>Վահան Սահակյան, Վիլեն Սահակյան, Հայ և համաշխարհային նշանավոր դեմքեր, Ե., «ՎՄՎ-Պրինտ», 2006, էջ 219:</ref>։

 

== Ծանոթագրություններ ==