«Ջոակինո Ռոսսինի»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չ Ռոբոտ․ Տեքստի ավտոմատ փոխարինում (-` +՝)
Տող 15.
 
== Ռոսսինիի ստեղծագործության բնութագիրը ==
Ռոսսինիի օպերային երկու գլուխգործոցները իտալական երաժշտական թատրոնի ավանդույթային`ավանդույթային՝ կոմիկական և հերոսական ժանրերում հեղինակի որոնումների գագաթն են մարմնավորում: Եթե «Սևիլյան սափրիչը» ամբողջացնում, ավարտում է [[բուֆֆա]] օպերայի զարգացումը, ապա «[[Վիլհելմ Տելլ (օպերա)|Վիլհելմ Տելլ]]»-ով դրվում է 19-րդ դարի հերոսական-ռոմանտիկական օպերայի սկիզբը:
 
Ստեղծագործական առաջին փուլում Ռոսսինին տարվեց կոմիկական ժանրով: Մինչ [[1816 թ]]-ը Ռոսսինիի գրած 16 օպերաներից 9-ը բուֆֆա էին: Այս ժանրով ստեղծագործելն ավելի հեշտ էր ստացվում, քան հսրոսական ժանրով: Պատճառը հավանաբար բուֆֆա օպերայի բնույթի (որը տիպիկ ժանր էր երրորդ դասի համար)և Ռոսսինիի էության ներքին նմանությունն էր: Ռեալիստիկ-կենցաղային սյուժեն, անհոգ հումորը, գործողությունների զարգացման դինամիկան և ամենակարևորը`ամենակարևորը՝ երաժշտական լեզվի ժողովրդայնությունը շատ մոտ էին կոմպոզիտորի տաղանդին: Ռոսսինին մնաց որպես բուֆֆա օպերայի անգերազանցելի վարպետ, [[Բեթհովեն]]ը խորհուրդ էր տվել նրան (նրանք հանդիպել էին [[Վիեննա]]յում, [[1822]] թ-ին) ստեղծագործել միայն կոմիկական ժանրում`ժանրում՝ վստահեցնելով, որ այլ կերպ ստեղծագործելու բոլոր փորձերը բռնություն կդառնան սեփական էության դեմ: Իր վերջին կոմիկական ստեղծագործությունից 40 տարի անց հեղինակը գրեց «[[Տոնական մեսսա]]ն» , որտեղ կան հումորային տարրեր (հումորային դիմելաձև [[Աստված|Աստծուն]], որտեղ խոսում էր իր մասին, թե ինքը ստեղծվել է կոմիկական թատրոնի համար): Ռոսսինիի բնավորության ամենավառ գծերից էին խանդավառությունը ու կենսուրախությունը և անսպառ սրամտությունը:
 
== Հիմնական օպերաները ==