«Մարգագետին»–ի խմբագրումների տարբերություն

''Մայրցամաքային'' Մարգագետինները տեղադրված են հարթավայրերում(ողողվող հովիտներից դուրս) և լինում են անջրդի հովիտների ու ցածրավայրերի Մարգագետիններ։ ''Ողողվող'' Մարգագետինները տարածված են տունդրայից մինչև անապատներ(հատկապես անտառային և անտառատափաստանային գոտիներում)։Ավելի բերքատու և բազմազան են,քան մայրցամաքային Մարգագետինները։▼

''Լեռնային'' Մարգագետինները տարածված են խոնավ,չափավոր կլիմա ունեցող շրջաններում(ԽՍՀՄ-ում՝ Կարպատներում,Կովկասում,Տյան Շանում,Ալթայում,Ուրալում), անտառի վերին սահմանից բարձր (ենթալպյան ու ալպյան Մարգագետիններ) և անտառային գոտում,ոչնչացված անտառների տեղում(ետանտառային Մարգագետիններ)։Մարգագետինները չոր խոտի և արոտային լիարժեք կանաչ կերի աղբյուր են։Խոտակացքը բաղկացած է հացազգի և բակլազգի խոտաբույսերից, տարախոտերից,երբեմն՝ բոշխերից ու մամուռներից։Կերօգտագործման տեսակետից արժեքավոր են առաջին երկու խումբը։▼

1978-ին ԽՍՀՄ-ում Մարգագետինների տարածությունը կազմել է 370 մլն հա,որից խոտհարքներ՝ 53 մլն, արոտավայրեր՝ 317 մլն հա։ՀԽՍՀ-ում համապատասխանաբար՝ 985 հազար,137 հազար և 848 հազար հա։ՀԽՍՀ-ում Մարգագետինները տարածված են հիմնականում Արագածի,Գեղամա լեռնաշղթայի,Կապուաջուղի և այլ լեռնազանգվածներին ու դրանց լանջերին(ծովի մակերևույթից 2200մ և ավելի բարձրության վրա)։ՀԽՍՀ-ում խոտհարքների մոտ 75%-ը գտնվում է ենթալպյան, ետանտառային մարգագետնատափաստանային,իսկ արոտների 90%-ը՝ ալպյան,ենթալպյան,լեռնատափաստանային,մարգագետնատափսատանային և ետանտառային գոտիներում։Մարգագետինների միջին բերքատվությունը խոտհարքներում 15-25 ց\հա է(չոր խոտ),արոտավայրերում՝ 10-15 ց\հա։▼