«Սեյրան Խաթլամաջյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
չ clean up, փոխարինվեց: եւ → և (2), : → ։ oգտվելով ԱՎԲ
Տող 1.
[[Պատկեր:Seyran Khatlamajyan in Yerevan in 1980 by Kaloust.jpg|մինի|300px|Սեյրան Խաթլամաջյանը 1980 թվականին]]
'''Սեյրան Հովհաննեսի Խաթլամաջյան''' կամ '''Սեյրան Խաթլամաճեան''' ([[ապրիլի 20]], [[1937]], [[Նոր Նախիջևան]]ի մոտակա Չալդր գյուղ<ref name="ReferenceA">Սուրեն Մուրադյան, Ջերմացնող, տաք գույներով. - Սովետական Հայաստան, Եր., 1978, N. 5 , էջ 32-33, 3 վերատպ.</ref> - [[սեպտեմբերի 14]], [[1994]], [[Երևան]]<ref>«Անձինք նուիրեայք» Դրօշակ ԻԵ, տարի, թիւ 13, 6 հոկտեմբեր - 19 հոկտեմբեր 1994</ref>), հայ գեղանկարիչ, գրաֆիկ, հասարակական գործիչ;<ref>Դանիել Դզնունի «Հայ կերպարվեստագետներ» 1977 թ. [[Երևան]]</ref> Համարվում է հայ աբստրակտ՝ վերացական, արվեստի հիմնադիրներից մեկը։<ref>Generation of the Seventies — From Friedemann Stöckert’s Collection. Essays by Tatjana Kalugina, Alexandr Borowskij and Elena Basner. Friedemann Stöckert (author). CH. Schroer, 2012, p. 260</ref>
 
1964-ին ավարտել է Երևանի գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտը։ Շարունակելով գեղանկարչության ազգային ավանդույթները (մասնավորապես՝ [[Մարտիրոս Սարյան]]ի)՝ Խաթլամաջյանը ստեղծել է հայերնի բնության տիպական գծերը ընդհանրացնող խորհրդանշական բնույթի [[բնապատկեր]]ներ («Շինուհայր», 1964, «Հեքիաթային Հայաստան» շարք 1967-ից), հոգեբանական նրբերանգներ բացահայտող դիմանկարներ («Հորս դիմանկարը», 1975, «Ալբերտ Կոստանյան», 1975)<ref>ՀՍՀ, հատոր 4, էջ 703։</ref>։ Վերացական արվեստում իր ոգեշնչման աղբյուրն էին Վասիլի Կանդինսկու և Արշիլ Գորկու ստեղծագործությունը:ստեղծագործությունը։ Միաժամանակ մոտ էր Մարտիրոս Սարյանի (1880-1972) արվեստին, որի հետ, չնայած տարիքային մեծ տարբերության, երկար տարիներ կապված էր խորը, հոգեւորհոգևոր մտերմությամբ։<ref>Սուրեն Մուրադյան, Ջերմացնող, տաք գույներով. - Սովետական Հայաստան, Եր., 1978, N. 5 , էջ 32-33, 3 վերատպ.<name="ReferenceA"/ref> Դեռ երիտասարդ տարիներից Խաթլամաճեանը ստեղծել էր իր սեփական գեղարվեստական լեզուն, որը, Սարյանի խոսքերով, հիմնված էր բարձր պրոֆեսիոնալիզմի եւև արվեստի պատմության խորը գիտելիքների վրա։<ref>Мартирос Сарьян, Краски южного солнца. – Комсомольская правда, 1967, 23 марта</ref> Աչքի էր ընկնում գունային զորեղ զգացողությամբ։ Սէյրան Խաթլամաճեանը արտահայտվել է թե՛ փափուկ, թափանցիկ հույզերի նրբերանգներով և թե՛ առույգ, խանդավառ գույների արարչական լեզվով իր ուրույն ասելիքը։<ref>Марина Степанян: ''Сейран Хатламаджян - зачинатель абстракционизма в армянском изобразительном искусстве'', Design Deluxe, no 4 апрель 2012, стр. 43</ref> Սէյրան Խաթլամաճեանի ձեռագիրը առաջին իսկ հայացքից ճանաչելի է։ Եվ եթե իր վաղ շրջանի բնանկարներն ու դիմանկարները մեզ տեղափոխում են խաճախ սարյանական աշխարհ, ապա իր "Հեքիաթային Հայաստան"-ում և աբստրակտ ժանրում Խաթլամաճեանը չի նմանվում ո՛չ մի նկարչի։ Չի՛ կրկնել անգամ ինքն իրեն։ 60-ական, 70-ական, 80-ական և 90-ական թվականների վերացական կտավներում Խաթլամաճեանը վերակերտվում է՝ արտահայտելով իր մտքի գաղափարային զարգացումը՝ թէ՛ որպես գեղանկարիչ և թե՛ որպես մտավորական, այդպիսով նորարար փուլեր առաջացնելով իր իսկ արվեստում։ <ref>Մարինա Ստեփանյան, ՍԵյրան Խաթլամաճեան: Կերպարվեստ, Եր., N. 1-2 (15-16) 2008, էջ. 40</ref>
 
== Հղումներ ==