«Դակտիլ»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Ստեղն, Դակտիլ''' ({{lang-gr|δάκτυλος}} - բռց. «մատ»), եռավանկ [[բանաստեղծական ոտք]]ի տեսակ<ref>{{cite book|author=Էդ. Ջրբաշյան, Հ. Մախչանյան|title=Գրականագիտական բառարան|publisher=«Լույս»|location=Երևան|year=1980|page=էջ 285}}</ref>։

[[Անտիկ տաղաչափություն|Անտիկ տաղաչափության]] մեջ դակտիլ էին կոչում սկզբում մեկ երկար և ապա երկու կարճ վանկից բաղկացած ոտքը, իսկ [[վանկաշեշտային տաղաչափություն|վանկաշեշտային ոտանավորում]] նրանց տեղը համապատասխանաբար գրավում են մեկ շեշտված և երկու անշեշտ վանկեր ( ـʼ‿ ‿)։ Դակտիլներով գրված բանատողը շեշտեր է կրում 1, 4, 7, 10-րդ վանկերի վրա և ունի հետևյալ սխեման.

Այն լեզուներում, որոնք բառաշեշտի կայուն տեղ չունեն (ինչպես՝ [[ռուսերեն]]ում) դակտիլով գրված շատ բանաստեղծություններ կան. առավել կիրառելի են երկոտք (18-րդ դար), եռոտնյա և քառոտնյա (19-րդ դար) չափերը։

«Դակտիլ» տերմինը ծագում է [[հունարեն]] δάκτυλος՝ «մատ» բառից։ Մատը կազմված է 3 ֆալանգներից, որից առաջինը մյուսներից երկար է։ Դրա նմանությամբ դակտիլային ոտքը բաղկացած է 3 վանկերից, որոնցից առաջինը շեշտված է, իսկ մնացածը՝ ոչ։