«Նադիր շահ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Թուրքերը շարժվել են Արևելյան Պարսկաստան, սակայն [[1726]] թ. [[հոկտեմբեր]]ին նրանց առաջխաղացումը կասեցրել է երկրի աֆղան կառավարիչ Աշրաֆը: [[1727]] թ. [[հոկտեմբերի 4]]-ի Համադանի հաշտությամբ Աշրաֆը ճանաչել է Թուրքիայի իրավունքները նվաճված հողերի վրա, իսկ սուլթանը Աշրաֆին՝ Պարսկաստանի տիրակալ: 1723–27 թթ. թուրք-պարսկական պատերազմը ծանր հարված է հասցրել Արցախում և Սյունիքում ծավալված ազատագրական պայքարին:

 

 

[[1726]]–[[1729]] թթ. Նադիր շահը պարտության է մատնում աֆղաններին և դուրս քշում երկրից: [[1730]] թ-ին երկրի փաստացի կառավարիչ Նադիրը թուրքական զորքերին վտարել է Համադանից, Քերմանշահից և Հյուսիսային Պարսկաստանից: Թահմասպ II շահը ([[1722]]–[[1732]] թթ.) ինքնուրույն ռազմական գործողություն է ծավալել, սակայն [[1731]] թ. պարտվել է [[Համադան]]ի մոտ: [[1732]] թ. կնքվել է հաշտություն, որով Թուրքիան պահպանել է այրսկովկասյան հողերը՝ [[Արաքս]]ից հյուսիս:[[Պատկեր:Nader Shah afshar.jpg|մինի|ձախից]]

Արցախի ինքնավարությունը մարմնավորվում էր նաև հոգևոր իշխանության՝ Գանձասարի կաթողիկոսության գոյությամբ: Վերջինս եռանդուն մասնակցություն էր ունենում ազատագրական շարժման մեջ: Այն Արցախի ոչ միայն հոգևոր, այլև աշխարհիկ ուժերի համախմբման ու նրանց պայքարի հիմնական կենտրոնն էր: [[1700]] թվականից մինչև իր կյանքի վերջը ազատագրական եռանդուն գործունեություն էր ծավալել [[Եսայի Հասան-Ջալալյան]] կաթողիկոսը: Եսայի կաթողիկոսի մահից հետո էլ [[Գանձասար]]ի կաթողիկոսարանը մնում էր հայոց ազատագրական շարժման կարևոր կենտրոններից մեկը: Այնտեղ էին կազմակերպվում գաղտնի խորհրդակցություններ՝ քննարկելու [[Հայաստան]]ի ազատագրության տարբեր ծրագրեր:

 

 

 

== Ծանոթագրություններ ==