«Համաճարակ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Տող 1.
{{Խմբագրում եմ|Rosiko}}
 
'''Համաճարակ''' ( էպիդեմիա), միատեսակ վարակիչ հիվանդությունների իրար հաջորդող պրոցես, որն արտահայտվում Է որևէ կոլեկտիվում, բնակավայրում, շրջանում կամ երկրում դրանց նշանակալի տարածմամբ:Համաճարակի բռնկմանը նպաստող նախադրյալներն են սանիտարական կանոնների խախտումը, վարակի աղբյուրների, փոխանցողների և բնակչության ընկալունության առկայությունը, առողջապահական օրգանների անբավարար կանխարգելիչ աշխատանքը և այլն: Տվյալ վայրի և տվյալ պատմական պայմանների համար սովորական (նվազագույն) հիվանդությունը կոչվում է սպորադիկ, երբ արձանագրվում են հիվանդության իրար հետ կապ չունեցող առանձին դեպքեր: Ոչ մեծ տերիտորիայում (մեկ բնակավայր, քաղաքի կամ ավանի մի մաս, հանրակացարան, զորանոց) հիվանդության տարածումը, որն ընթանում է կարճ ժամանակամիջոցում, անվանում են համաճարակային բռնկում, իսկ մեծ տերիտորիաներում, երբեմն մի քանի երկրներում կամ մայրցամաքներում, բնակչության զանգվածային ախտահարումը՝ աշխարհավարակ (պանդեմիա): Երբ վարակիչ հիվանդու թյունը որոշակի տերիտորիայում գրանց վում է մշտապես և շատ տարիների ըն թացքում, անվանում են տեղաճարակ (էն դեմիա) կամ հիվանդության տեղաճարակայնություն, իսկ որոշակի տերիտորիայում երկարատև գրանցվող և վատ պայմանների հետ կապված հիվանդությունը (որովայնային տիֆ, դիզենտերիա, բծավոր տիֆ)՝ վիճակագրական համաճարակայնություն: Եթե հիվանդությունը կապված է բնական որոշակի պայմանների առկայության հետ (օրինակ, ժանտախտի հարուցիչի մշտական շրջանառությունը ավազամկների, արջամկների, գետնասկյուռների միջև), անվանում են իսկական տեղաճարակայնություն: Տվյալ բնակավայրին ոչ բնորոշ, այլ երկրներից ներմուծված վարակիչ հիվանդությունները կոչվում են էկզոտիկ՝ տարաշխարհիկ (օրինակ, ՍՍՀՄ-ի համար էկզոտիկ է բնական ծաղիկը): Նկատվում են վարակիչ հիվանդությունների քանակական տատանումներ՝ կապված տարվա եղանակների հետ (սեզոնականություն), որոնք պայմանավորված են փոխանցողների ակտիվության սեզոնային տատանումներով, վարակի աղբյուր հանդիսացող որոշ կենդանիների կյանքի առանձնահատկություններով (օրինակ, արջամկների և գետնասկյուռների ձմեռային քունը ընդհատում է դրանց շփումը մարդկանց հետ, և կանխվում է ժանաախտի տարածումը): Ամռան ամիսներին, մրգի և բանջարի օգտագործման հետ կապված, մեծանում է աղիքային վարակիչ հիվանդությունների թիվը:Համաճարակ կենդանիների, էպիզոոտիա, համաճարակային պրոցեսների ինտենսիվության բարձրացում, որն արտահայտվում է վարակիչ հիվանդությունների (դաբաղ, ժանտախտներ, խոշոր եղջերավորների պերիպննմոնիա են) առավել լայն տարածմամբ: Այն կարող է ընդգրկել տնտեսությունը, շրջանը, մարզը կամ երկիրը:համաճարակ բնորոշվում է հիվանդությունների զանգվածային բռնկումներով, վարակի աղբյուրների ընդհանրությամբ, գաղտնի շրջանի տևողության սահմաններում հիվանդության միաժամանակյա կամ հաջորդական առաջացմամբ և հիվանդության առանձին դեպքերի տարածքային մոտիկությամբ:
'''Համաճարակ''' էպիդեմիա (<հուն.
ծյէւՑղյւօց, — մեջ և 6ejiO£ — ժողո¬
վուրդ), միատեսակ վարակիչ հիվանդու¬
թյունների իրար հաջորդող պրոցես, որն
արտահայտվում Է որևէ կոլեկտիվում,
բնակավայրում, շրջանում կամ երկրում
դրանց նշանակալի տարածմամբ:tՀ-ի
բռնկմանը նպաստող նախադրյալներն են.
սան. կանոնների խախտումը, վարակի
աղբյուրների, փոխանցողների և բնակ¬
չության ընկալունության առկայությունը,
առողջապահական օրգանների անբավա¬
րար կանխարգելիչ աշխատանքը ևն: Տվյալ
վայրի և տվյալ պատմական պայմանների
համար սովորական (նվազագույն) հի¬
վանդությունը կոչվում է սպորադիկ, երբ
արձանագրվում են հիվանդության իրար
հետ կապ չունեցող առանձին դեպքեր: Ոչ
մեծ տերիտորիայում (մեկ բնակավայր,
քաղաքի կամ ավանի մի մաս, հանրակա¬
ցարան, զորանոց) հիվանդության տարա¬
ծումը, որն ընթանում է կարճ ժամանա¬
կամիջոցում, անվանում են համաճարակա¬
յին բռնկում, իսկ մեծ տերիտորիաներում,
երբեմն մի քանի երկրներում կամ մայր
ցամաքներում, բնակչության զանգվածա¬
յին ախտահարումը՝ աշխարհավարակ
(պանդեմիա): Երբ վարակիչ հիվանդու¬
թյունը որոշակի տերիտորիայում գրանց¬
վում է մշտապես և շատ տարիների ըն¬
թացքում, անվանում են տեղաճարակ (էն¬
դեմիա) կամ հիվանդության տեղաճա-
րակայնություն, իսկ որոշակի տերիտո¬
րիայում երկարատև գրանցվող և վատ
պայմանների հետ կապված հիվանդությու¬
նը (որովայնային տիֆ, դիզենտերիա,
բծավոր տիֆ)՝ վիճակագրական համա-
ճարակայնություն: Եթե հիվանդությունը
կապված է բնական որոշակի պայմանների
առկայության հետ (օրինակ, ժանտախտի
հարուցիչի մշտական շրջանառությունը
ավազամկների, արջամկների, գետնա¬
սկյուռների միջև), անվանում են իսկա¬
կան տեղաճարակայնություն: Տվյալ բնա¬
կավայրին ոչ բնորոշ, այլ երկրներից ներ¬
մուծված վարակիչ հիվանդությունները
կոչվում են էկզոտիկ՝ տարաշխարհիկ
(օրինակ, ՍՍՀՄ-ի համար էկզոտիկ է
բնական ծաղիկը): Նկատվում են վարակիչ
հիվանդությունների քանակական տա¬
տանումներ՝ կապված տարվա եղանակ¬
ների հետ (սեզոնականություն), որոնք
պայմանավորված են փոխանցողների ակ¬
տիվության սեզոնային տատանումներով,
վարակի աղբյուր հանդիսացող որոշ կեն¬
դանիների կյանքի առանձնահատկու¬
թյուններով (օրինակ, արջամկների և գետ¬
նասկյուռների ձմեռային քունը ընդհա¬
տում է դրանց շփումը մարդկանց հետ, և
կանխվում է ժանաախտի տարածումը): Ամռան ամիսներին, մրգի և բանջարի օգտագործման հետ կապված, մեծանում է աղիքային վարակիչ հիվանդություն¬ ների թիվը: Հ. կենդանիների, էպիզոո- տ ի ա, համաճարակային պրոցեսների ինտենսիվության բարձրացում, որն ար¬ տահայտվում է վարակիչ հիվանդություն¬ ների (դաբաղ, ժանտախտներ, խոշոր եղ¬ ջերավորների պերիպննմոնիա են) առա¬ վել լայն տարածմամբ: Այն կարող է ընդ- գրկել տնտեսությունը, շրջանը, մարզը կամ երկիրը: Հ. բնորոշվում է հիվանդու¬ թյունների զանգվածային բռնկումներով, վարակի աղբյուրների ընդհանրությամբ, գաղտնի շրջանի տեողության սահման¬ ներում հիվանդության միաժամանակյա կամ հաջորդական առաջացմամբ և հի¬ վանդության առանձին դեպքերի տարած¬ քային մոտիկությամբ: