«Ջաֆար ալ-Սադիկ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 35.
Շիաները իմամների համար անհրաժեշտ են համարում 3 հատկանիշներ, և դրանք հիմնավորում Ավանդույթով և տրամաբանական անհրաժեշտությամբ: Այսպիսով Իմամներն համարվում են նշանակված(արաբերեն՝ منصوص), անմեղսունակ կամ անսխալական (արաբերեն՝ معثوم) և ընտրյալ՝ լավագույնը մարդկանցից (արաբերեն՝ أفضل الناس):
[[Պատկեր:Տասներկու իմամներ.jpg|մինի|Տասներկու իմամներ]]▼
=== Իմամաթի շնորհումը նշանակելու կամ ուխտի ճանապարհով ===
Տող 43.
Ամեն ժամանակ կարող է լինել միայն մեկ իմամ (արաբերեն՝ الإمام الناطق, խոսող, ակտիվ իմամ), բայց նրա հաջորդը, եթե կենդանի է, կոչվում է Լուռ իմամ (արաբերեն՝ الإمام الصامت): Հետևյալ ավանդույթն բացատրում է դա.
▲[[Պատկեր:Տասներկու իմամներ.jpg|մինի|Տասներկու իմամներ]]
Վեցերորդ իմամն ասաց. ''«Ալին, Աբու Տալիբի որդին, համայնքում գիտելիքի կրողն էր, և նրա գիտելիքն դարձավ ժառանգություն, և մեզանից ոչ ոք չի մահացել, մինչև նա կփոխանցեր գիտելիքն, որ ստացել է իր հորից: Եվ երկիրն անգամ մեկ օր չի մնա առանց իմամի, ում հետ համյանքն ապաստան կարող է գտնել»:'' Եվ ես հարցրեցի նրան «Կարո՞ղ են լինել երկու իմամներ»: Նա ասաց. ''«Ո՛չ: Եթե իհարկե նրանցից մեկն Լուռ չէ, ով չի խոսում քանի դեռ առաջինը չի մահացել»:''
Այսպիսով մարգարեն երկու ուխտ է արել՝ մեկը հաջորդ մարգարեի մասին, ով կգա, և մյուսն իր անմիջական հաջորդի մասին՝ Իմամի: Սա ամենապարզ կերպով բացատրվում է վեցերորդ իմամ Ջաֆար աս-Սադիկին վերագրվող ավանդույթում.
| |||