Պատմական գիտությունների դոկտոր ([[1938]]թվականթ.), պրոֆեսոր ([[1938]]թվականթ.), [[ՀԽՍՀ]] գիտությունների վաստակավոր գործիչ ([[1940]]թվականթ.), [[ՀԽՍՀ]] գիտությունների ակադեմիայի ակադեմիկոս ([[1947]]թվականթ.): ՍՄԿԿ անդամ [[1944]] թվականից: Ավարտել է [[Երևանի պետական համալսարան|Երևանի համալսարան]]ի պատմագրական ֆակուլտետը ([[1928]] թվական): [[1931]]—[[1960]] թվականներին մանկավարժական աշխատանք է կատարել Երևանի համալսարանում ([[1938]] թվականից նոր պատմության ամբիոնի վարիչ, ապա գիտության գծով պրոռեկտոր), ռուսական մանկավարժական ինստիտուտում: [[1947]]—[[1953]] թվականներին եղել է [[ՀԽՍՀ]] ԳԱ պատմության ինստիտուտի դիրեկտոր, [[1949]]—[[1960]] թվականներին՝ հասարակական գիտությունների բաժանմունքի ակադեմիկոս քարտուղար: [[1960]] թվականից, փոքր ընդմիջումով, վարում է [[ՀԽՍՀ]] ԳԱ փոխպրեզիդենտի պաշտոնը: Հովհաննիսյանի գիտական ուսումնասիրությունները նվիրված են [[Ֆրանսիա]]յի և հայ ժողովրդի պատմության նոր շրջանի պրոբլեմների լուսաբանմանը:
