«Աղնջաձոր»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Աղնջաձոր''', գյուղ [[Հայաստան|Հայաստանի Հանրապետության]] [[Վայոց Ձորի մարզ]]ում:Գտնվումում։Գտնվում է [[Վայոց Ձոր]]ի մարզի [[Եղեգնաձոր]]ի տարածաշրջանում։ Եղեգնաձոր քաղաքից գտնվում է մոտ 17-18 կմ հյուսիս-արևմուտք, [[Երևան]]ից ունի 140 կմ հեռավորություն։

Սա պատմականորեն եղել է Օրբելյանների կալվածքը և այս ժամանակահատվածը դիտվում է որպես [[Վայոց Ձոր]]ի ամենածաղկուն շրջանը։ Տնտեսական կյանքին, առևտրի զարգացման համար մեծ նշանակություն ուներ [[ճանապարհ]]աշինությունը, քանի որ երկրի տերերը մեծ շահ ունեին անց ու դարձ անող քարավաններից, բացի մաքսավարձից, նրանք օգտվում էին նաև առևտրից։ Այս տարածքով էին անցնում Դավրեժ-Պարտավ տարանցիկ ճանապարհը։ Ճանապարհի ապահովության, ուղևորների համար բարեկարգ օթևաններ, [[անասուն]]ների համար կեր, գոմեր և այլ հարմարություններ ստեղծելու հարցով մտահոգվում էին կալվածատեր իշխանները։ 1332 թվականին Լիպարիտ Օրբելյանի որդին`որդին՝ Չեսար իշխանը կառուցել է Սուլեմայի (Սելիմի) քարավանատունը, որը գտնվում է համանուն [[լեռնանցք]]ի ամենաբարձր հատվածի վրա։ Այն բաղկացած է սրբատաշ քարերով կառուցված երեք թաղակապ [[սենյակ]]ներից։

Գյուղի մոտ է կառուցված Սուրբ Աստվածածին [[եկեղեցի]]ն, [[Սուլեմա]]յի բերդը, Աղնջաձորի քարավանատունը`քարավանատունը՝ կառուցված 13-14-րդ դարերում։

Բնակչությունը ներգաղթել է ռուս-պարսկական պատերազմի տարիներին Խոյ, Սալմաստ գավառներից։ 1831թվականին ունեցել է 42, 1897 թվականին`թվականին՝ 670, 1979 թվականին`թվականին՝ 478, 2001 թվականին`թվականին՝ 431 բնակիչ։ Սեռային կազմում կանայք կազմում են 225, իսկ տղամարդիկ`տղամարդիկ՝ 246։ [[Երեխա]]ները` 0-15 տարեկան կազմում են 100, աշխատունակ տարիքի ներկայացուցիչները` 282, իսկ հետաշխատունակները`հետաշխատունակները՝ 89 մարդ։ [[Գյուղ]]ն ունի առկա 137 տնտեսություն։ Գյուղում գործում է միջնակարգ [[դպրոց]] և [[բուժկետ]], կապի հանգույց։ Սեփականատերերը շուրջ 163 հոգի են և զբաղվում են սեփական հողերի մշակությամբ։