'''Հեդոնիզմ''', բարոյական սկզբունք, ըստ որի հաճույքին ձգտելը մարդու վարքագիծը որոշող հիմնական շարժառիթն է:է։ Հեդոնիստական բարոյագիտական ըմբռնումներում հաճույքը արտաքին բարիք է (հաճույքը բարություն է, տառապանքը՝ չարիք) և մարդու գոյության իմաստը:իմաստը։ Հեդոնիզմ ձևավորվել է [[Հին Հունաստան]]ում (կիրենիկներ, Էպիկուր, էպիկուրյան ոաց):։ Հետագայում Հեդոնիզմի պրոբլեմը հետաքրքրում է Վերածննդի և Լուսավորականության շրջանի փիլիսոփաներին:փիլիսոփաներին։ XVIII դ. ֆրանսիական մատերիալիստները Հեդոնիզմի սկզբունքը գործածում են բանական էգոիզմի ուսմունքի հիմնավորման համար:համար։ Հեդոնիզմը բովանդակվում է ուտիլիտարիստական բարոյագիտության մեջ (Ի. Բենթամ, Ջ. Ս. Միւ):։ Հեդոնիզմին են անդրադառնում արդի բուրժուազիական հասարակագիտական տեսություններում (Մ. Շլիկ, Զ. Մանտայանա, Հ. Մարկուզե և ուրիշներ):։ Հեդոնիզմը հիմնականում առնչվում է հասարակության նատուրալիստական ըմբռնումներին և այդ իմաստով քննադատվում է մարքսիստական փիլիսոփայության մեջ:մեջ։ Հեդոնիզմը չի կարող դառնալ ո՝չ բարոյականության հիմնավորում, ո՝չ նրա չափանիշ, քանի որ այն վերջ ի վերջո հանգում է բարոյականության հասարակական բովանդակության ժխտմանը, ռելյատիվիզմի հաստատմանը, իսկ որոշ դեպքերում՝ նույնիսկ անբարոյականության քարոզմանը:քարոզմանը։
