Որևէ լեզվի՝ երկու կամ ավելի [[բառ]]երից կազմված ինքնուրույն շարահյուսական միավոր, որն արտահայտում է անդամազատ, բայց ամբողջական հասկացություն:հասկացություն։ Բառակապակցությունները կազմվում են խոսքի մասերի կապակցելիության օրենքներով:օրենքներով։ Լինում են 2 տեսակ՝ ազատ և կայուն:կայուն։ Ազատ բառակապակցությունների մեջ բառերից մեկը հանդես է գալիս որպես անդամ՝ լրացյալ:լրացյալ։ Հայերենում լրացյալ կարող են լինել [[գոյական]]ը, [[ածական]]ը, [[բայ]]ը, [[մակբայ]]ը, հազվադեպ՝ [[դերանուն]]ն ու [[թվական]]ը:ը։ Ազատ բառակապակցությունները ստորաբաժանվում են ըստ լրացումների բնույթի և իմաստի:իմաստի։ Այսպես գոյականը ստանում է գոյական, ածական, թվական և այլ լրացումներ, որոնք արտահայտում են որոշչային, խնդրային կամ պարագայական հարաբերություններ:հարաբերություններ։ Կայուն բառակապակցությունները ծագել են ազատ բառակապակցություններից, որոնք ժամանակի ընթացքում կարող են վերածվել բաղադրյալ անունների (Կովկասյան լեռներ, [[Խաղաղ օվկիանոս]]), [[դարձվածք]]ների, հարադրական բարդությունների:բարդությունների։
