«Կաունաս»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[Պատկեր:Aleksoto tiltas 2006-07-16.jpg|մինի|աջից|Ալեկսոտաս համայնքը և «Հին քաղաքը» միավորող Մեծն Վիտաուտասի կամուրջը]]

'''Կաունաս''' (ն. Կովնո), քաղաք Լիտվական ՍՍՀ-ում: Նավահանգիստ [[Նյամունաս գետ]]ի ափին: Արդյունաբերական կենտրոն է, երկաթուղային և ավտոխճուղային հանգույց:Ունի 370 հազար բնակիչ ([[1979]]): Արդյունաբերության հիմնական ճյուղերն են մեքենաշինությունն ու մետաղամշակումը, թեթե և սննդի արդյունաբերությունը: Կաունասը գեղարվեստական արհեստագործության հնագույն կենտրոններից է: Առաջին անգամ հիշատակվել է 11-րդ դարում: Հին քաղաքում պահպանված ճարտարապետական հուշարձաններից են՝ դղյակը (13-17-րդ դարեր), Վիտաուտո եկեղեցին (հիմնադրվել է [[1400]]-ին), կաթողիկե տաճարը (15 [[դար]], ավարտվել է 17-րդ դարում), Մասալսկիների պալատը (17-րդ դարի սկիզբ), ռատուշան ([[1542]], վերակառուցվել է 18-րդ դար): 19-րդ դարում հին քաղաքից ծնունդ է առել Կաունասիի նոր շրշանը (համաձայն [[1847]]-ին և [[1871]]-ին մշակված գլխավոր հատակագծերի): 1920-40-ական թվականներին քաղաքը բուռն զարգացել է: Սովետական ժամանակաշրջանում Կաունասում գլխավոր հատակագծերով ([[1952]], ճարտարապետ Բուչաս, [[1970]], ճարտարապետ՝ Տանուլիս) կառուցվել են բնակելի զանգվածներ, հասարակական շենքեր: Կաունասում են՝ [[Լենին]]ի ([[բրոնզ]], [[1970]], քանդակագործ Պետրոսիս), Ձերժինսկու (բրոնզ, բետոն, [[1947]], քանդակագործ՝ Մերկուրով) և Ներիսի (բրոնզ, գրանիտ, [[1955]], քանդակագործ Բուչաս (հուշարձանները, Չուռլյոնիսի պատկերասրահը ([[1969]], ճարտարապետՎիտաս):

{{ՀՍՀ}}