'''Կարաչայ-բալկարերեն''', [[կարաչայներ]]ի և [[բալկարներ]]ի լեզուն։ Պատկանում է [[Թյուրքական լեզվախումբ|թուրքական լեզվաընտանիք]]ի ղփչաղյան խմբի ղփչաղ-պոլովեցյան ենթախմբի։ենթախմբին։ խոսվումԽոսվում է Կարաչայ-Չերքեզական ԻՄ-ում, Կաբարդինա-Բալկարական ԻՍՍՀ-ում, մասամբ նաև Ղազախական, Ուզբեկական, Կիրգիզական ՍՍՀ-ներում։ Խոսողների թիվը՝ կարաչայներ՝ 110, 9 հազար, բալկարներ՝ մոտ 58, 3 հազար։ Ներկայանում է կարաչայ-բասկանա-չեղեմյան և մալկարյան բարբառներով։ Ունի 8 ձայնավոր և 27 բաղաձայն հնչույթ (արտահայտվում են 25 տառով)։ Շեշտն ուժային (դինամիկ) է։ Կառուցվածքով կցական է։ [[Գոյական]]ն ունի թվի, հոլովի, ստացական առման, բայը՝ եղանակի, ժամանակի, կերպի, սեռի և այլ կարգեր։ Այբուբենը մինչև [[1924]] թվականը՝ արաբագիր, մինչև [[1937]] թվականը՝ լատինագիր, ապա՝ ռուսագիր։
