«Պոնյո ձկնիկը ժայռին»–ի խմբագրումների տարբերություն

 

Անիմեն պատմում է Պոնյո անունով ոսկե ձկնիկի մասին, ով, հանդիպելով հինգամյա Սոոսկեին՝ մարդ-տղայի, ինքն էլ է ուզում մարդ-աղջիկ դառնալ։

 

Բրունհիլդան փոքրիկ աղջիկ-ձկնիկ է, ով ապրում է օվկիանոսի հատակին իր՝ նախկինում մարդ եղած կախարդ ու գիտնական հայրիկ Ֆուջիմոտոյի և մի շարք փոքրիկ քույրերի հետ։

 

 

Սոոսկեն վերադառնում է Լիսայի մոտ և հանդիպում է Գրանմամարեյին, ում հետ Լիսան դրանից առաջ երկար անձնական խոսակցություն էր վարում։ Գրանմամարեն հարցնաում է Սոոսկեյին, թե արդո՞ք նա կարող է սիրել Պոնյոյին՝ անկախ նրա՝ ձկիկ թե մարդ լինելուց։ Սոոսկեն պատասխանում է, որ նա "սիրում է բոլոր Պոնյոներին"։ Այդ ժամանակ Գրանմամարեն հայտնում է Պոնյոյին, որ եթե նա ուզում է մարդ դառնալ, նա պետք է հրաժարվի իր կախարդական ունակություններից։ Պոնյոն համաձայնվում է, և Գրանմամարեն ձկնիկին պատում է պղպջակով ու ասում Սոոսկեյին, որ երբ նա դուրս գա ջրից և համբուրի պղպջակը, Պոնյոն հասարակ աղջիկ կդառնա։ Այսպիսով, բնության հավասարակշռությունը վերականգնվում է և նախկինում դեպի ծով քշված նավերը, որոնց թվում նաև Սոոսկեյի հայրիկի նավն էր, վերադառնում են նավահանգիստ։ Պոնյոն վեր է թռչում դեպի երկինք և համբուրում է Սոոսկեյին՝ վերջնականապես մարդ դառնալով։