1927թ. ԿՔ. ԴեվիսոնըԴեյվիսոնը և Լ. Ջերմերը Bell Labs հետազոտական կենտրոնում ցույց տվեցինհետազոտեցին (անկախ Ջ. Թոմսոնից) դանդաղ էլեկտրոնների դիֆրակցիան նիկելի բյուրեղներում։ Անդրադարձված էլեկտրոնային ճառագայթի ինտենսիվության անկյունային կախվածությունը գնահատելիս ցույցդիտվեց տրվեց դրա համապատասխանությունըհամապատասխանություն դը Բրոյլի ալիքի երկարությանըերկարության հետ, ինչը կանխատեսվել էր Վուլֆ-Բրեգի օրենքով։ Մինչ դը Բրոյլի հիպոթեզն ընդունելը դիֆրակցիան դիտարկվում էր որպես բացառապես ալիքային երևույթ, ցանկացած դիֆրակցիոն էֆեկտ՝ ալիքային։ Երբ [[դը Բրոյլի ալիք]]ի երկարությունը համադրվեց Բրեգի պայմանների հետ, կանխատեսվեց նման դիֆրակցիոն պատկերի ի հայտ գալու հնարավորությունը նաև մասնիկների համար։ Այսպիսով, դը Բրոյլի հիպոթեզը էլեկտրոնի համար հաստատվեց գիտափորձով։
Դը Բրոյլի հիպոթեզի հաստատումը հեղաշրջային դարձավ քվանտային մեխանիկայի զարգացման համար։ Ինչպես [[Կոմպտոնի էֆեկտ]]ը ցույց է տալիս լույսի մասնիկային բնույթը, այնպես էլ ԴեվիսոնԴեյվիսոն-Ջերմերի փորձը հաստատեց մասնիկի ալիքային բնույթը, ինչը հիմք հանդիսացավ մասնիկալիքային երկվության գաղափարի ձևակերպման համար։ Այս գաղափարի հաստատումը ֆիզիկոսների համար դարձավ կարևոր փուլ, քանի որ հնարավորություն տվեց ոչ միայն ցանկացած մասնիկ բնութագրել իրեն վերագրված անհատական ալիքի երկարությամբ, այլև ալիքային հավասարումներում երևույթներ նկարագրման ժամանակ այն հավասարարժեք օգտագործել որպես որոշակի մեծություն։
Քվանտային մեխանիկաի զարգացումը և ձևակերպումը շարունակվում է առ այսօր։ Այն կապված է, օրինակ, բաց և դիսիպատիվ քվանտային համակարգերի հետազոտման, քվանտային ինֆորմատիկայի, քվանտային քաոսի հետ և այլն։ Քվանտային մեխանիկայից բացի, քվանտային տեսության կարևորագույն մասերից է դաշտի քվանտային տեսությունը։
Քվանտային մեխանիկան զարգացում է ապրում մինչև այսօր։
===Քվանտային մեխանիկայի մաթեմատիկական հիմունքները===
