'''Ստեփան Հարությունի Կուրտիկյան''' ([[1863]], [[Բուրսա]], ([[Թուրքիա]])—1944 - [[25 հունվարի]], [[1944]], [[Ստամբուլ]]), հայ լեզվաբան, թարգմանիչ, մանկավարժ: Ավարտել Է Բուրսայիէ [[Բուրսայի Գևորգյան վարժարան]]ը, 1890—18951890-1895-ին եղել Էէ նույն վարժարանի տնօրենը: [[1895]]-ից ապրել Է [[Կոստանդնուպոլիս|Կոստանդնուպոլսում]], զբաղվել գրական-մանկավարժական գործունեությամբ: Դասավանդել Էէ թուրքերրեն[[թուրքերեն]], [[պարսկերեն]], [[արաբերեն]] և [[գրաբար]], ստեղծագործել այդ լեզուներով, աշխատակցել «Արևելք», «Բյուզանդիոն», «Բյուրակն», «ճերիտիեիշարժիեՃերիտիեի շարժիե» պարբերականներին, գրել հատկապես հայ-պարսկական լեզվական առընչություններիառնչությունների վերաբերյալ հոդվածներ: [[1887]]-ին թուրք,թուրքերեն թարգմանությամբ հրատարակել Էէ արաբ և պարսիկ բանաստեղծների ու փիլիսոփաների ընտրյալ բանաստեղծություններն ու ասացվածքները: [[1901]]-ին լույս Էէ տեսել [[Կոստանդնուպոլիս|Կոստանդնուպոլսի]] «Օսմանյան տաղաչափություն» ուսումնասիրությունը ([[հայերեն]]), [[1929]]-ին՝ «Հիշողություն» բանաստեղծությունների ժողովածուն (թուրքերեն):
