«Նոր Մարաղա»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չ clean up, replaced: → (3) oգտվելով ԱՎԲ
No edit summary
Տող 66.
| պարամետր2 =
}}
{{վֆ}}Գյուղ [[ԼՂՀ]]-ի [[Մարտակերտի շրջան]]ում։ Այստեղ ապրում է 350 բնակիչ։ Գյուղը վերաբնակեցվել է 1995 թվականից:
{{վֆ}}Գյուղ [[ԼՂՀ]]-ի [[Մարտակերտի շրջան]]ում։ Այստեղ ապրում է 350 բնակիչ։ «Մեր շրջանից 6 գյուղ մնացել է ադրբեջանցիների ձեռքում, հիմա Նոր Մարաղան բնակեցված է Հին [[Մարաղա]]յի և [[Մարգուշեվան]]ի բնակիչներով, 3 ընտանիք էլ [[Հայաստան]]ից է եկել է,- ասում է գյուղապետ [[Ռոմա Կարապետյան]]ը: Գյուղը վերաբնակեցվել է 1995 թվականից: Ըստ բնակիչների, այն հիմնել է իրենց նախկին գյուղապետ [[Վագիֆ Հայրապետյան]]ը: [[Հին Մարաղա]]յի՝ ադրբեջանցիների ձեռքն անցնելուց հետո, Վ. Հայրապետյանն աշխատանքի է անցել [[Ստեփանակերտ]]ի ճաշարաններից մեկում, որպեսզի կերակրի իր տնանկ և ունեզրկված համագյուղացիներին: Ներկայիս գյուղապետ Ռ. Կարապետյանը փաստեց, որ իրենց ամենամեծ խնդիրը բնակարանաշինությունն է, որը շատ դանդաղ է ընթանում: «Լավ կլիներ տարեկան գոնե 10 բնակարան կառուցվեր, թե չէ 1-2 բնակարան կառուցելու դեպքում՝ մի մարդու հերթը 15 տարի հետո կհասնի»,- նեղսրտում է նա։ Գյուղապետը պատմեց, որ քարոզարշավի շրջանակներում [[Արցախ]]ի ներկայիս նախագահ [[Բակո Սահակյան]]ը այցելել էր իրենց գյուղ, խոստացել լուծել շատ հարցեր, այդ թվում նաև՝ խմելու ջրի ու դպրոցի։ Նա հայտնեց, որ մարաղացիները հիմնականում զբաղվում են հողագործությամբ, անասնապահությամբ, երիտասարդներից ոմանք ներգրավված են [[Արցախ]]ի [[Տիգրանակերտ]]ի պեղումներում, որ նախաձեռնել է «[[Երկիր միություն]]ը: Գյուղը չունի [[ակումբ]], [[կինոդահլիճ]], [[հիվանդանոց]], [[հեռախոսակապ]]: Մարդիկ ապրում են կա՛մ [[ադրբեջանցիներ]]ից «ժառանգած քարուքանդ տներում, կամ դրանց հիմքի վրա կառուցվածներում: Գյուղի մատույցներում քաղցրահամ [[աղբյուր]]ներ են, [[նռնենի]]ներ ու [[թզենի]]ներ: Ասում են՝ մոտակայքում ժամանակին [[Հեյդար Ալիև]]ի հանգստավայրն է եղել, որտեղ կազմակերպվող խրախճանքները զարդարել է [[Ադրբեջան]]ի սոխակ, հանրահայտ երգչուհի [[Զեյնաբ Խանլարովա]]ն: Այժմ ամառանոցի տեղում արածում են գյուղի կովերն ու ոչխարները: Գյուղապետից հետաքրքրվեցինք՝ ավելի շատ տղա՞ երեխաներ են ծնվել վերջին շրջանում, թե՞ աղջիկ: Պարզվեց՝ տղաներն են շատ, և նրանց կոչում են հայկական անուններով՝ Դավիթ, Արմեն, Աշոտ, Տիգրան: Խառն ամուսնություններ չկան: «Մեր բնակիչները արցախցի են: Նոր Մարաղան հայկական պատմություն ունեցող գյուղ է եղել, Կանգառ է կոչվել, որը հետո ադրբեջանցիները դարձրել են Քյանքառլու»,- հավաստիացնում է Ռ. Կարապետյանը։ Նոր Մարաղայի երիտասարդների համար ազատ ժամանցի կազմակերպումը լուրջ խնդիր է, նրանք հաճախ հավաքվում են գյուղամիջում, հատուկենտ կրպակների շուրջ, զրուցում դեսից-դենից։
 
[[Հայաստան համահայկական հիմնադրամ]]ի Տորոնտոյի տեղական մարմնի հովանավորությամբ Նոր Մարաղայում կառուցվում է համայնքային կենտրոն<ref>[3. http://www.yerkir.am/am/news/58784.htm Համայնքային կենտրոն Նոր Մարաղայում]</ref>: Կենտրոնում կգործեն գյուղապետարանը, բուժկետը, հանդիսությունների դահլիճը, գրադարանն ու համակարգչային սենյակը:
 
{{վֆ}}Գյուղ [[ԼՂՀ]]-ի [[Մարտակերտի շրջան]]ում։ Այստեղ ապրում է 350 բնակիչ։ «Մեր շրջանից 6 գյուղ մնացել է ադրբեջանցիների ձեռքում, հիմա Նոր Մարաղան բնակեցված է Հին [[Մարաղա]]յի և [[Մարգուշեվան]]ի բնակիչներով, 3 ընտանիք էլ [[Հայաստան]]ից է եկել է,- ասում է գյուղապետ [[Ռոմա Կարապետյան]]ը: Գյուղը վերաբնակեցվել է 1995 թվականից: Ըստ բնակիչների, այն հիմնել է իրենց նախկին գյուղապետ [[Վագիֆ Հայրապետյան]]ը: [[Հին Մարաղա]]յի՝ ադրբեջանցիների ձեռքն անցնելուց հետո, Վ. Հայրապետյանն աշխատանքի է անցել [[Ստեփանակերտ]]ի ճաշարաններից մեկում, որպեսզի կերակրի իր տնանկ և ունեզրկված համագյուղացիներին: Ներկայիս գյուղապետ Ռ. Կարապետյանը փաստեց, որ իրենց ամենամեծ խնդիրը բնակարանաշինությունն է, որը շատ դանդաղ է ընթանում: «Լավ կլիներ տարեկան գոնե 10 բնակարան կառուցվեր, թե չէ 1-2 բնակարան կառուցելու դեպքում՝ մի մարդու հերթը 15 տարի հետո կհասնի»,- նեղսրտում է նա։ Գյուղապետը պատմեց, որ քարոզարշավի շրջանակներում [[Արցախ]]ի ներկայիս նախագահ [[Բակո Սահակյան]]ը այցելել էր իրենց գյուղ, խոստացել լուծել շատ հարցեր, այդ թվում նաև՝ խմելու ջրի ու դպրոցի։ Նա հայտնեց, որ մարաղացիները հիմնականում զբաղվում են հողագործությամբ, անասնապահությամբ, երիտասարդներից ոմանք ներգրավված են [[Արցախ]]ի [[Տիգրանակերտ]]ի պեղումներում, որ նախաձեռնել է «[[Երկիր միություն]]ը: Գյուղը չունի [[ակումբ]], [[կինոդահլիճ]], [[հիվանդանոց]], [[հեռախոսակապ]]: Մարդիկ ապրում են կա՛մ [[ադրբեջանցիներ]]ից «ժառանգած քարուքանդ տներում, կամ դրանց հիմքի վրա կառուցվածներում: Գյուղի մատույցներում քաղցրահամ [[աղբյուր]]ներ են, [[նռնենի]]ներ ու [[թզենի]]ներ: Ասում են՝ մոտակայքում ժամանակին [[Հեյդար Ալիև]]ի հանգստավայրն է եղել, որտեղ կազմակերպվող խրախճանքները զարդարել է [[Ադրբեջան]]ի սոխակ, հանրահայտ երգչուհի [[Զեյնաբ Խանլարովա]]ն: Այժմ ամառանոցի տեղում արածում են գյուղի կովերն ու ոչխարները: Գյուղապետից հետաքրքրվեցինք՝ ավելի շատ տղա՞ երեխաներ են ծնվել վերջին շրջանում, թե՞ աղջիկ: Պարզվեց՝ տղաներն են շատ, և նրանց կոչում են հայկական անուններով՝ Դավիթ, Արմեն, Աշոտ, Տիգրան: Խառն ամուսնություններ չկան: «Մեր բնակիչները արցախցի են: Նոր Մարաղան հայկական պատմություն ունեցող գյուղ է եղել, Կանգառ է կոչվել, որը հետո ադրբեջանցիները դարձրել են Քյանքառլու»,- հավաստիացնում է Ռ. Կարապետյանը։ Նոր Մարաղայի երիտասարդների համար ազատ ժամանցի կազմակերպումը լուրջ խնդիր է, նրանք հաճախ հավաքվում են գյուղամիջում, հատուկենտ կրպակների շուրջ, զրուցում դեսից-դենից։
 
Գյուղը չունի [[կինոդահլիճ]], [[հիվանդանոց]], [[հեռախոսակապ]]:
Մարդիկ ապրում են կա՛մ [[ադրբեջանցիներ]]ից «ժառանգած քարուքանդ տներում, կամ դրանց հիմքի վրա կառուցվածներում: Գյուղի մատույցներում քաղցրահամ [[աղբյուր]]ներ են, [[նռնենի]]ներ ու [[թզենի]]ներ: Ասում են՝ մոտակայքում ժամանակին [[Հեյդար Ալիև]]ի հանգստավայրն է եղել, որտեղ կազմակերպվող խրախճանքները զարդարել է [[Ադրբեջան]]ի սոխակ, հանրահայտ երգչուհի [[Զեյնաբ Խանլարովա]]ն: Այժմ ամառանոցի տեղում արածում են գյուղի կովերն ու ոչխարները: Գյուղապետից հետաքրքրվեցինք՝ ավելի շատ տղա՞ երեխաներ են ծնվել վերջին շրջանում, թե՞ աղջիկ: Պարզվեց՝ տղաներն են շատ, և նրանց կոչում են հայկական անուններով՝ Դավիթ, Արմեն, Աշոտ, Տիգրան: Խառն ամուսնություններ չկան: «Մեր բնակիչները արցախցի են: Նոր Մարաղան հայկական պատմություն ունեցող գյուղ է եղել, Կանգառ է կոչվել, որը հետո ադրբեջանցիները դարձրել են Քյանքառլու»,- հավաստիացնում է Ռ. Կարապետյանը։ Նոր Մարաղայի երիտասարդների համար ազատ ժամանցի կազմակերպումը լուրջ խնդիր է, նրանք հաճախ հավաքվում են գյուղամիջում, հատուկենտ կրպակների շուրջ, զրուցում դեսից-դենից։
 
Պարզեցինք, որ երիտասարդները չեն կարող ժամադրվել, հանդիպել, քանի որ կարժանանան համագյուղացիների նախատինքներին, աղջիկների անուններն էլ «դուրս կգան»։ Պատահել է, որ տղան սիրած աղջկան փախցրել է, ու այդ ամենն ավարտվել է աղմուկ-աղաղակով, ոմանց դեպքում էլ՝ ուշացած հարսանիքով։ «Էնքան ուժ չկա, որ հարսանիքներ, պեն անին, իսկ թե անում ըն, մուզիկանտներին քաղաքներան են պիրում»,- պատմեց մի երիտասարդ կին։ «Առավոտի» հետաքրքրությանը, թե հարսանեկան ծեսը [[Մարաղա]]յում ինչպիսի՞ն է, մեկ ուրիշը պատասխանեց. «Ոչ մի ադաթ, ոչ մի պեն չկա, մենակ ամանըն կոխ տամ ու պըրծ»։