«Անապեստ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չNo edit summary |
|||
Տող 3.
Հին հունական [[պոեզիա]]յում այդպես էին կոչում սկզբում երկու կարճ և վերջում մեկ երկար [[վանկ]] ունեցող ոտքը։ Ժամանակակից վանկա-շեշտական տաղաչափության մեջ անապեստը բաղկացած է երկու անշեշտ և վերջում մեկ շեշտված վանկից։ Այսպիսով` անապեստյան տողի մեջ [[շեշտ]] են կրում 3, 6, 9, 12-րդ վանկերը։
Անապեստյան չափը լայնորեն օգտագործվում է նաև [[հայ գրականություն|հայ բանաստեղծության]] մեջ, քանի որ համապատասխանում է [[հայերեն]]ի հիմնական սկզբունքին (շեշտը բառի վերջին վանկի վրա)։ Գրվել են երկու, երեք և ավելի ոտքերից բաղկացած անապեստյան տողեր։<ref>{{cite book|author=Էդ. Ջրբաշյան, Հ. Մախչանյան|title=Գրականագիտական բառարան|publisher=«Լույս»|location=Երևան|year=1972|page=էջ 15}}</ref> Օրինակ.
<poem>
Դու
Լուսազա՛րդ, և քնքու՛շ, և գողտրի՛կ,
Մի
Հավիտյա՛ն հեռավո՛ր մի աստղի՛կ։
</poem>
== Աղբյուրներ ==
{{Reflist}}
{{Չափեր}}
|