«Հանգ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Հանգի ամենակարևոր դերն այն է, որ հանդես գալով տողերի վերջումմ այն ավելի է ընդգծում տողի, իբրև [[ոտանավոր]]ի հիմնական [[ռիթմական միավոր]]ի, ինքնուրույնությունը։ Հանգը կարծես մի ազդանշան է, որը հիշեցնում է [[տող]]ի ավարտվելը։ Դրանով իսկ նա ուժեղացնում է ոտանավորի [[ռիթմ]]ը։ Բացի այդ, հանգն ավելի ներդաշնակ, երաժշտական է դարձնում [[բանաստեղծական խոսք]]ը։<ref>{{cite book|author=Էդ. Ջրբաշյան, Հ. Մախչանյան|title=Գրականագիտական բառարան|publisher=հրատարակիչ կազմակերպությունը«Լույս»|location=Երևան|year=1972|page=էջ 162-163}}</ref>