«Կեսարիայի բարբառ»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Կեսարիայի բարբառ''' - [[հայերեն]]ի [[բարբառ]]:։ Ըստ հայերենի բարբառների ձևաբանական դասակարգման պատկանում է '''«գա»''' ճյուղին, ըստ բազմահատկանիշ վիճակագրական դասակարգման՝ [[Փոքր Ասիա]]յի կամ արևմտյան բարբառախմբին:բարբառախմբին։ Խոսվել է [[Կեսարիա]]յում, ապա՝ Մունճուսուն,Նիզե, Պալակեսի, Էվերեկ-Ֆենեսե, Թոմարզա և այլ բնակավայրերում:բնակավայրերում։ Կեսարիայի բարբառն ունի '''ա, է, ը, ի, ու, օ, օ, ու, ա''' ձայնավորները:ձայնավորները։

Բաղաձայնական համակարգը երկաստիճան է`է՝

Գրաբարի '''այ>ա''' (փայտ>փադ), '''ոյ''' և '''ի>ու'''(լոյս>լուս, ալիւր>ալուր), '''ութիւն''' վերջածանցի '''իւ>ը''' (զօրութիւն>զօրըթըն):։

Գործիականը՝ '''օվ''' վերջավորություն:վերջավորություն։

Անձ ցույց տվող գոյականների գործիականը կազմվում է սեռականով և '''հէդ(ը)''' կապով:կապով։

Ունի '''է, ի, ա''' և '''ու''' խոնարհումները (վերջինը միայն սոսկածանցավոր բայերի համար):։ Բաղաձայնով սկսվող բայերի սահմանական եղանակի ներկան կազմվում է '''գա''' (որը շարունակականի իմաստ չունի) մասնիկով (գա գիրէմ = գրում եմ), դրանց ժխտականի կազմությունը յուրահատուկ է (չի-քամ գիրէմ):։ Անորոշ դերբայի սեռականը կազմվում է կրկնակի՝ '''ու''' և '''ի''' վերջավորությամբ (մընալույի, վասդըգէլույի):։