[[1595]] թվականին ունեցել է 28 ընտանիք հայ-բնիկներ։ Այն անվանվել է Մեծ Խորենիա։ Սկզբնական բնիկներն են եղել Ղայտմազի որդիներ`որդիներ՝ Գրիգորը և Մովսեսը։ Գրիգորի որդիներ`որդիներ՝ Սարգիսը և Սահակը, եղբայրներ`եղբայրներ՝ Գուրասպը և Խաչատուրը,և մի քանիսը։ Իսկ փոքր Խորենիան ունեցել է ընդամենը երեք տուն։ Մեծ Խորենիան եղել է մուսուլմանների իշխանության տակ, և այդ օրերին գյուղապետն է եղել Յուսուփը։ 19-րդ դարի 2-րդ կեսերին գյուղը պատկանել է կալվածատեր Ղերխկյամովին Հայ-կաթոլիկե Ախալցխայից։ [[1978]] թ.-ին Խորենիայի հայերն իրենց գյուղում կառուցում են 2 հուշարձան, մեկը նվիրվում է տղամարդկանց, մյուսը կանանց, ովքեր զոհվել են թուրքական բարբարոսությունների ժամանակներում։ II համաշխարհային պատերազմին Խորենիան տվել է 119 զինվոր, որոնցից 46-ը չեն վերադարձել ընտանիքներ։
