«Ֆրեսկո»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Ֆրեսկո''' ([[իտալերեն]]՝ թաց)- թարմ, թաց կրասվաղի վրա, մաքուր ջրով կամ կրաջրով բացված ներկերով գեղանկարչական տեխնիկա է, չորանալիս գոյացնում է բյուրեղային կալցիումի կարբոնատի թափանցիկ թաղանթ`թաղանթ՝ ամրացնելով ներկերն ու ֆրեսկոն դարձնելով հարատև։ Ֆրեսկո է կոչվում նաև այդ տեխնիկայով կատարված ստեղծագործությունը։

Ֆրեսկոն հնարավորություն է ընձեռնում ստեղծելու [[մոնումենտալ արվեստ]]ի գործեր, [[որմնանկարչություն|որմնանկարչության]] հիմնական տեխնիկան է։ Բացի բուն ֆրեսկոից հայտնի է նաև [[ասեկկո]] (իտ. a secco- չոր կերպով) ֆրեսկոն`ֆրեսկոն՝ զարգացել է անտիկ շրջանում, այն ավարտում էին [[տեմպերա]]յով` չոր վիճակում: Այդ եղանակը տիրապետող է դարձել նաև միջնադարում` [[Բյուզանդիա]]յում, [[Արևմտյան Եվրոպա]]յում, [[Ռուսաստան]]ում։ Մ. թ. ա. առաջին դարերից տեխնիկայով ֆրեսկային մոտ [[որմնանկարչություն|որմնանկար]]ներ են արել [[արևելք]]ի գեղանկարիչները`գեղանկարիչները՝ հիմնականում [[Հնդկաստան]]ում, [[Միջին Ասիա]]յում։ Ֆրեսկոն բարձր զարգացման է հասել [[Վերածնունդ|Վերածննդ]]ի շրջանում, 16- րդ դարից տարածում է գտել առանց տեմպերայի կիրառումը այսպես կոչված «մաքուր ֆրեսկո» ([[իտալերեն|իտալ.]]- buon fresco)։ Որոշ անկումից հետո (17- ից 19-րդ դարեր) 20-րդ դարի սկզբից ֆրեսկոն լայն կիրառում գտավ հասարակական շենքերի ձևավորման մեջ`մեջ՝ որմնանկարներում։