«Կիթառ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Երաժիշտը, որը նվագում է կիթառի վրա, կոչվում է '''կիթառահար''', իսկ նա, ով պատրաստում է կիթառներ`կիթառներ՝ '''կիթառի վարպետ''' կամ '''լյուտյե'''։ Կիթառր ունի 6 լար`լար՝ մի, լյա, ռե, սոլ, սի և մի։

Մինչև [[էլեկտրական կիթառ]]ի զարգացումը և սինթետիկ նյութերի օգտագործումը, կիթառը սահմանվում էր որպես գործիք, որն ուներ «երկար, տափակ փայտյա [[ձայնատախտակ]], կողեր և հարթ հետև, հաճախ գոգավոր մասերով»:։ <ref>Մայքլ Կաշա (Օգոստոս, 1968) «Նոր հայացք դեպի դասական կիթառի պատմությունը»</ref>Տերմինն օգտագործվում է տարբեր տեսակի [[լարային գործիքներ]] նկարագրելու համար, որոնք զարգացել և օգտագործվել են ամբողջ [[Եվրոպա]]յում սկսած [[12-րդ դար]]ից, և ավելի ուշ [[Հյուսիսային Ամերիկա|Հյուսիսային]] և [[Հարավային Ամերիկա]]ներում:ներում։<ref>Ուեյդ Գրահամ «Դասական կիթառի հակիրճ պատմություն», Mel Publications, 2001</ref> Ժամանակակից լարային գործիքները երկար լարերով գործիքների հետնորդներն են, որոնք մի քանի հազար տարի առաջ կային հնագույն [[Կենտրոնական Ասիա]]յում և [[Հնդկաստան]]ում:ում։ Այդ պատճառով, ժամանակակից արևմտյան լարային գործիքները, ինչպես կիթառը, [[ջութակ]]ը, [[ջնար]]ը և այլն, հեռու կապեր ունեն Կենտրոնական Ասիայի և Հնդկաստանի ժամանակակից գործիքների հետ, այդ թվում [[տանբուր]]ի, [[սեթար]]ի և [[սիթար]]ի:ի։ 3300-ամյա [[Խեթերեն|խեթական]] մի արձանագրությունում, որում երգիչը նվագում է լարային գործիք, լարային գործիքների ամենահին պատկերումն է:է։<ref>Մայքլ Կաշա (Օգոստոս, 1968) «Նոր հայացք դեպի դասական կիթառի պատմությունը», Օգոստոս, 1968, էջ 3-12</ref>