'''Կադետներ''' ({{lang-ru|конституционные демократы}}), սահմանադրական [[դեմոկրատներ]], պաշտոնապես՝ «[[ժողովրդական ազատության կուսակցություն]]»), հակահեղափոխական լիբերալ-միապետական բուրժուազիայի գլխավոր կուսակցությունը [[Ռուսաստան]]ում:ում։ Ստեղծվել Է [[1905]]—[[1907]] թթ․-ի ռուսական հեղափոխության ընթացքում:ընթացքում։ Կենտրոնական օրգաններն Էին «[[Ռեչ]]» («Речь») թերթը և «[[Վեստնիկ պարտիի նարոդնոյ սվոբոդի]]» («Вестник партии народной свободы») ամսագիրը, ղեկավար գործիչները՝ Պ. Միլյուկովը, Ա. Կոլյուբակինը, Վ. Մակլակովը, Ա. Շինգարյովը, Պ. Ստրուվեն, Ֆ. Ռոդիչևը, իշխաններ Պավել և Պյոտր Գոլգորուկիները, Ա. Կոռնիլովը:Կոռնիլովը։ Ծրագիրը նախատեսում էր Ռուսաստանում ստեղծել [[սահմանադրական միապետություն]]:։ Կադետների ղեկավար դեր կատարեցին I, II Պետական դումաներում, III, IV-ում, ըստ Էության, պաշտպանեցին ցարական կառավարության քաղաքականությունը՝ դաշնակցելով [[օկտյաբրիստներ]]ի հետ:հետ։ [[1915]] թ․-ին կադետների ղեկավարությամբ ստեղծվեց դումայական «առաջադիմական բլոկ», որի ծրագիրը նպատակամղված էր կանխել հեղափոխությունը և «պատերազմը հասցնել մինչև հաղթական վախճան»:։ [[1917]] թ․-ի [[Փետրվարյան հեղափոխություն]]ից հետո կադետները (Միլյուկով, Շինգարյով, Նեկրասով, Մանույլով), անցնելով իշխանության գլուխ, արեցին ամեն ինչ, որպեսզի խանգարեն հեղափոխության զարգացումը:զարգացումը։ [[Հոկտեմբերյան հեղափոխություն]]ից հետո կադետների քաղաքացիական կռիվների, հակասովետական խռովությունների կազմակերպիչներ են եղել:եղել։ [[Ժողկոմսովետ]]ի [[1917]] թ․-ի [[նոյեմբերի 28]] ([[դեկտեմբերի 11]])-ի դեկրետով կադետները հայտարարվեցին ժողովրդին թշնամի կուսակցություն:կուսակցություն։
[[1918]]—[[1920]] թթ․-ին կադետների ղեկավար գործիչների մեծ մասը փախավ արտասահման:արտասահման։ Կուսակցությունը, որպես քաղաքացիական միասնական կազմակերպություն, դադարեց գոյություն ունենալուց:ունենալուց։
