«Կոմպլեքս միացություններ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չ clean up, փոխարինվեց: → (3) oգտվելով ԱՎԲ |
No edit summary |
||
Տող 13.
Լուծույթներում Կոմպլեքս միացությունների կայունությունը որոշվում է նրա կոմպլեքս իոնի դիսոցման հաստատունով՝ K-ով.
:: <math>\frac{[Co^{2+}]\cdot[Cl^-]^4}{[CoCl_4^{2-}]}</math>
K-ն բնորոշում է կոմպլեքսի [[թերմոդինամիկա]]կան կայունությունը և կախված է կենտրոնական ատոմի և լիգանդի միջև կապի էներգիայից։ Կենտրոնական ատոմին անմիջապես միացած իոնների կամ մոլեկուլների թիվը կոչվում է ատոմի կոորդինացիոն թիվ, օրինակ, K<sub>4</sub>[Fe(CN)<sub>6</sub>], Ti(CO)<sub>7</sub>, [Cu(NH<sub>3</sub>)<sub>4</sub>]SO<sub>4</sub> Կոմպլեքս միացություններում կենտրոնական ատոմների ատոմի կոորդինացիոն թվերը համապատասխանաբար 6, 7 և 4 են։ Առանձին կոմպլեքսագոյացողների կոորդինացիոն թվերը տարբեր են։ Դրանց արժեքը փոխվում է՝ կախված կենտրոնական ատոմների և լիգանդների չափերից և քիմիական բնույթից։ Ներկայումս հայտնի են 1-ից մինչև 12 ատոմի կոորդինացիոն թվեր, սակայն ամենից հաճախ հարկ է լինում գործ ունենալ 4 և 6 թվերի հետ։ Կոմպլեքս միացությունների բաղադրիչ մասերը խիստ բազմազան են։ Որպես կենտրոնական ատոմ կոմպլեքսագոյացնող ծառայում են անցումային տարրերի ատոմները, ինչպես նաև որոշ ոչ մետաղներ, օրինակ, [[Բոր|B]], [[Ֆոսֆոր|P]], [[Սիլիցիում|Si]]։ Լիզանդներ կարող են լինել [[թթու]]ների անիոնները (F<sup>-</sup>, Cl<sup>-</sup>, Br<sup>-</sup>, I<sup>-</sup>, CN<sup>-</sup>, NΟ<sub>2</sub><sup>-</sup>, SΟ<sub>4</sub><sup>2-</sup> և այլն), O, N, P, Տ և այլ ատոմներով օրգանական և անօրգանական չեզոք մոլեկուլներն ու [[ռադիկալ]]ները։ Ներքին [[ոլորտ]]ում թթուների անիոններով կոմպլեքս միացությունները (''ացիդոկոմպլեքսներ'') անօրգանական կոմպլեքսների տիպիկ ներկայացուցիչներ են։ Ամենատարածված լիգանդը [[ջուր]]ն է։ [[Աղեր]]ը ջրում առաջացնում են [[աքվակոմպլեքսներ]] (aqua— ջուր), օրինակ.
| |||