«Ձիրավի ճակատամարտ»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Ձիրավի ճակատամարտ''', [[371]] թ. Ձիրավի դաշտում ([[Այրարատ]] նահանգի [[Բագրևանդ]] գավառ) տեղի ունեցած ճակատամարտ մի կողմից հայկական զորքի, որին օժանդակում էր հռոմեական մի զորամիավորում, մյուս կողմից`կողմից՝ պարսկական բանակի միջև, որն ավարտվել է հայերի լիակատար հաղթանակով։ Հայկական զորքը ղեկավարում էին [[Պապ]] թագավորը և [[Մուշեղ Մամիկոնյան]] զորավարը։ Պարսկական զորքերը դուրս են շպրտվում երկրի սահմաններից և Պապ թագավորը կարողանում է հաստատվել գահի վրա։ Մուշեղ Մամիկոնյանը, զարգացնելով հաջողությունը, վերանվաճում է [[Արշակ Բ]] գերությունից հետո ([[368]] թ.) անիշխանության տարիներին [[Մեծ Հայք]]ից անջատված սահմանային տարածքները`տարածքները՝ ([[Ուտիք]], [[Գուգարք]], [[Կորճայք]], [[Աղձնիք]] և այլն)։

Գարնանը պարսկական բանակը [[Ատրպատական]]ից ներխուժելով [[Մեծ Հայք]] և հասնելով Ձիրավի դաշտ՝ բանակել է հայկական և հռոմեական զորաճամբարի դիմաց։ Ճակատամարտը սկսվել է վաղ առավոտյան՝ հայկական զորքերի հարձակումով և շարունակվել մինչև ուշ երեկո։ Հռոմեական պատմիչ [[Ամմիանոս Մարկելինոս]]ը վկայում է, որ [[Վաղես]] կայսրը իր զորքին հանձնարարել էր սոսկ պաշտպանվել և չդիմել հարձակողական գործողությունների։ Իսկ [[Մովսես Խորենացի]]ն գրում է, որ ճակատամարտի ընթացքում հռոմեական վահանակիր հետևազորը բավարարվել է երբեմն նահանջի դիմաց հայկական ջոկատներին վահանափակելով և թշնամու հակագրոհներից պաշտպանելով։ Սպանդարտ Կամսարականի գլխավորած զորաթևը, գրոհելով հակառակորդի կենտրոնի վրա, ջախջախել և փախուստի է մատնել նրան։ Ղեկերի Շերգիր թագավորը մարտում սպանվել է, իսկ աղվանների Ուռնայր թագավորը՝ վիրավորվել։ Սմբատ Բագրատունին, հետապնդելով մարտադաշտից ճողոպրած Մերուժան Արծրունուն, [[Կոգովիտ]] գավառի արևելյան ճահճուտների (Շամբի) մոտ ձերբակալել և մահապատժի է ենթարկել նրան։ Ծանր կորուստներ կրած և մարտական դասավորությունը կորցրած պարսկական բանակը, չդիմանալով հայկական զորքի գրոհներին, դիմել է խուճապահար փախուստի։ Հայկական հեծելազորը թշնամու մնացորդներին հալածել է մինչև [[Ատրպատական]]:։