'''Կացուշիկա Հոկուսայի''' (ճապոներեն`ճապոներեն՝ 葛飾 北斎; [[1760]], Էդո (ներկայումս`ներկայումս՝ [[Տոկիո]]) - 1849 թ. մայիսի 10, նույն տեղում), [[Ճապոնիա|ճապոնացի]] նկարիչ ու փորագրող։ Ուսանել է փայտի վրա հայտնի փորագրող Նակայամա Տեցուսոնի, այնուհետև`այնուհետև՝ Կացուկավա Սյունսոյի մոտ, որը աշխատում էր «ուկիո-է» ժանրում (այդ ժանրը առաջացել էր 17 դ., և նրա առարկան առօրյա կյանքից տեսարանների պատկերումն էր)։ Հոկուսային աշխատել է տարբեր անուններով, հետևել տարբեր ոճերին։ Շուրջ 1800 թ. ընդունում է այն անունը, որի տակ այսօր հայտնի է։ Մշակել է իր անհատական ոճը`ոճը՝ նոր շունչ հաորդելով «ուկիյո-է» ավանդությանը, հարստացնելով այն բնության տեսարանների պատկերներով։
Հոկուսայի կենսախինդ ու բազմազան ոճը բնորոշվում է պարզությամբ և մոնումենտալությամբ։ Վարպետն օժտված էր շարժումը պատկերելու հիանալի ունակությամբ։ Ընդհանուր առմամբ նա ստեղծել է մոտ 30 հազար փորագրություն ու նկար, ավելի քան 500 պատկերազարդում։ Նրա լավագույն ստեղծագործություններից են`են՝ «Ֆուձի լեռան 36 տեսարաններ» (1823–1829), «Հայտնի կամուրջներ» (1827–1830), «Ճանապարհորդություն երկրի ջրվեժներով» (1827-1833), «Չինաստանի և Ճապոնիայի բանաստեղծներ» (1830) շարքերը։ Ժանրային աշխատանքների էներգիան ու հումորը, բնանկարների նրբությունը դարձրեցին Հոկուսային Եվրոպայում ճապոնական ամենահայտնի նկարիչներից մեկը։ Նրա ստեղծագործությունները էական ազդեցություն են ունեցել 19 դ. վերջի - 20-րդ դարի սկզբի եվրոպական արվեստի վրա։
