«Լիբանիոս»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Լիբանիոս''' ({{lang-grc|Λιβάνιος}}, [[314]] — մոտ [[393]]թ.), IV դարի հույն հռետոր, «կրտսեր սոփեստական դպրոցի» ներկայացուցիչ, [[Հովհան Ոսկեբերան]]ի ուսոցիչ։ Սկզբնապես դպրոց է հիմնել [[Կոստանդնուպոլիս|Կոստանդնուպոլսում]], սակայն [[344]]թ. տեղափոխվել է [[Նիկոմիդիա]], այնուհետև`այնուհետև՝ [[354]]թ., [[Անտիոք]], որտեղ ապրել և գործել է մինչև վախճանը։ Լիբանիոսը հեթանոս էր, չէր ընդունում [[քրիստոնեություն]]ը, խորը հուսահատություն էր ապրում, երբ նրա աշակերտներից շատերը քրիստոնյա էին դառնում։ Պատմում են, որ լինելով մահամերձ`մահամերձ՝ այն հարցին, թե ում կուզենար փոխանցել իր դպրոցը, պատասխանել է. «Հովհան Ոսկեբերանին, եթե նրան չառևանգեին քրիստոնյաները»։

Թողել է հարուստ գրական ժառանգություն, որը տարածված է եղել դեռևս իր կենդանության օրոք։ Հատկապես հայտնի են նրա ճառերը («Խոսքեր»), որոնցից մեզ են հասել թվով 68-ը։ Դրանք հեղինակի կողմից հաճախ ոչ թե արտասանվում էին, այլ հրատարակվում գրավոր կերպով կամ տարածվում որպես ուղերձներ։ Նրա ճառերից աչքի է ընկնում 348թ. Նիկոմիդիայում արտասանված Βασιλικός–ը, որը Կոստանդ և Կոստանցիոս կայսրերի ներբող է, Άντιοχικός`Άντιοχικός՝ քովք Անիտոքին և նրա բնակիչներին, 6 ճառ ի պատիվ [[Հուլիանոս Ուրացող|Հուլիանոս]] կայսեր, 5 ճառ նվիրված անտիոքացիների ընդվզման և [[Թեոդոսիոս Ա Մեծ|Թեոդոս]] կայսեր ողորմածությանը (387թ.), ճառեր բանտերի անմխթար վիճակի, հռետորների ռոճիկի մասին, ի պաշտպանություն մնջախաղի դերասանների, ինչպես նաև հեղինակի թշնամիների դեմ։