«Վան ռազմագործողություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[Եղիա Քեշիշյան]]ի գնդակահարությունից 7 օր հետո, ստեղծվում է Եղիա Քեշիշյան անունով անձնասպանական ջոկատ։ Չորս[[1981]] թվականի [[սեպտեմբերի 2]]-ին չորս հայ երիտասարդներ՝ [[Վազգեն Սիսլյան]]ը, [[Արամ Պասմաճյան]]ը, [[Հակոբ Ջուլֆայան]]ը և [[Գևորգ Կյուզելյան]]ը, գրավելով [[Փարիզ]]ի թուրքական դեսպանատունը՝ 15 ժամ գերի էին վերցրել ավելի քան 50 պատանդներ։

Բանտարկության վերջին տարում Արամ Պասմաճյանը բանտախցում կախեց իրեն, չնայած մինչ այդ երկու անգամ ընկերները կանխել էին նրա նման փորձերը։ Այժմ նա հանգչում է Պեր Լաշեզի գերեզմանոցում՝ [[Անդրանիկ Օզանյան]]ի մահարձանից ոչ հեռու։ Վազգեն Սիսլյանն ամուսնացավ, ընտանիք կազմեց։ Հակոբ Ջուլֆայանը գաղտնի ոստիկանության մշտական հսկողությունից ձերբազատվելու համար բնակությություն հաստատեց Կանադայում,բայց տասներկու տարի անց [[Կանադա]]յի կառավարությունը բացահայտեց նրա "ահաբեկչական" անցյալը և դուրս վտարեց ընտանիքով հանդերձ։ Նա եկավ [[Հայաստան]]։ Գևորգ Գյուզելյանը կազմավորեց "Մեծ Մուրադ" ջոկատն ու մեծագույն նվիրումով մասնակցեց [[Արցախի ազատամարտ|Արցախի ազգային-ազատագրական պատերազմին։պատերազմին]]։ Այժմ նա ապրում է [[ԱՄՆ]]-ում։