«Կոնստանտին Ստանիսլավսկի»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 1.
[[Պատկեր:Bundesarchiv Bild 183-18073-0003, Konstantin Sergejewitsch Stanislawski.jpg|մինի|Կոնստանտին Սերգեյի Ստանիսլավսկի]]
'''Կոնստանտին Սերգեյի Ստանիսլավսկի''' (իրական անունը` '''Կոնստանտին Սերգեյի Ալեքսեև''') ([[ռուսերեն]]՝ ''Константин Сергеевич Станиславский'') ([[1863]] թ. [[հունվարի 17]], [[Մոսկվա]] – [[1938]] թ. [[օգոստոսի 7]],
== Կյանքը և ստեղծագործությունը ==
Կոնստանտին Սերգեյի Ստանիսլավսկին ծնվել է հարուստ
Կոնստանտին Ստանիսլավսկին (իսկական ազգանունը` Ալեքսեև) բեմական առաջին փորձերն արել է 1877
Ստանիսլավսկին 1898 թվականին հիմնադրել (Վլադիմիր Նեմիրովիչ-Դանչենկոյի հետ) և ղեկավարել է [[Մոսկվա]]յի գեղարվեստական
Ստանիսլավսկու և Նեմիրովիչ-Դանչենկոյի նորարարական բեմադրություններից են նաև [[Մաքսիմ Գորկի|Մաքսիմ Գորկու]] «Քաղքենիները», «Հատակումը», [[Ալեքսանդր Գրիբոյեդով]]ի «Խելքից պատուհասը», «Ստեպանչիկովո գյուղը» (ըստ [[Ֆեոդոր Դոստոևսկի|Ֆեոդոր Դոստոևսկու]]), Մորիս Մետեռլինկի «Կապույտ թռչունը» (Լեոպոլդ Սուլերժիցկու և Իվան Մոսկվինի հետ)։ Ստանիսլավսկու՝ Դոկտոր Շտոկմանի ([[Հենրիկ Իբսեն]]ի «Ժողովրդի թշնամին») դերակատարումը թատերարվեստում գեղարվեստական մեծ երևույթ էր։ Սատինի (Գորկու «Հատակում») դերը խաղացել է հեղինակին հարազատ ռոմանտիզմով և հզոր շնչով։
Ստանիսլավսկու երգիծական ձիրքը դրսևորվել է Ֆամուսովի (Ա. Գրիբոյեդովի «Խելքից պատուհաս»), Արգանի (Ժան-Բատիստ Մոլիերի «Երևակայական հիվանդ»), Կավալեր Ռիպաֆրատտայի ([[Կառլո Գոլդոնի]]ի «Հյուրանոցի տիրուհին») և այլ անձնավորումներում։ 1910-ական թվականներից Ստանիսլավսկին սկսել է մշակել ստուդիական աշխատանքի եղանակ, որի ընթացքում ձևավորվել է նրա համակարգը` դերասանի
1917 թվականի [[Հոկտեմբերյան հեղափոխություն]]ից հետո սկսվել է Ստանիսլավսկու ստեղծագործության նոր փուլը. բեմադրել է [[Նիկոլայ Գոգոլ]]ի «Ռևիզորը», [[Ալեքսանդր Օստրովսկի|Ալեքսանդր Օստրովսկու]] «Ջերմ սիրտը», [[Պիեռ Բոմարշե|Պիեռ Օգյուստեն Բոմարշեի]] «Խելահեղ օր կամ Ֆիգարոյի ամուսնությունը» և այլ պիեսներ։ Ստանիսլավսկին ձգտել է բարեփոխումներ անել նաև երաժշտական թատրոնում։ 1918
Նրա գործունեությունը որոշակիորեն ազդել է [[XX
Ստանիսլավսկին [[հայ]] [[մշակույթ]]ի և նրա ականավոր գործիչների հետ շփվել է դեռևս պատանեկան տարիքից՝ [[Լազարյան ճեմարան]]ում։ Նրա մտերիմ բարեկամներից էին դերասան Գեորգի Բուրջալովը և ռեժիսոր Քրիստափոր Պետրոսյանը։ Նկարիչ [[Վարդգես Սուրենյանց]]ի ձևավորմամբ
Ստանիսլավսկու և հայ թատրոնի մերձեցմանը նպաստել է [[Եվգենի Վախթանգով]]ը։ Մոսկվայի օպերային թատրոնում, [[Մարտիրոս
Հայերեն թարգմանվել են Ստանիսլավսկու «Իմ կյանքն արվեստում» (1954
Ստանիսլավսկին ԽՍՀՄ ԳԱ պատվավոր ակադեմիկոս էր (1925
1948
Նրա անունով կոչվել են փողոցներ [[ՌԴ]]-ում, [[Ուկրաինա]]յում, [[Երևան]]ում՝ ռուսական դրամատիկական թատրոնը։ [[Կարագանդա]]յում ([[Ղազախստան]]) տեղադրվել է նրա
== Աֆորիզմներ ==
«Դերասանը պետք է սովորի դժվարը դարձնել սովորական, սովորականը` թեթև, իսկ թեթևը` հրաշալի»։
|