«Գանիմեդ (արբանյակ)»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չ clean up, փոխարինվեց: : → ։ (37) oգտվելով ԱՎԲ
No edit summary
Տող 48.
| այլ տվյալներ =
}}
'''Գանիմեդ''' ({{lang-grc|Γανυμήδης}}), [[Յուպիտեր (մոլորակ)|Յուպիտերի]] յոթերորդ [[արբանյակ]]ն է<ref name="Planetary Society">{{cite web|url=http://www.planetary.org/explore/topics/our_solar_system/jupiter/moons.html|title=Յուպիտերի արբանյակները|work=The Planetary Society|accessdate=2007-12-07|archiveurl=http://www.webcitation.org/65CgmfqwH|archivedate=2012-02-04}}</ref>, [[Գալիլեյան արբանյակներ]]ից ամենափոքրը։եւ, Հայտնաբերվել է [[Գալիլեո Գալիլեյ]]ի կողմից [[1610]] թվականին։ Հանդիսանում էընդհանրապես, [[Արեգակնային համակարգ]]իում ամենամեծ արբանյակը, 8&nbsp;%-ով մեծ է [[Մերկուրի (մոլորակ)|Մերկուրիից]] (Գանիմեդի տրամագիծը հավասար է 5&nbsp;268&nbsp;կիլոմետրի), իսկ զանգվածով զիջում է այդ [[մոլորակ]]ին համարյա երկու անգամ -` 45&nbsp;%-ով<ref>{{cite web|publisher=www2.jpl.nasa.gov|title=Գանիմեդի տվյալները|date=|url=http://www2.jpl.nasa.gov/galileo/ganymede/|accessdate=2010-01-14|archiveurl=http://www.webcitation.org/65Cgn8Ql1|archivedate=2012-02-04}}</ref>։ Համեմատության համար, Գանիմեդի տրամագիծը 2 %-ով մեծ է [[Տիտան (արբանյակ)|Տիտանի]] տրամագծից, որը մեծությամբ երկրորդ արբանյակն է Արեգակնային համակարգում, ինչպես նաև Գանիմեդը ամենամեծ զանգվածը ունի մոլորակների արբանյակների միջևմեջ, նրա զանգվածը 2,02&nbsp;անգամ մեծ է երկրային [[Լուսին|Լուսնի]] զանգվածից<ref name="nineplanets.org-Ganymede">{{cite web|publisher=nineplanets.org|title=Գանիմեդ|date=October 31, 1997|url=http://www.nineplanets.org/ganymede.html|accessdate=2008-02-27|archiveurl=http://www.webcitation.org/65CgnurcG|archivedate=2012-02-04}}</ref>։ Կատարելով մեկ պտույտ Յուպիտերի շուրջ մոտ յոթ օրվա ընթացքում, Գանիմեդը գտնվում է 1։2։4 [[ուղեծրային ռեզոնանս]]ում երկու այլ [[Յուպիտերի արբանյակներ]]ի՝ [[Եվրոպա (արբանյակ)|Եվրոպայի]] և [[Իո (արբանյակ)|Իոյի]] հետ։
Հայտնաբերվել է [[Գալիլեո Գալիլեյ]]ի կողմից [[1610]] թվականին։
Գանիմեդը կազմված է մոտավորապես հավասար քանակի [[Սիլիկատներ (միներալ)|սիլիկատային]] ապարներից և [[Սառույց|ջրային սառույցից]]։ Սա ամբողջությամբ [[Մոլորակների դիֆերենցացում|դիֆերենցացված]] մարմին է հեղուկ միջուկով, որըերկաթով հարուստ էհեղուկ երկաթով։միջուկով։ Գանիմեդի վրա ենթադրաբար գոյություն ունի ստորերկրյաստորգետնյա օվկիանոս, որը գտնվում է սառույցի շերտերի և մակերևույթի միջև, մոտավորապես 200 կիլոմետր խորության վրա<ref name=JPLDec>{{cite web|url=http://www.jpl.nasa.gov/releases/2000/aguganymederoundup.html|title=Արեգակնային համակարգի ամենամեծ արբանյակը ենթադրաբար ունի թաքնված օվկիանոս|accessdate=2008-01-11|date=2000-12-16|work=Ռեակտիվ Շարժման Լաբորատորիա|publisher=ՆԱՍԱ |archiveurl=http://www.webcitation.org/65CgoVa4T|archivedate=2012-02-04}}</ref>։ Գանիմեդի մակերևույթը ներկայացված է երկու տեսակի լանդշաֆտներով։ Մուգ շրջանները, որոնք զբաղեցնում են մակերևույթի մեկ երրորդ մասը, ծածկված են [[հարվածային խառնարան]]ներով, որոնց տարիքը հասնում է չորս միլիարդ տարվա։ Ավելի պայծոռ մասերը, որոնք ծածկում են մնացած մակերևույթը, հարուստ են լայն իջվածքներով և լեռնաշղթաներով, ավելի երիտասարդ տարիք ունեն։ Պայծառ մասերի կտրտվածության պատճառը վերջնականորեն չի ուսումնասիրված, սակայն, հավանաբար, արդյունք է [[տեկտոնիկ ակտիվություն|տեկտոնիկ ակտիվության]], որը առաջացել է պարբերական տաքացումների արդյունքում<refbr name=Showman1999>{{cite journal|last=Շոուման |first=Ադամ Պ.|coauthors=Մալոթրա, Ռենու|title=Գալիլեյան արբանյակները|year=1999|journal=Սայենս|volume=286|pages=77–84|doi=10.1126/science.286.5437.77| url=http://www.lpl.arizona.edu/~showman/publications/showman-malhotra-1999.pdf|format=PDF|pmid=10506564|issue=5437}}</ref>։
Գանիմեդի մակերևույթը ներկայացված է երկու տեսակի լանդշաֆտներով։ Մուգ շրջանները, որոնք զբաղեցնում են մակերևույթի մեկ երրորդ մասը, ծածկված են [[հարվածային խառնարան]]ներով, որոնց տարիքը հասնում է չորս միլիարդ տարվա։ Ավելի պայծառ մասերը, որոնք ծածկում են մնացած մակերևույթը, հարուստ են լայն իջվածքներով և լեռնաշղթաներով, ավելի երիտասարդ տարիք ունեն։ Պայծառ մասերի կտրտվածության պատճառը վերջնականորեն չի ուսումնասիրված, սակայն, հավանաբար, արդյունք է [[տեկտոնիկ ակտիվություն|տեկտոնիկ ակտիվության]], որը առաջացել է պարբերական տաքացումների արդյունքում<ref name=Showman1999>{{cite journal|last=Շոուման |first=Ադամ Պ.|coauthors=Մալոթրա, Ռենու|title=Գալիլեյան արբանյակները|year=1999|journal=Սայենս|volume=286|pages=77–84|doi=10.1126/science.286.5437.77| url=http://www.lpl.arizona.edu/~showman/publications/showman-malhotra-1999.pdf|format=PDF|pmid=10506564|issue=5437}}</ref>։
 
Գանիմեդը Արեգակնային համակարգի միակ արբանյակն է, որն ունի սեփական [[մագնիտոսֆերամագնիսասֆերա]], որը, ամենայն հավանականությամբ, առաջացել է [[կոնվեկցիա]]յի արդյունքում, հեղուկ, երկաթով հարուստ միջուկում<ref name=Kivelson2002>{{cite journal|last=Կիվելսոն|first=Մ. Գ.|coauthors=Խուրանա, Կ. Կ.; Կորնիտի, Ֆ. Վ. և ընկ.|title=Գանիմեդի հաստատուն և ինդուկտիվ մագնիսական մոմենտները|journal=Իկարուս|year=2002|volume=157|issue=2|pages=507–522|doi=10.1006/icar.2002.6834| url=http://www.igpp.ucla.edu/people/mkivelson/Publications/ICRUS1572507.pdf|format=PDF|bibcode=2002Icar..157..507K}}</ref>։ Ոչ մեծ մագնիտոսֆերանմագնիսասֆերան պարփակված է ավելի հզոր Յուպիտերի մագնիտոսֆերայիմագնիսասֆերայի մեջ և կապված է նրա հետ «բաց» ուժային գծերով։ ԱրբանյակըԱրբանյակն ունի նաև բարակ թթվածնային մթնոլորտ, որի մեջ կան [[թթվածին|O]],&nbsp;O<sub>2</sub>&nbsp;և, հնարավոր է` O<sub>3</sub>&nbsp;([[օզոն]])<ref name=Hall1998>{{cite journal|last=Հոլլ|first=Դ. Տ.|coauthors=Ֆելդման, Փ. Դ.; ՄակԳրատ, Մ. Ա. և ընկ.|title=Եվրոպայի և Գանիմեդի մթնոլորտի ծայրագույն ուլտրամանուշակագույն փայլը|journal=Աստղագիտական ամսագիր|year=1998|volume=499|issue=1|pages=475–481| doi=10.1086/305604| bibcode=1998ApJ...499..475H}}</ref>։ Մթնոլորտում կա [[Ջրածնի ատոմ|ատոմային ջրածին]] աննշան քանակներով։ Կապը արբանյակի [[իոնոսֆերա]]յի և մթնոլորտի միջև առայժմ պարզ չէ<ref name=Eviatar2001>{{cite journal|last=Էվիատար|first=Ահարոն|coauthors=Վասիլիունաս, Վիտենիս Մ.; Գարնետ, Դոնալդ Ա. և ընկ.|title=Գանիմեդի իոնոսֆերան|journal=Տիեզերական Մոլորակագիտություն Գիտություն|year=2001|volume=49|issue=3-4|pages=327–336| doi=10.1016/S0032-0633(00)00154-9|url=http://www.tau.ac.il/~arkee/ganymop.ps|format=ps|bibcode=2001P&SS...49..327E}}</ref>։
Գանիմեդը կազմված է մոտավորապես հավասար քանակի [[Սիլիկատներ (միներալ)|սիլիկատային]] ապարներից և [[Սառույց|ջրային սառույցից]]։ Սա ամբողջությամբ [[Մոլորակների դիֆերենցացում|դիֆերենցացված]] մարմին է հեղուկ միջուկով, որը հարուստ է երկաթով։ Գանիմեդի վրա ենթադրաբար գոյություն ունի ստորերկրյա օվկիանոս, որը գտնվում է սառույցի շերտերի և մակերևույթի միջև, մոտավորապես 200 կիլոմետր խորության վրա<ref name=JPLDec>{{cite web|url=http://www.jpl.nasa.gov/releases/2000/aguganymederoundup.html|title=Արեգակնային համակարգի ամենամեծ արբանյակը ենթադրաբար ունի թաքնված օվկիանոս|accessdate=2008-01-11|date=2000-12-16|work=Ռեակտիվ Շարժման Լաբորատորիա|publisher=ՆԱՍԱ |archiveurl=http://www.webcitation.org/65CgoVa4T|archivedate=2012-02-04}}</ref>։ Գանիմեդի մակերևույթը ներկայացված է երկու տեսակի լանդշաֆտներով։ Մուգ շրջանները, որոնք զբաղեցնում են մակերևույթի մեկ երրորդ մասը, ծածկված են [[հարվածային խառնարան]]ներով, որոնց տարիքը հասնում է չորս միլիարդ տարվա։ Ավելի պայծոռ մասերը, որոնք ծածկում են մնացած մակերևույթը, հարուստ են լայն իջվածքներով և լեռնաշղթաներով, ավելի երիտասարդ տարիք ունեն։ Պայծառ մասերի կտրտվածության պատճառը վերջնականորեն չի ուսումնասիրված, սակայն, հավանաբար, արդյունք է [[տեկտոնիկ ակտիվություն|տեկտոնիկ ակտիվության]], որը առաջացել է պարբերական տաքացումների արդյունքում<ref name=Showman1999>{{cite journal|last=Շոուման |first=Ադամ Պ.|coauthors=Մալոթրա, Ռենու|title=Գալիլեյան արբանյակները|year=1999|journal=Սայենս|volume=286|pages=77–84|doi=10.1126/science.286.5437.77| url=http://www.lpl.arizona.edu/~showman/publications/showman-malhotra-1999.pdf|format=PDF|pmid=10506564|issue=5437}}</ref>։
 
Գանիմեդի հայտնաբերումը պատկանում է [[Գալիլեո Գալիլեյ]]ին, ով առաջին անգամ տեսավ այն 1610 թվականի հունվարի 7-ին<ref name="SidereusNuncius">{{cite web |last=Գալիլեյ |first=Գալիլեո |url=http://hsci.cas.ou.edu/images/barker/5990/Sidereus-Nuncius-whole.pdf |month=մարտ |year=1610 |title=Sidereus Nuncius |coauthors=թարգմանված է Էդվարդ Կարլոսի կողմից և խմբագրված է Պետեր Բարկերի կողմից |format=PDF |publisher=Օկլահոմայի գիտության պատմության համալսարան |accessdate=2010-01-13}}</ref><ref name="Wright">{{cite web|last=Ռայթ|first=Էրնի|url=http://home.comcast.net/~erniew/astro/sidnunj1.html|title=Գալիլեյի Յուպիտերի առաջին դիտարկումները|format=PDF|publisher=Օկլահոմայի գիտության պատմության համալսարան|accessdate=2010-01-13|archiveurl=http://www.webcitation.org/65Cgox4II|archivedate=2012-02-04}}</ref><ref name="NASA">{{cite web|url=http://solarsystem.nasa.gov/planets/profile.cfm?Object=Jup_Ganymede|title=ՆԱՍԱ. Գանիմեդ|publisher=Solarsystem.nasa.gov|date=2009-09-29|accessdate=2010-03-08|archiveurl=http://www.webcitation.org/65CgpZp6A|archivedate=2012-02-04}}</ref>։ Շուտով [[Սիմոն Մարիուս]]ը առաջարկեց արբանյակի անվանումը, ի պատիվ [[Հունական դիցաբանություն|դիցական]] [[Գանիմեդ]]ի` հին-հունական սեղանապետ-աստծո, [[Զևս]]ի սիրեկանի<ref name="Naming">{{cite web|url=http://galileo.rice.edu/sci/observations/jupiter_satellites.html|title=Յուպիտերի արբանյակներ|work=Գալիլեո ծրագիր|accessdate=2007-11-24|archiveurl=http://www.webcitation.org/61CwAduBX|archivedate=2011-08-25}}</ref>: Գանիմեդի հետազոտությունները տիեզերական սարքերով սկսվեց «[[Պիոներ-10]]» ԱՄԿ-ով Յուպիտերի համակարգի հետազոտություններից<ref name="Pioneer 11">{{cite web|url=http://sse.jpl.nasa.gov/missions/profile.cfm?Sort=Advanced&MCode=Pioneer_11|title=Պիոներ 11|work=Արեգակնային համակարգի հետազոտություններ|accessdate=2008-01-06|archiveurl=http://www.webcitation.org/65CgqLtrG|archivedate=2012-02-04}}</ref>: «[[Վոյաջեր (ծրագիր)|Վոյաջեր]]» ծրագրով կատարվեցի ավելի մանրակրկիտ հոտազոտություններ և հնարավոր եղավ ճշտել նրա չափերը: Ստորերկրյա օվկիանոսը և մագնիսական դաշտը հայտնաբերվեցին «[[Գալիլեո (ԱՄԿ)|Գալիլեո]]» ԱՄԿ-ի միջոցով: Յուպիտերի արբանյակների հետազոտություննրիհետազոտությունների նոր առաքելությունը` «[[Europa Jupiter System Mission]]» (EJSM), հաստատված է 2009 թվականին, իսկ թռիչքը նախատեսվում է իրականացնել 2020 թվականին։
Գանիմեդը Արեգակնային համակարգի միակ արբանյակն է, որն ունի սեփական [[մագնիտոսֆերա]], որը, ամենայն հավանականությամբ, առաջացել է [[կոնվեկցիա]]յի արդյունքում, հեղուկ, երկաթով հարուստ միջուկում<ref name=Kivelson2002>{{cite journal|last=Կիվելսոն|first=Մ. Գ.|coauthors=Խուրանա, Կ. Կ.; Կորնիտի, Ֆ. Վ. և ընկ.|title=Գանիմեդի հաստատուն և ինդուկտիվ մագնիսական մոմենտները|journal=Իկարուս|year=2002|volume=157|issue=2|pages=507–522|doi=10.1006/icar.2002.6834| url=http://www.igpp.ucla.edu/people/mkivelson/Publications/ICRUS1572507.pdf|format=PDF|bibcode=2002Icar..157..507K}}</ref>։ Ոչ մեծ մագնիտոսֆերան պարփակված է ավելի հզոր Յուպիտերի մագնիտոսֆերայի մեջ և կապված է նրա հետ «բաց» ուժային գծերով։ Արբանյակը ունի նաև բարակ թթվածնային մթնոլորտ, որի մեջ կան [[թթվածին|O]],&nbsp;O<sub>2</sub>&nbsp;և, հնարավոր է O<sub>3</sub>&nbsp;([[օզոն]])<ref name=Hall1998>{{cite journal|last=Հոլլ|first=Դ. Տ.|coauthors=Ֆելդման, Փ. Դ.; ՄակԳրատ, Մ. Ա. և ընկ.|title=Եվրոպայի և Գանիմեդի մթնոլորտի ծայրագույն ուլտրամանուշակագույն փայլը|journal=Աստղագիտական ամսագիր|year=1998|volume=499|issue=1|pages=475–481| doi=10.1086/305604| bibcode=1998ApJ...499..475H}}</ref>։ Մթնոլորտում կա [[Ջրածնի ատոմ|ատոմային ջրածին]] աննշան քանակներով։ Կապը արբանյակի [[իոնոսֆերա]]յի և մթնոլորտի միջև առայժմ պարզ չէ<ref name=Eviatar2001>{{cite journal|last=Էվիատար|first=Ահարոն|coauthors=Վասիլիունաս, Վիտենիս Մ.; Գարնետ, Դոնալդ Ա. և ընկ.|title=Գանիմեդի իոնոսֆերան|journal=Տիեզերական Մոլորակագիտություն Գիտություն|year=2001|volume=49|issue=3-4|pages=327–336| doi=10.1016/S0032-0633(00)00154-9|url=http://www.tau.ac.il/~arkee/ganymop.ps|format=ps|bibcode=2001P&SS...49..327E}}</ref>։
 
Գանիմեդի հայտնաբերումը պատկանում է [[Գալիլեո Գալիլեյ]]ին, ով առաջին անգամ տեսավ այն 1610 թվականի հունվարի 7-ին<ref name="SidereusNuncius">{{cite web |last=Գալիլեյ |first=Գալիլեո |url=http://hsci.cas.ou.edu/images/barker/5990/Sidereus-Nuncius-whole.pdf |month=մարտ |year=1610 |title=Sidereus Nuncius |coauthors=թարգմանված է Էդվարդ Կարլոսի կողմից և խմբագրված է Պետեր Բարկերի կողմից |format=PDF |publisher=Օկլահոմայի գիտության պատմության համալսարան |accessdate=2010-01-13}}</ref><ref name="Wright">{{cite web|last=Ռայթ|first=Էրնի|url=http://home.comcast.net/~erniew/astro/sidnunj1.html|title=Գալիլեյի Յուպիտերի առաջին դիտարկումները|format=PDF|publisher=Օկլահոմայի գիտության պատմության համալսարան|accessdate=2010-01-13|archiveurl=http://www.webcitation.org/65Cgox4II|archivedate=2012-02-04}}</ref><ref name="NASA">{{cite web|url=http://solarsystem.nasa.gov/planets/profile.cfm?Object=Jup_Ganymede|title=ՆԱՍԱ. Գանիմեդ|publisher=Solarsystem.nasa.gov|date=2009-09-29|accessdate=2010-03-08|archiveurl=http://www.webcitation.org/65CgpZp6A|archivedate=2012-02-04}}</ref>։ Շուտով [[Սիմոն Մարիուս]]ը առաջարկեց արբանյակի անվանումը, ի պատիվ [[Հունական դիցաբանություն|դիցական]] [[Գանիմեդ]]ի` հին-հունական սեղանապետ-աստծո, [[Զևս]]ի սիրեկանի<ref name="Naming">{{cite web|url=http://galileo.rice.edu/sci/observations/jupiter_satellites.html|title=Յուպիտերի արբանյակներ|work=Գալիլեո ծրագիր|accessdate=2007-11-24|archiveurl=http://www.webcitation.org/61CwAduBX|archivedate=2011-08-25}}</ref>: Գանիմեդի հետազոտությունները տիեզերական սարքերով սկսվեց «[[Պիոներ-10]]» ԱՄԿ-ով Յուպիտերի համակարգի հետազոտություններից<ref name="Pioneer 11">{{cite web|url=http://sse.jpl.nasa.gov/missions/profile.cfm?Sort=Advanced&MCode=Pioneer_11|title=Պիոներ 11|work=Արեգակնային համակարգի հետազոտություններ|accessdate=2008-01-06|archiveurl=http://www.webcitation.org/65CgqLtrG|archivedate=2012-02-04}}</ref>: «[[Վոյաջեր (ծրագիր)|Վոյաջեր]]» ծրագրով կատարվեցի ավելի մանրակրկիտ հոտազոտություններ և հնարավոր եղավ ճշտել նրա չափերը: Ստորերկրյա օվկիանոսը և մագնիսական դաշտը հայտնաբերվեցին «[[Գալիլեո (ԱՄԿ)|Գալիլեո]]» ԱՄԿ-ի միջոցով: Յուպիտերի արբանյակների հետազոտություննրի նոր առաքելությունը` «[[Europa Jupiter System Mission]]» (EJSM), հաստատված է 2009 թվականին, իսկ թռիչքը նախատեսվում է իրականացնել 2020 թվականին։
 
== Հայտնաբերման և անվանման պատմությունը ==
[[Պատկեր:Ganymed Earth Moon Comparison.png|ձախից|մինի|300px|[[Լուսին|Լուսնի]], Գանիմեդի և [[Երկիր|Երկրի]] համեմատական չափերը]]
Գանիմեդը հայտնաբերվել է [[Գալիլեո Գալիլեյ]]ի կողմից 1610 թվականի հունվարի 7-ին, նրա պատմության մեջ առաջին [[աստղադիտակ]]ի միջոցով։ Այդ օրը Գալիլեյը դիտարկում էր Յուպիտերի մոտ գտնվող 3 աստղերը` Գանիմեդը, [[Կալիստո (արբանյակ)|Կալիստոն]] և մի աստղ, որը հետագայում պարզվեց, որ երկու արբանյակներ են` [[Եվրոպա (արբանյակ)|Եվրոպան]] և [[Իո (արբանյակ)|Իոն]] (միայն հաջորդ գիշերը Գալիլեյը, տեսնելով նրանց տեղաշարժը, տարբերակեց նրանց)։ Հունվարի 15-ին Գալիլեյը հանգեց այն եզրահանգման, որ այս դիտարկված աստղերը իրականում հանդիսանում են երկնային մարմիններ, որոնք շարժվում են Յուպիտերի շուրջ ուղեծրերով<ref name="SidereusNuncius"/><ref name="Wright"/><ref name="NASA"/>։ Գալիլեյը անվանեց այս չորս հայտնաբերված արբանյակները «ՄեդիչիիՄեդիչիների մոլորակներ» և տվեց նրանց հերթական համարներ<ref name="Naming" />։
 
Ֆրանսիացի աստղագետ [[Նիկոլա-Կլոդ Ֆաբրի դը Պեյրեսկ]]ը առաջարկեց այս արբանյակներին տալ առանձին անուններ, անվանելով չորս Մեդիչի եղբայրների անուններով, սակայն նրա առաջարկությունը տարածում չստացավ<ref name="Naming"/>։ Արբանյակի հայտնաբերմանը նաև հավակնում էր գերմանացի աստղագետ [[Սիմոն Մարիուս]]ը, ով դիտարկել էր Գանիմեդը 1609 թվականին, և ժամանակին չէր հրատարակել իր տվյալները<ref name="kv">{{cite web|title=Գանիմեդը` ամենամեծ արբանյակը|url=http://www.milkywaygalaxy.ru/sputniki/ganimed-samyjj-bolshojj-sputnik/|publisher=Կոսմոս ի Վսելենայա|accessdate=09.01.2010|archiveurl=http://www.webcitation.org/61Cw9UsVe|archivedate=2011-08-25}}</ref><ref>Մարիուսի ''«Mundus Iovialis anno MDCIX Detectus Ope Perspicilli Belgici»'' աշխատանքը նկարագրում է 1609 թվականին կատարված դիտարկուները, իսկ հրապարակվել է միայն 1614 թվականին:</ref><ref name="College">{{cite web | url = http://www.cascadia.ctc.edu/facultyweb/instructors/jvanleer/astro%20sum01/astro101/discovery.htm | archiveurl = http://web.archive.org/web/20060920121740/http://www.cascadia.ctc.edu/facultyweb/instructors/jvanleer/astro+sum01/astro101/discovery.htm | archivedate = 2006-09-20 | title = Հայտնաբերում | work = Կասկադիա համայնքի քոլեջ | accessdate = 2007-11-24}}</ref>։ Մարիուսը փորձեց տալ արբանյակներին հետևյալ անունները` «Յուպիտերի Սատուրն», «Յուպիտերի Յուպիտեր» (դա Գանիմեդն էր), «Յուպիտերի Վեներա» և «Յուպիտերի Մերկուրի», սակայն այս անվանումները նույնպես ճանաչում չստացան։ [[Յոհան Կեպլեր]]ի առաջարկությունից հետո, Մարիուսը ևս մեկ անգամ փորձեց տալ արբանյակներին անվանումներ<ref name="Naming"/> և «Գանիմեդ» անվանումը առաջարկվել է հենց նրա կողմից 1614 թվականին<ref name="kv"/><ref name="jupi_sats">{{cite web|title=Յուպիտերի արբանյակները|url=http://galileo.rice.edu/sci/observations/jupiter_satellites.html|publisher=Գալիլեո ծրագիր|lang=en|accessdate=09.01.2010|archiveurl=http://www.webcitation.org/61CwAduBX|archivedate=2011-08-25}}</ref>`
 
{{քաղվածք|...Հետո եղավ [[ԳանմեդԳանիմեդ]]ը, տրոյայիՏրոյայի արքա [[Տրոս (դիցաբանություն)|Տրոսի]] գեղեցիկ որդին, ում Յուպիտերը, արծվի տեսք ստանալով, առևանգեց երկինք պահելով մեջքի վրա, ինչպես հեքիաթային ձևով նկարագրում են պոետները... Երրորդը, լույսի վեհության պատճառով, Գանիմեդ...<ref name="Discovery">{{cite web | url = http://www.iki.rssi.ru/solar/eng/galdisc.htm | archiveurl = http://web.archive.org/web/20071118221327/http://www.iki.rssi.ru/solar/eng/galdisc.htm | archivedate = 2007-11-18 | title = Գալիլեյան արբանյակների հայտնաբերումը |publisher=Տիեզերական հետազոտությունների ինստիտուտ, Ռուսական գիտությունների ակադեմիա| work = Արեգակնային համակարգի տեսարաններ | accessdate = 2007-11-24}}</ref>|}}
 
Սակայն, «Գանիմեդ» անվանումը, ինչպես և Մարիուսի կողմից մյուս [[Գալիլեյան արբանյակներ]]ի համար առաջարկված անվանումներըանունները, գործնականորեն չէին օգտագործվումգործածվում ընդհուպ մինչև XX-րդ դարի կեսերը, երբ և սկսեցին օգտագործվել։կեսերը։ Հիմնականում, ավելի հին [[աստղագիտություն|աստղագիտական]] գրականության մեջ Գանիմեդը նշանակվում էր հռոմեական թվով (Գալիլեյի կողմից ներմուծված համակարգ), որպես '''Յուպիտեր III''' կամ «Յուպիտերի երրորդ արբանյակ»։ [[Սատուրն (մոլորակ)|Սատուրնի]] արբանյակների հայտնաբերումից հետո, նշանակման համակարգը, որը առաջարկել էին Կեպլերը[[Կեպլեր]]ը և Մարիուսը, սկսեց օգտագործվելգործածվել Յուպիտերի արբանյակների համար<ref name="Naming"/>։ Գանիմեդը միակն է Գալիլեյան արբանյակներից, որնԳանիմեդը անվանվելմիակն է տղամարդ կերպարի անունով, ով, ինչպես և [[Իո (արբանյակ)|Իոն]], [[Եվրոպա (արբանյակ)|Եվրոպան]] և [[Կալիստո (արբանյակ)|Կալիստոն]] Գանիմեդը ևս եղել է Զևսի սիրեկանը։
 
Ըստ չինական աստղագիտական գրառումների, մ.թ. ա. 365 թվականին չինացի աստղագետ [[Գան Դե]]ն հայտնաբերել է Յուպիտերի արբանյակը անզեն աչքով դիտելիս (հավանաբար, դա եղել է Գանիմեդը)<ref>http://adsabs.harvard.edu/full/1981BAAS...13..793C Աստղագիտական միության բուլետեն</ref><ref>http://adsabs.harvard.edu/full/1981BAAS...13..793B Հին աստղագիտությունը ժամանակակից Չինաստանում</ref>։
 
== Ուղեծիրը և պտույտը ==
Գանիմեդի [[ուղեծիր]]ը գտնվում է Յուպիտերից 1 070 400 կիլոմետր հեռավորության վրա Յուպիտերից, փաստորեն Յուպիտերից հեռավորությամբ երրորդն է գալիլեյան արբանյակների մեջ<ref name="Planetary Society" />։ Մոլորակի շուրջ մեկ ամբողջական պտույտ Գանիմեդը կատարում է յոթ օր երեք ժամում։ Ինչպես և հայտնի արբանյակների մեծամասնությունը, Գանիմեդի պտույտը իր առանցքի շուրջ [[սինքրոն]] է նրա պտույտի պարբերության հետ Յուպիտերի շուրջ, և այն միշժմիշտ ուղղված է դեպի մոլորակը նույն կողմով<ref name="The Grand Tour">{{cite book |title=Մեծ ճանապարհորդություն. Արեգակնային համակարգի ճանապարհորդի ուղեցույց|last= ՄԻլներ|first= Ռոն|coauthors=Ուիլիամ Կ. Հարտման|year=2005|month=մայիս|pages=108–114|publisher= Վորկման Փաբլիսհինգ|location=Թայլանդ|edition=3-րդ|isbn=0-7611-3547-2}}</ref>։ Նրա ուղեծիրը ունի փոքր [[էքսցենտրիսիտետ]] և [[ուղեծրի թեքում]] Յուպիտերի հասարակածի հանդեպնկատմամբ, որոնք ժամանակի ընթացքում փոփոխվում են արեգակնային և մոլորակային ազդեցությունների տակ, որոնք ազդում են դարերով։ Փոփոխությունների միջակայքերն են 0,0009 - 0,0022 էքսցենտրիսիտետի համար և 0,05 - 0,32 °` թեքման համար<ref name=Musotto2002>{{cite journal|last=Մասոտո|first=Սուսաննա|coauthors=Վարադի, Ֆերենս; Մուր, Ուիլիամ; Շուբերտ, Ջերալդ|title=Գալիլեյան արբանյակների ուղեծրերի թվային սիմուլացիաներ|year=2002|volume=159|issue=2|pages=500–504|doi=10.1006/icar.2002.6939| bibcode=2002Icar..159..500M | journal = Իկարուս}}</ref>։ Այս ուղեծրային տատանումները առաջացնում են պտույտի առանցքի թեքումի փոփոխություններ 0 - 0,33°<ref name=Bills2005>{{cite journal|last=Բիլզ|first=Բրյուս Գ.|title=Յուպիտերի գալիլեյան արբանյակների ազատ և ստիպողական թեքումները|year=2005|volume=175|issue=1|pages=233–247| doi=10.1016/j.icarus.2004.10.028|bibcode=2005Icar..175..233B | journal = Իկարուս}}</ref>։
 
[[Պատկեր:Galilean moon Laplace resonance animation.gif|365px|Գանիմեդի, [[Եվրոպա (արբանյակ)|Եվրոպայի]] և [[Իո (արբանյակ)|Իոյի]] Լապլասի ռեզոնանսը ([[ուղեծրային ռեզոնանս]])|ձախից|մինի]]
Գանիմեդը գտնվում է Եվրոպայի և Իոյի հետ գտնվում է [[ուղեծրային ռեզոնանս]]ում` ամեն մի Յուպիտերի շուրջ Գանիմեդի կատարած ամեն մի պտույտի դիմաց Եվրոպան պտտվում է երկու անգամ, իսկ Իոն` չորս<ref name=Musotto2002/><ref name="SPACE.com">{{cite web|url=http://www.space.com/searchforlife/seti_tidal_europa_021003.html|title=Եվրոպայի բարձր ալիքները|work=SPACE.com|accessdate=2007-12-07|deadlink=404}}</ref>։ Իոյի և Եվրոպայի լավագույն [[Մոլորակների շքերթ|դասավորումը]] տեղի է ունենում, երբ Իոն գտնվում է [[Ապոկենտրոն և պերիկենտրոն|պերիկենտրոնում]], իսկ Եվրոպան [[Ապոկենտրոն և պերիկենտրոն|ապոկենտրոնում]]։ Այսպիսի դասավորվածություն Եվրոպայի և Գանիմեդի միջև այսպիսի դասավորվածություն տեղի է ունենում, երբ Եվրոպան գտնվում է պերիկենտրոնում<ref name=Musotto2002/>։ Իոյի և Եվրոպայի ու Գանիմեդի և Եվրոպայի «միանալու» ժամանակը փոփոխվում է այնպիսի արագությամբ, որը դարձնում է անհնարին այս երեք արբանյակների մեկ գծով դասավորվելը։ Այսպիսի բարդ ռեզոնանսը կոչվում է ''Լապլասի ռեզոնանս''<ref name=Showman1997a>{{cite journal|last=Շոուման|first=Ադամ Պ.|coauthors=Մալոթրա, Ռենու|title=Լապլասի ռեզոնանսի ալիքաձև պտույտները և Գանիմեդի վրագնահատումը|journal=Իկարուս|year=1997|volume=127|issue=1|pages=93–111|doi=10.1006/icar.1996.5669| url=http://www.lpl.arizona.edu/~showman/publications/showman-malhotra-1997.pdf|format=PDF|bibcode=1997Icar..127...93S}}</ref>։
 
Այս Լապլասի այս ռեզոնանսը չի կարող մեծացնել Գանիմեդի ուղեծրի [[էքսցենտրիսիտետ]]ը<ref name=Showman1997a/>։ Այս պահին Գանիմեդի էքսցենտրսիտետը կազմում է մոտ 0,0013, ինչ կարող է լինել անցած դարաշրջանի հետևանք, երբ հնարավոր է եղել ՝քսցենտրիսիտետիէքսցենտրիսիտետի աճը<ref name="SPACE.com"/>։ Գանիմեդի ուղեծրի ՝քսցենտրիսիտետըէքսցենտրիսիտետը շատ հարցերի տեղիք է տալիս, եթե այն չի ավելանում, ապա ինչու այն չի կազմաքանդվել մակընթացային ազդեցության արդյունքում<ref name=Showman1997a/>։ Սա կարող է նշանակել, որ վերջին էքսցենտրիսիտետի ավելացումը տեղի է ունեցել միայն մի քանի հարյուր միլիոն տարի առաջ<ref name=Showman1997a/>։Քանի որ Գանիմեդի ուղեծրի էքսցենտրիսիտետը համեմատաբար ցածրփոքր է (միջինումմիջինը`&nbsp;0,0015)<ref name="SPACE.com"/>, այս արբանյակի մակընթացային տաքացումը այս պահին աննշան է<ref name=Showman1997a/>։ Սակայն, Գանիմեդը անցյալում, հնարավոր է, որ ուներ Լապլասի մեկ կամ մի քանի Լապլասի ռեզոնանսներռեզոնանս, որոնք կարող էին մեծացնել ուղեծրի էքսցենտրիսիտետը մեծցնելով հասցնել 0,01-ից մինչև 0,02<ref name=Showman1999/><ref name=Showman1997a/>։ Սա, հավանական է, Գանիմեդի ներքին կառուցվածքում առաջացրել է զգալի մակընթացային տաքացում Գանիմեդի ներքին կառուցվածքում, ինչը հնարավոր է, որ դարձել է անհարթ լանդշաֆտի ձևավորման պատճառ<ref name=Showman1999/><ref name=Showman1997a/>։
 
ԿանԿա երկու վարկածներվարկած որոնք բացատրում են Իոյի, Եվրոպայի և Գանիմեդի միջև լապլասյան ռեզոնանսի առաջացումը ՝ առաջինը, որ այն իսկզբանե եղել էրէ Արեգակնային համակարգի առաջացման առաջին օրից <ref name=Peale2002>{{cite journal|last=Պիլի|first=Ս. Ջ.|coauthors=Լի, Մեն Հոյ|title=Գալիլեյան արբանյակների միջև Լապլասի ռեզոնանսի առաջացումը նախնական ժամանակներում|journal=Սայենս|year=2002|volume=298|pages=593–597|doi=10.1126/science.1076557| bibcode=2002Sci...298..593P|pmid=12386333|issue=5593|arxiv = astro-ph/0210589 }}</ref> կամ, որ այն առաջացել է արդեն Արեգակնային համակարգի ձևավորումից հետո։ Վերջին վարկածի համար հավանական է նաև հետևյալ իրադարձությունների հետեւյալ ընթացքը՝ Յուպիտերի վրայի աճող մակընթացությունները ստիպեցին Իոին ընդլայնելու ուղեծիրը այնքան, մինչև նա Եվրոպայի հետ մտավ 2։1 ռեզոնանսի մեջ Եվրոպայի հետ, որից հետո Իոյի ուղեծիրը շարունակում էր մեծանալ, սակայն [[իմպուլսի մոմոենտմոմենտ]]ի մի մասը հաղորդվեց Եվրոպային, քանի որ այս ռեզոնանսը ստիպեց նաև Եվրոպայի ուղեծրին մեծանալ, գործընթացը զարգացավ մինչև Եվրոպան չմտավ Գանիմեդի հետ 2։1 ռեզոնանսի մեջ<ref name=Showman1997a/>։ Արդյունքում ուղեծրերի փոփոխություները սինքրոնիզացվեցին երեք արբանյակների միջև և մեկուսացրին իրար Լապլասի ռեզոնանսում<ref name=Showman1997a/>։
 
== Տես նաև ==