«Ներքին այրման շարժիչ»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[պատկեր:engine_large.jpg|thumb|Ներքին այրման շարժիչի կառուցվածքը]]

[[Շոգեշարժիչ]]ն աշխատում է երկու փուլով, կրակը կաթսայի մեջ առաջացնում է գոլորշի, որր գլանի մեջ ընդարձակվելով՝ աշխատեցնում է մեքենան: Մինչև 19-րդ դարի կեսերը մարդիկ փորձում էին ստեղծել փոքրածավալ և արդյունավետ [[:category:շարժիչներ|շարժիչներ՝]] վառելիքն այրելով հենց գլանի մեջ: Սակայն պիտանի վառելիք գտնելու, շարժիչի մեջ լցնելու և այրելու խնդիրները դեռևս լուծված չէին: Դա արեց գերմանացի ճարտարագետ [[Նիկոլաուս Օտտո|Նիկոլաուս Օտտոն (1832-1891)]], որը 1861 թվականին ստեղծեց բենզինով աշխատող առաջին շարժիչը, իսկ 1876-ին՝ քառատակտ շարժիչը՝ ժամանակակից մեքենաների շարժիչների նախատիպը: Օտտոն վառելիքի և օդի խառնուրդը բոցավառելու համար օգտագործեց էլեկտրական կայծը: 1893 թվականին գերմանացի մեկ այլ ճարտարագետ՝ [[Ռուդոլֆ Դիզել|Ռուդոլֆ Դիզելը (1858-1913)]], ստեղծեց այնպիսի շարժիչ, որի մեջ խառնուրդը բռնկվում է սեղմվելով: Թեև դիզելային շարժիչր ծանր է, սակայն առավել հուսալի ու խնայողական է, քան բենզինային շարժիչը:

Շարժիչների մեծ մասն աշխատում է քառատակտ շրջապտույտով, քառագլան շարժիչում յուրաքանչյուր պտույտի ընթացքում բոցավառումը կատարվում է երկու անգամ: Առավել սահուն շարժում ապահովելու համար գլաններից ամեն մեկն աշխատում է մյուսներին ոչ համաքայլ:

 

'''1. Ներարկում'''

 

 

 

'''3. Էներգիա'''