|
Ռուս կոմպոզիտոր [[Դմիտրի Շոստակովիչ]]ի առաջին սիմֆոնիան իր առաջին մեծ սիմֆոնիկ ստեղծագործությունն է:է։ Այն գրվել է 1924-25 թվականներին, երբ կոմպոզիտորը ընդամենը տասնինը տարեկան էր:էր։ Այս տարիքի համար տվյալ ստեղծագործությունը համարվում է մեծագույն աշխատանք:աշխատանք։ Կոմոզիտորը այն գրել է [[Լենինգրադի Կոնսերվատորիա]]ն ավարտելու կապակցությամբ և այն ներկայացրել որպես ավարտական աշխատանք: աշխատանք։
==Ընդհանուր վերլուծություն==
{{օրիգինալ հետազոտություն}}
Նույնիսկ այս առաջին աշխատության մեջ արդեն պարզ ընդգծված են այն երաժշտական տարերը որոնք կոմպոզիտորը կօգտագործի իր հետագա գրեթե բոլոր սիմֆոնիաներում և այլ գործերում:գործերում։ Ստեղծագործությունը վկայում է Շոստակովիչի հանճարի մասին:մասին։ Այս սիմֆոնիան, ինչպես կոմպոզիտորի մյուս բոլոր ստեղծագործությունները, իր մեջ պարունակում է ինքնակենսագրական էլեմենտներ:էլեմենտներ։ Այլ հանճարեղ կոմպոզիտորներ, ինչպիսիք են Վոլֆգանգ Ամադեուս Մոցարտը, Ֆրանց Շուբերտը և Ֆելիքս Մենդելսոնը, նույնպես իրենց առաջին խոշոր ստեղծագործությունները գրել են հենց այս տարիքում՝ 18 տարեկան հասակում:հասակում։ Աշխատանքը ներկայացնելու ժամանակ կոնսերվատորիայի բոլոր մասնագետները և այդ թվում նաև կոմպոզիտոր Ալեքսանդր Գլազունովը հայտարարեցին, որ երիտասարդ Շոստակովիչը ուներ անասելի կոմպոզիտորական և ստեղծագործական տաղանդ:տաղանդ։ Այս սիմֆոնիայում կա նաև Սերգեյ Պրոկոֆևի առաջին "Կլասսիկ" սիմֆոնիայի ազդեցությունը (որը գրվել է 1918 թվականին):։ Իսկապես համեմատելով այս երկու սիմֆոնիաները կարելի է գտնել շատ ընդնհաուր երաժշտական էլեմենտներ:էլեմենտներ։ Բայց պետք է նաև նշել, որ Շոստակովիչի Առաջին Սիմֆոնիայի դանդաղ մասը շատ ավելի խորը և էմոցիոնալ է քան Պրոկոֆևի Առաջին Սիմֆոնիայի դանդաղ մասը:մասը։
Այս սիմֆոնիան շատ արագ տարածում է գտել և շատ գնահատվել է քննադաների կողմից հենց առաջին իսկ կատարումից հետո:հետո։ Հանրությունը այս սիմֆոնիայի շնորհիվ գնահատել է Շոստակովիչի տաղանդը: տաղանդը։
===Առաջին մաս - Ալլեգրետտո===
Առաջին մասը իր կառուցվածքով նման է հետագա Հինգերորդ Սիմֆոնիային և Երկրորդ Թավջութակի Կոնցերտին:Կոնցերտին։ Շոստակովիչը միշտ սիրել է օգտագործել սոնատային ալլեգրո ֆորման և այտեղ նա նույնպես հավատարիմ է մնում իր սկզբունքներին:սկզբունքներին։ Սիմֆոնիան սկսում է մոդերատո տեմպով:տեմպով։ Այս մասը իր մեջ պարունակում է նաև Շոստակովիչին շատ բնորոշ հումոր:հումոր։ Ինչպես Շոստակովիչի հետագա բոլոր գործերում, այս սիմֆոնիայում նույնպես կան շատ նյարդային բռնկումներ ունեցող պահեր:պահեր։ Կան նաև փայտյափողայինների սոլոներ, որը նույնպես բնորոշ է այս կոմպոզիտորին:կոմպոզիտորին։ Ստեղծագործությունն ունի A B A C A D A կառուցվածքը:կառուցվածքը։
Գործիքավորումը կատարվել է այնպիսի վարպետությամբ, որ կարծես յուրաքանչյուր գործիք սոլո լինի:լինի։ Շատ հետաքրքիր է B մասի մուտքը կոնտրաբասերի մասնակցությամբ:մասնակցությամբ։ Հետո նորից վերադառնում են A մասին (ջութակներով) և կտրուկ գնում դեպի C մասը:մասը։ Ջութակների և շեփորների կրկնակի նոտաները բերում են դեպի փայտյափողայինների ճիչերին:ճիչերին։ Նորից վերադարձ դեպի A մասը և սոլո կլարնետի պարտիան մեզ փոխադրում է դեպի վերջին D մասը:մասը։ Այնուհետև ցմպապայի կրկնվող պարտիան նորից անդրադարձնում է վերջին A մասին (որով որ սկսել էր սիմֆոնիան), որը այս անգամ հնչեցնում է շեփորը:շեփորը։ Շեփորին կանգնեցնում են լարայինների պոցցիկատոները:պոցցիկատոները։ Այս առանձին մասերը լիովին տարբերվում են միմյանցից և՛ ոգով, և՛ ռիթմով: ռիթմով։
===Երկրորդ մաս - Ալլեգրո===
Այս սկերցոն ունի հասարակ կառուցվածք, բայց կերպարի տեսակետից այն բավականին բարդ է:է։ Առաջին փոփոխությունը այն է, որ A պարտիան ոչ թե ունի Երեք քառորդ (ինչպես պետք է ունենար), այլ երկու:երկու։ Մասը սկսում է թավջութակների և կոնտրաբասերի հումորային պարտիայով, այնուհետև նրանց միանում են կլարնետը, դաշնամուրը և ջութակները:ջութակները։ Դաշնամուրի օգտագործումը և նրա կատարած թեմայի բնույթը կապված են նրանով, որ Շոստակովիչը սիմֆոնիան գրելու ժամանակ աշխատում էր կինոթատրոնում որպես դաշնակահար և նրա վրա մեծ ազդեցություն են ունեցել կինոնկարների երաժշտությունները: երաժշտությունները։
Մասն ունի օպերետին հիշեցնող էլեմնետներ:էլեմնետներ։
[[Կատեգորիա:Դմիտրի Շոստակովիչի սիմֆոնիաներ|1]]
| 