«Ալաշկերտի գավառակ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Նոր էջ «{{Բնակավայր |կարգավիճակ = Գավառակ |հայերեն անվանում = |բնագիր անվանում = Ալաշկերտ |ենթարկում = |երկի...»: |
(Տարբերություն չկա)
|
11:13, 25 Օգոստոսի 2013-ի տարբերակ
Ալաշկերտ (ռուս.՝ Алашкерт, անգլ.՝ Alashkert), Թոփրակկալա, Վալաշկերտ, Վաղարշակերտ, գավառակ Արևմտյան Հայաստանում, Էրզրումի վիլայեթի Բայազետի գավառում, Ալաշկերտի հովտի կենտրոնական մասի հյուսիսային կողմում։ Ալաշկերտը եղել է Մեծ Հայքի Այրարատ աշխարհի բաղկացուցիչ մասը։ Կենտրոնը Ալաշկերտ քաղաքն էր։
Գավառակ | |
---|---|
Ալաշկերտ | |
Երկիր | Արևմտյան Հայաստան |
Երկրամաս | Բայազետի գավառ |
Այլ անվանումներ | Թոփրակկալա, Վալաշկերտ, Վաղարշակերտ |
Պաշտոնական լեզու | Հայերեն |
Ազգային կազմ | Հայեր (մինչև Մեծ եղեռնը), քրդեր |
Կրոնական կազմ | Քրիստոնյա (մինչև Մեծ եղեռնը) |
Տեղաբնականուն | ալաշկերտցի |
Ժամային գոտի | UTC+3 |
Տեղաբաշխություն
Ալաշկերտ գավառակը հյուսիսից շրջապատված է եղել Հայկական պար լեռնաշղթայով, հարավում Ծաղկանց լեռներով։
Բնակչության կազմը
Բնակչությունն հիմնականում կազմված էր հայերից և քրդերից։ Ըստ Ա. Երիցյանի տվյալների 1876 թ.-ին Ալաշկերտ գավառն ունեցել է 70 գյուղ, իսկ ըստ ռուսական աղբյուրների` 104 գյուղ։
Գյուղատնտեսություն
Բնակչությունն հիմնականում զբաղվում էր անասնապահությամբ, երկրագործությամբ։ Հիմնականում մշակում էին հացահատիկային կուլտուրաներ, որի մեծ մասը վաճառում էին Բիթլիսի և Վանի բնակիչներին։
Հայաթափություն
Գավառակի բնակիչները 1829 և 1878 թթ.-ին գաղթել են Անդրկովկաս։ Մնացած հայությունը բնաջնջվել է 1914-1915 թթ.-ին։
Մշակույթային արժեքներ
1903 թ.-ի դրությամբ Ալաշկերտի գավառակում կար Ս. Հովհաննես (Ուչքիլիսա) վանքը և 32 հայական եկեղեցիներ։
Աղբյուրներ
- «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն