«Կուրսկի ճակատամարտ»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Կուրսկի ճակատամարտ'''ը տեղի է ունեցել [[Երկրորդ համաշխարհային պատերազմ]]ի ընթացքում [[ԽՍՀՄ]]-ի և [[Նացիստական Գերմանիա]]յի միջև:միջև։

[[1943]] թվականի գարնանը խորհրդա-գերմանակնան ճակատում ռազմական գործողությունները ցույց տվեցին, որ գերմանական զորքերը իրենցից ներկայացնում են հզոր ուժ:ուժ։ Գերմանական զորքերի հակահարձակման հետևանքով Հարավային Խարկովում թշնամին զբաղեցրեց ամուր պաշտպանություն, իսկ խորհրդային հրամանատարությունը խելամիտ համարեց իր զորքերի խմբավորում անցկացնել՝ ժամանակավորապես հրաժարվելով երկարատև գործողություններից:գործողություններից։ Հակառակորդի նոր հարձակումը հնարավոր եղավ կանխել միայն մարտի վերջին, իսկ ռազմական գործողությունների արդյունքում ձևավորվեց այսպես կոչված Կուրսկի ելուստը:ելուստը։

Խորհրդային զորքերի գործողությունները հյուսիս-արևմտյան ուղղությամբ հաջող էին ընթանում:ընթանում։ [[1943]] թվականի [[հունվարի 18]]-ին ճեղքվեց Լենինգրադի շրջափակումը և դրանով վերացվեց վտանգը, որ գերմանական և ֆիննական զորքերը կմիավորվեն արևելքում [[Լադոգա (լիճ)|Լադոգա]] լճի մոտ:մոտ։ Ցամաքային կոմունիկացիաների վերականգնումը հնարավորություն տվեց ուժեղացնել Լենինգրադյան և Բալթիական ճակատների զորքերը:զորքերը։ Ստրատեգիական հնարավորությունները անցան խորհրդային զորքերի կողմը:կողմը։

Իրավիճակի կայունացման համար գերմանական հրամանատարությունը ստիպված եղավ արևելք տեղափոխել իր՝ Արևմտյան [[Եվրոպա]]յի և [[Աֆրիկա]]յի զորքերից 33դիվիզիա, 3 բրիգադ, ավիացիայի մի մասը և այլ ուժեր:ուժեր։ Մարտին խորհրդա-գերմանական ճակատում արյունահեղ մարտերը հանդարտվեցին:հանդարտվեցին։ Հաջորդ 3 ամիսների ընթացքում ակտիվ մարտեր տեղի չունեցան՝ հակառակորդները զորքերը համալրում էին նոր մարդկային ուժերով և տեխնիկայով, կուտակում էին միջոցներ, պատրաստվում էին ամառային կամպանիային:կամպանիային։ Չնայած փոփոխված ստրատեգիական իրավիճակի՝ Հիտլերը չէր ցանկանում զիջել առավելությունը և հերթկան անգամ որոշեց սկսել մարտեր:մարտեր։ Դրա համար ընտրվեց ելուստ, որով արևմտյան Կուրսկում գերմնական բանակներին տրվում էր տեղաբաշխվածություն 200 կմ ճակատով և 120 կմ խորությամբ:խորությամբ։ Ֆյուրերի 1943 թվականի ապրիլի 15-ի հրամանատար ասվում էր, որ «հարձակման նպատակն է հարվածային բանակով հասցնել կենտրոնցված , որոշիչ և արագ հարված մի կողմից Բելգորդի շրջանից, իսկ մյուս կողմից հարվային Օրյոլի շրջանից և հարձակման համակենտրոնացման ճանապարհով շրջափակել Կուրսկի շրջանում գտնվող զորքերը և ոչնչացնել դրանք» («Ցիտադել» գործողություն):։ Դրա համար կենտրոնացվել էր 900 000 մարդ, շուրջ 100 000 հրանոթ և ական, 2700 տանկ և գրոհի ական, ավելի քան 2000 ինքնաթիռ ( 6-րդ և 4-րդ օդային նավատորմ):։ Կադրային համալրման գերմանացիներին հաջողվեց հասնել ընդհանուր կենտրոնացման միջոցով:միջոցով։ Գլխավոր դերը առաջիկա հարձակման մեջ խաղալու էին տանկային զորքերը, սակայն գործողության ժամկետները հետաձգվում էին (սկզբում մայիսի սկիզբ, ապա հունիսի կես, վերջապես հուլիս), որի գլխավոր պատճառը նոր տիպի մեքենաների արագ արտադրությունն էր, որը պետք է նպաստեր ուժեղ խմբավորման ստեղծմանը:ստեղծմանը։ Ստեղծվեցին նոր փորձարարական զրահամեքենաներ «Ֆոկկե-Բուլֆ-190A» և գրոհայիններ՝ «Հենկել-129»:։

Խորհրդային ռազմական հետախուզությանը հաջողվեց պարզել գերմանական ուժերի պատրաստությունը Կուրսկի բնագծի վրա հարձակվելու համար և նույնիսկ հաջողվեց պարզել հարձակման օրը:օրը։ Վասիլևսկու և Ժուկովի վկայությամբ խորհրդային հրամանատարությունը՝ ծանր ու թեթև անելով իրադրությունը և հարցնելով ռազմաճակատների կարծիքը՝ ընդունեց որոշում՝ մտածված պաշտպանության և դրանից հետո հակահարձակման անցնելու մասին:մասին։ Ինչպես ցույց տվեցին հետագա գործողությունները Ստավկայի որոշումները այս անգամ ևս ճիշտ էին:էին։ Կարծես Խարկովի մոտ զորքերի ձախողումը, որը նպաստեց 1942 թվականի խոշոր անհաջողություններին, փորձ հանդիսացավ հետագա գործողությունների համար:համար։

Խորհրդային հրամանատարությունը Կուրսկի ուղղությամբ կենտրոնացրել էր հսկայական ուժեր:ուժեր։ Կուրսկի հյուսիսային ճակատը պաշտպանում էր Կենտրոնական ճակատը (հրամանատար Ռոկոսովսկի), Հարավայինը՝ Վորոնեժյան ուղղությունն էր (հրամանատար Վատուտին):։ Դրանցում հաշվվում էր 1 337 000 մարդ, 3306 տանկ և ինքնագնաց հրետանային մեքենաներ, շուրջ 20 000 հրանոթ և ական, 2900 ինքնաթիռ:ինքնաթիռ։ Կենտրոնական և Վորոնեժյան ուղղությունների թիկունքում՝ Վերխովյաում, Լիվնիում, Հին Օսկոլում, Կանտեմիռովկայում տեղավորվել էին Ստավկայի պահեստային միջոցները՝ միավորվելով [[հուլիսի 10]]-ից Ստեպյան ճակատի հետ (հրամանատար Կոնև), որում հաշվվում էին 580 000 մարդ, 1 500 տանկ և ինքնագնաց-հրետանային մեքենաներ, շուրջ 7 500 հրանոթ և ական:ական։ Դրանով խորհրդային ուժերը զգալիորեն գերազանցում էին թշնամուն մարդկային և տեխնիկական ուժերով:ուժերով։

Դրա համար անցկացվեցին մի շարք միջոցառումներ խորը շարանում կազմելու համար, որի պաշտպանությունը ճակատի երկարությամբ չէին կարող հաղթահարել թշնամու տանկերը:տանկերը։ Ձևակերպվեց 8 պաշտպանական գիծ և շրջան:շրջան։ Կուրսկի ճակատամարտի այդ էտապի համար ([[1943]] թվականի հուլիսի 5-23-ը) մեծ հաջողություններ խաղացին Կենտրոնական ճակատի զորքերի դասավորութունը, ինչը չէր կարելի ասել [[Վորոնեժ]]ի ճակատի համար:համար։

Ժամկետների հետաձգումը թշնամու կողմից խորհրդային հրամանատարության մեջ առաջացնում էին որոշ նյարդայնություն:նյարդայնություն։ Հատուկ շտապողականություն էր դրսևորում Վորոնեժյան ուղղության հրամանատար Վատուտինը. «Կքնենք մենք, բաց կթողնենք պահը: Եկե՛ք թողնենք խրամապատումը և սկսենք առաջինը հարձակումը: Ուժերը դրա համար կբավարարեն»:։ Սակայն Ստավկան որոշեց սպասել՝ հիմնվելով տեղեկության վրա, որ թշնամին կհարձակվի ոչ ուշ, քան հուլիսի 6-ը:ը։ Հուլիսի 5-ի գիշերը ձերբակալվեցին գերմանացի սակրավորներ, որոնք ցույց տվեցին, որ հարձակումը նախատեսված է առավոտյան ժամը 3-ին և գերմանական ուժերը արդեն զբաղեցրել են հարձակողական դիրքեր:դիրքեր։ Ռազմաճակատների հրամանտարությունը որոշեց անցկացնել հրետանա-ավիացիոն հակապատրաստություններ:հակապատրաստություններ։ Դրանով հանկարծակիության գործոնը, որի վրա հույս էին դրել գերմանական հրամանատարությունը, կվերանար:կվերանար։ Միայն ժամը 5 անց 30 րոպեին գերմանական 9-րդ բանակի հարձակողական խմբավորումները, իսկ ժամը 6-ին տանկային բանակները և «Կեմպֆ» օպերատիվ խմբերը անցան հարձակման:հարձակման։

Օռլովա-կուրսկյան ուղղությամբ(կենտրոնական ռազմաճակատ) գերմանական բանակները հասցրեցին 3 հարված 40 կմ շրջագծով:շրջագծով։ Գլխավոր հարվածի ուղղությամբ թշնամին կենտրոնացրել էր 500 տանկ:տանկ։ Առաջինը հարձակման անցան «վագրները» 10-15 ավտոմեքենաներով:ավտոմեքենաներով։ Նրանց ուղեկցում էին գրոհային հրանոթներ «ֆերդինանտները»:։ Նրանից հետո որոշ ժամանակ անց շարժվեցին 50-100 միջին չափերի տանկեր:տանկեր։ Ռազմական կանոնավոր տանկային շարքերին ուղեկցում էր հրետանին:հրետանին։ Օրվա մեջ 4 անգամ գերմանական բանակները փորձում էին ճեղքել խորհրդային պաշտպանությունը, սակայն ստիպված նահանջում էին:էին։ Մարտերը 2 կողմերից էլ ընդունում էր ծանր և դժվար բնույթ:բնույթ։ Հուլիսի 11-ից գերմանացիները, տալով հսկայական կորուստներ և չստանալով հաջողություն, դադարեցրեցին հարձակումները:հարձակումները։ Սակայն 6 օր հարձակումների արդյունքում թշնամում հաջողվեց խորանալ Կենտրոնակն ճակատի մեջ 6-12 կմ:կմ։ Ունենալով հրաման ուժեղ դիմադրությամբ թուլացնել թշնամու ուժերը և կտրել հարձակումները՝ Կենտրոնական ռազմաճակատը կատարեց դա` առանց Ստավկայի ռեսուրսների օգտագործելու:օգտագործելու։

Բելգորոդ-Կուրսկ ուղղությամբ (Վորոնեժյան ռազմաճակատ) թշնամին հասցրեց հարվածներ Օբոյան և Կորոչու ուղղություններով:ուղղություններով։ [[1943]] թվականի [[հուլիսի 5]]-ին արդեն «Հարավ» խմբավորման հրամանատար Մանշտեյնը մտցրեց մարտերի մեջ իր ուժերի մեծ մասը(մարտերին մասնակցում էին 700 գերմանական տանկեր):։ Եվ դրանով հանդերձ ահռելի կորուստների գնով թշնամուն հաջողվեց 2 օրվա ընթացքում սկզբում գլխավոր (առավել ամրացված), իսկ հուլիսի 7-ին պաշտպանության 2-րդ գծերը կտրել և խորանալ Օբոյանյան ուղղությամբ 10-18 կմ:կմ։ Հուլիսի 9-11-ը թշնամին շարունակում էր հիասթափված փորձեր կատարել Կուրսկ դուրս գալու համար:համար։ Ճեղքվածքի վտանգը չեզոքացնելու համար Ստավկան Վասիլևսկու խորհրդով ուժեղացրեց Վորոնեժյան ռազմաճակատը՝ իր պահեստային ուժերով (սկզբում 2 տանկային կորպուսներով, ապա ընդհանուր զորքերով և տանկային բանակներով):։ Ցամաքային զորքերին մեծ օգնություն էին ցույց տալիս գրոհային ինքնաթիռները:ինքնաթիռները։

[[Հուլիսի 10]]-ին մարտերի ամենաթեժ պահին [[Սիցիլիա]] կղզում իջեցվեց անգլո-ամերիկյան մեծ դեսանտ:դեսանտ։ Հիտլերը, իմանալով այդ մասին, հայտարարեց, որ «Ցիտադել» գործողությունը միևնույնն է շարունակվելու է:է։ Կրիտիկական պահը դարձավ հուլիսի 12-ը. Պրոխորովկա շրջանում տեղի ունեցավ մեծ տանկային մարտեր, որում ըմդհանուր առմամբ մասնակցեցին 1100 տանկեր և ինքնագնաց հրանոթներ:հրանոթներ։ 2 կողմերն էլ կրեցին ծանր կորուստներ:կորուստներ։ Հուլիսի 13-15-ը թշնամին շարունակում էր հարձակվել առանձին ուղղություններով, սակայն [[հուլիսի 17]]-ին Հիտլերը որոշեց դադարեցնել «Ցիտադել» գործողությունը, պատճառաբանելով այն խորհրդայն զորքերի հակահարձակմամբ՝ 2-րդ տանկային բանակի կողմից, պահեստային ուժերի բացակայությամբ, անգլո-ամերիկյան բանակների գործողություններով Սիցիլիայում:Սիցիլիայում։ Գերմանական ծրագիրը ջախջախել խորհրդային զորքերին Կուրսկում չհաջողվեց:չհաջողվեց։

Կուրսի ճակատամարտի 2-րդ փուլը հակահարձակումը տևեց [[1943]] թվականի [[հուլիսի 12]]-ից [[օգոստոսի 23]]-ը:ը։ Դրա համար համեմատաբար հաջող իրավիճակ ստեղծվեց թշնամու խմբավորման օռլովյան շրջանում:շրջանում։ «Կուտուզով» գործողության ստրատեգիական հարձակումները իրականացվում էին Բրանսկյան(հրամանատար՝ Պապով), Կենտրոնական և Արևմտյան (հրամանատար՝ Սակալովսկի) ռազմաճակատի մի մասի միջոցով (հուլիսի 12-ից օգոստոսի 18-ը):։ Հարձակման նպատակը կայանում էր նրանում, որ մասնատեին թշնամական բանակները և մաս-մաս ջախջախեն այն, որը առաջին հերթին պետք է նպաստեր մեր զորքերի չափազանց կենտրոնացվածությանը, իսկ երկրորդը` ավելորդ շտապողականությունից, որի հետևանքով խորհրդային բանակները ոչ կարևոր ուղղություններում մատերը սկսում էին ոչ լրիվ պատրաստ վիճակում:վիճակում։ Թշնամու շրջափակմանն ուղղված գործողությունը չհաջողվեց:չհաջողվեց։ Գերմանացիները զբաղեցրել էին ճկուն պաշտպանական տակտիկա՝ մինչև մի շրջանը պաշտպանվում էր, մյուսերը զբաղեցնում էին այլ շրջաններ 5-8 կմ հեռավորության վրա:վրա։ Թշնամին արդյունավետ օգտագործում էր տանկային բանակների հակահարձակումները, լայնորեն ընդունում էր մանեվրներ ներքին պաշտպանական գծերով:գծերով։ Ժուկովը իր հուշերում Ստավկային «Կուտուզով» գործողության ընթացքում հիշեցնում է թշնամու բանկի անկարողության մասին:մասին։ Ստալինը գտնում էր, որ «մեր խնդիրը քշել գերմանացիներին մեր տարածքից, իսկ շրջապատել նրանց մենք միայն կանենք, երբ նրանք թույլ կլինեն»:։ Քաղաքական հաշվարկների համաձայն այստեղ հավանաբար խոսում է անհաջողությունների փորձը, որոնք տեղի էին ունեցել [[1942]] թվականի նոյեմբերից [[1943]] թվականի հունվարը Ստալինգրադում Պաուլյուսի խմբավորման շրջափակման վերացման ժամանակ:ժամանակ։ Օգոստոսի 18-ին 3 բանակների զինվորները՝ շրջվելով արևմտյան ուղղությամբ 150 կմ և ջախջախելով թշնամու ահռելի ուժեր՝ չեզոքացրեցին օռլովյան հենակետը:հենակետը։ Արդյունքում իրադրությունը խորհրդա-գերմանական Կենտրոնական ուղղությամբ միանգամից փոխվեց՝ խորհրդային զորքերի համար Բրյանսկյան ուղղությամբ հարձակումը զարգացելու և Արևելյան Բելոռուսիայի տարածք դուրս գալու համար բացվեցին հնարավորություններ:հնարավորություններ։

Մի փոքր այլ կերպ էին զարգանում իրադարձությունները կապված Բելգորոդ-Խարկովյան հարձակողական գործողության հետ («Ռումյանցև»):։ Այստեղ պաշտպանողական գործողությունների արդյունքում Վորոնեժի ռազմաճակտի ուժերը մեծ կորուստներ կրեցին, իսկ հակառակորդը անցավ ամուր ամրացված շրջաններ և պատրաստ էր սկսելու հզոր գրոհ:գրոհ։ Գործողության ընդհանուր նպատակը կայանում էր նրանում, որ ամուր ընդհանուր ռազմաճակատային հարվածով մասնատել թշնմու ուժերը, շրջապատել և ջախջախել «Հարավ» բանակային խմբավորումը:խմբավորումը։ Գործողությունը իրականացնում էին օգոստոսի 3-23-ը Վարոնեժյան և Ստեպյան բանակների զորքերը միջոցով:միջոցով։ Նրանց գործողությունները կոորդինացնում էր Ժուկովը:Ժուկովը։ Արդյունքում 3-11-ի շրջանում հակառակորդի Խարկովյան խմբավորումը 3 անգամ շրջապատվեց:շրջապատվեց։ Սակայն գերմանացիները խելացի գործողությունների արդյունքում ներքին խմբավորման ուժերը ավելի քան 10 դիվիզիա (շուրջ 600 տանկ) կենտրոնացրեցին Ախտիրկա և Բոգոդուխովա շրջաններում և հասցրեցին հակահարված:հակահարված։ Ծավալվեցին դաժան մարտեր լայնարձակ Խարկով քաղաքի արևմտյան մասում:մասում։ [[Օգոստոսի 20]]-ին խորհրդային հրամանատարությունը, տանելով մեծ օգնություն, անցավ հարձակման և [[օգոստոսի 23]]-ին գիշերային հարձակման արդյունքում [[Խարկով]]ը ազատագրվեց:ազատագրվեց։ Երկու բանակների զինվորները 150 կմ շարժվեցին խորք և ջախջախեցին թշնամու ամուր խմբավորումը՝ ստեղծելով պայմաններ Աջափնյա Ուկրաինայի ազատագրման և Դնեպր դուրս գալու համար:համար։ Կուրսկի ճակատամարտը շարունակվեց 50 օր 400-550 կմ ճակատով:ճակատով։ Երկու կողմերից նրանում մասնակցում էին ահռելի ուժեր՝ շուրջ 300 դիվիզիա (ավելի քան 4 մլն մարդ):։ Արդյունքում ընդհատվեց Գերմանիայի վերջին փորձը իրականացնելու ստրատեգիական մեծ գործողություններ Արևելյան ռազմաճակատում:ռազմաճակատում։ Սակայն թշնամին կորցրեց 30 հատուկ դիվիզիաներ, այդ թվում 7 տանկային:տանկային։ Գերմանական զորքերի ոգին ընկավ, [[Ստալինգրադ]]ի ռևանշը վերցնել չհաջողվեց:չհաջողվեց։ Իսկ դա նշանակում էր, որ պատերազմի լավ ընթացքը [[ԽՍՀՄ]]-ի հետ չկատարվեց:չկատարվեց։

Խորհրդային զորքերի կորուստները այս ճակատամարտում ահռելի էին:էին։ Դրանք կազմեցին 254 400 անվերադարձ և 608,800 սանիտարական վիճակից զոհեր:զոհեր։ Թշնամու կորուստները ըստ գերմանացիների տեղեկությունների կազմեցին 3,5 անգամ քիչ:քիչ։ Տեխնիկայի մեջ խորհրդային ուժերը կորցրեցին 6 000 տանկ 1600 ինքնթիռ, այն դեպքում, երբ գերմանացիները կորցրեցին 1300 տանկ և 1000 ինքնաթիռ:ինքնաթիռ։ Տանկերի մեծ կորուստները բացատրվում էր նրանով, որ խորհրդային T-34 տանկերին անհրաժեշտ էր ավելի ամուր փող, քան 76 մմ տրամագիծը:տրամագիծը։ Գերմանական «վագրերն» և «ֆերդինանտներն» ունեին ավելի մեծ սկզբնական արագություն և ավելի հեռու էին կրակում, իսկ տանկերը և հրանոթները ավելի ամուր զրահով էին պատված:պատված։ Խորհրդային զորքերի կորուստների պատճառը ուներ նաև այն, որ հրամանատարությունը անհրաժեշտ չափի գիտելիքներ չուներ:չուներ։ Նրանք կրկնում էին արդեն հնացած մեթոդներ և՛ պաշտպանության, և՛ հարձակողական գործողությունների ժամանակ:ժամանակ։ Այդ ամենը նպաստում էին հակառակորդի գործողություններին պաշտպանության մեջ և հնարավորություն էին տալիս դիմելու հակահարձակման:հակահարձակման։ Այնուհանդերձ գերմանական գեներալները ստիպված էին ընդունել, որ [[1943]] թվականի ամառային մարտերը մեծապես զրկեցին իրենց զորքերը պաշտպանվելու կարողություններից և բացասաբար ազդեցին զինվորների հոգեբանական իրավիճակի վրա, «այն դեպքում, երբ թշնամու զորքերի ղեկավարությունը, զինումն ու սարքավորումը, հակառակը, լավացան»:։

[[Կարմիր Բանակ]]ի հաջողությունների շնորհիվ դաշնակիցները հնարավորություն ստացան ռազմական գործողություններ իրականացնել [[Իտալիա]]յում, քանի որ Կուրսկի ճակատամարտը ստիպեց գերմանական հրամանատարությանը միջերկրածովյան թատերաբեմից մեծաթիվ ավիացիոն խմբավորումներ և զորքերը տեղափոխել այստեղ, ինչպես նաև դուրս բերել մեծաթիվ մարտական դիվիզիաներ [[Ֆրանսիա]]յից և [[Հոլանդիա]]յից:յից։ Կուրսկի ճակատամարտի պարտությունը գերմանական բլոկի երկրներին համոզեց նրանում, որ ուժերի հավասարակշռությունը արմատապես փոխվել է Խորհրդային Միության կողմը:կողմը։ Ուժեղացան [[Հունգարիա]]յի փորձերը կնքել սեպարատ հաշտություն Արևմուտքի հետ:հետ։ [[1943]] թվականի աշնանը [[Իսպանիա]]յի դիկտատոր Ֆրանկոն դուրս է բերում իր «Կապույտ դիվիզիայի» մնացորդները [[Լենինգրադ]]ից:ից։ Սկսվեց ճգնաժամ [[Գերմանիա]]յի և [[Ֆինլանդիա]]յի հարաբերություններում:հարաբերություններում։