«Հորացիոս»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Քվինտուս Հորացիուս Փլակոս''' (լատիներեն՝ Quintus Horatius Flaccus; մ.թ.ա 65 թ. դեկտեմբերի 8, Վենուզիա — մ.թ.ա. 8 թ. նոյեմբերի 27, [[Հռոմ]]), հին հռոմեացի նշանավոր գրող, հռոմեական գրականության «ոսկեդարի» ներկայացուցիչ:ներկայացուցիչ։

Ծնվել է [[Վենուզիա]]յում, հայրը եղել է ազատարձակ:ազատարձակ։ Ստացել է կրթություն Հռոմում, հետագայում [[Աթենք]]ում, որտեղ հունական գրականություն է ուսումնասիրել:ուսումնասիրել։ Այնտեղ նա ծանոթացել և մտերմացել է [[Բրուտոս]]ի հետ, հանրապետականների բանակում նշանակվել է լեգեոնի հրամանատար:հրամանատար։ [[Օկտավիանոս Օգոստոս]]ի և [[Մարկոս Անտոնիոս]]ի կողմից Բրուտոսի և Կասիուսի ջախջախումից հետո Հորացիուսը վերադառնում է Հռոմ, հաշտվում Օգոստոսի հետ և նվիրվում գրական գործունեությանը՝ վայելելով կայսրի հովանավորությունը:հովանավորությունը։

Հորացիուսի առաջին բանաստեղծությունները երկտող էպոդներ են:են։ Հիմնականում երգիծանքի են ենթարկվում նրա ժամանակակիցները՝ անչափ երկար տոգայով զբոսնող տրիբունը (4 էպոդ), պոետ Մեվիուսը, որի նավը պիտի խորտակվի (10 էպոդ), չար կախարդը, դավաճան սիրուհին և այլն:այլն։ Հռոմեացիներին «հեռու կղզիներ փախչելու» կոչ է անում (16 էպոդ): ։

Էպոդներից անցնում է [[սատիր]]աներին, ընտրելով փիլիսոփայական դիատրիբայի ձևը:ձևը։ Նրա սատիրաները նվիրված են տարբեր թեմաների՝ քաղաքական, փիլիսոփայական, երգիծական:երգիծական։ I գրքի I սատիրայում պոետը ծաղրում է իրենց գանձերը թաքցրած եւ ցնցոտիներ հագած ժլատներին:ժլատներին։ Ըստ Հորացիուսի, մարդը պիտի ապրի բնության հետ ներդաշնակ՝ հաճույքներ ստանալով առօրյա կյանքից: կյանքից։

VI սատիրայում նա նկարագրում է սեփական համեստ կյանքը. նա երջանիկ է, քանի որ ոչ մեկից կախում չունի և ազատ տնօրինում է ժամանակը:ժամանակը։ Հորացիուսը գովերգում է ընկերական հավատարմությունը և կոչ է անում ընկերոջ թուլությունների հանդեպ ներողամիտ լինել:լինել։ V սատիրայում պոետը նկարագրում է Օկտավիանուսի և Անտոնիուսի բանակցություններին մասնակցելու համար Մեկենասի և Վերգիլիուսի հետ Բրունդիզիում կատարած ճանապարհորդությունը:ճանապարհորդությունը։ Շրջանցելով քաղաքական հարցերը, Հորացիուսը նկարագրում է կենցաղային մանրամասները, ճանապարհի դժվարությունները, համեստ ուրախությունները:ուրախությունները։

Սատիրաների II ժողովածուն ավելի հասուն է, նախապատվությունը տրված է երկխոսության ձևին:ձևին։ VI սատիրայում հեղինակը պատմում է իր կալվածքի դրվածքի մասին:մասին։ Հետաքրքիր է սեփական դիմանկարի ինքնաքննադատությունը. պոետը խոստովանում է իր բնավորության փոփոխականությունը, ծուլությունը և դյուրագրգռությունը:դյուրագրգռությունը։ II գրքի V սատիրայում հույն գուշակ Տիրեսիուսը [[Ուլիսես]]ին` [[Ոդիսևս]]ին կորցրած հարստությունը վերադարձնելու ուղիներ է հուշում, խորհուրդ տալիս դիմել Օգոստոսի դարաշրջանին հատուկ շողոքորթությանը և ստորությանը:

Մ.թ.ա. 23 թ.–ից Հորացիուսը սկսում է գրել օդաներ (ներբողներ), որոնց մեջ այլևս չի շոշափում քննադատական և ծաղրական մոտիվներ: Ի տարբերություն Կատուլուսի սուբյեկտիվ պոեզիայի՝ Հորացիուսի օդաները, ժամանակի վեհակերտությանը համահունչ, գրված են հանդիսավոր տոնով, կոչ են անում «իմաստության», զերծ են հուզականությունից, կրքերի և դժբախտությունների նկարագրություններից:նկարագրություններից։ Հորացիուսի օդաները բազմազան են՝ ուղերձներ ընկերներին, հիմներ աստվածներին, մտորումներ, սիրային բանաստեղծություններ:բանաստեղծություններ։

Մ.թ.ա. 17 թ. Հռոմում կազմակերպվեցին քաղաքացիական պատերազմների ավարտը խորհրդանշող «սեկուլյար խաղեր» տոնը:տոնը։ Տոնական հիմնի ստեղծումը հանձնարարվեց Հորացիուսին, ով [[Վերգիլիուս]]ի մահից հետո (մ.թ.ա. 19 թ.) համարվում էր կայսրության մեծագույն պոետը:պոետը։ Հիմնում Հորացիուսը գովերգում է [[Օկտավիանուս Օգոստոս]]ին, նրա բարեփոխումները, հռոմեական պետությունը, «նոր դարի սկիզբը»:։

Հորացիուսի ստեղծագործական վերջին տարիների նախընտրած ժանրը ուղերձներն են՝ չափածո նամակները:նամակները։ Ինչպես և սատիրաները, դրանք նույնպես գրված են անկաշկանդ զրույցի ձևով, սակայն այստեղ բացակայում է ծաղրանքը, իսկ «հորացիական իմաստությունը» արտահայտվում է Օգոստոսին, Մեկենասին, Տիբերիուսի քարտուղար Ֆլորին ուղղված խորհուրդների ձևով:ձևով։ Ուղերձների երկու գրքերը լույս տեսան համապատասխանաբար մ.թ.ա. 20 և 14 թթ.:։ Երկրորդ գիրքը բաղկացած է գրականությանը նվիրված երեք նամակից, որոնցից կարևորագույնը հայտնի է «Պոետական արվեստ» խորագրով:խորագրով։ Այստեղ Հորացիուսը ներկայանում է որպես հռոմեական կլասիցիզմի տեսաբան:տեսաբան։ Պոետական ստեղծագործությունից նա պահանջում է ներդաշնակություն և մասերի համաչափություն, իսկ պոետից՝ կրթվածություն և դատողություն:դատողություն։ Տաղանդը պետք է ամրապնդել քրտնաջան մասնագիտական աշխատանքով: աշխատանքով։

Հորացիուսի պոեզիան բարձր է գնահատվել [[Պետրարկա]]յի և Վերածննդի մյուս հումանիստների, XVII դարի տեսաբանների, ինչպես նաև XVIII և XIX դարի սկզբի ֆրանսիական և ռուսական պոետների կողմից:կողմից։