«Ճշմարտություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Ճշմարտությունը''' [[սուբյեկտ]]ի կողմից [[իրականություն|իրականության]] համապատասխան արտացոլումն է:է։ Ճշմարտությունն իրականության հենց այնպիսի վերարտադրումն է, ինչպիսին այն կա՝ գիտակցությունից դուրս և նրանից անկախ:անկախ։ Ճշմարտության չափանիշները դիտարկվում են [[ճանաչողության տեսություն|ճանաչողության տեսության]]՝ գնեսեոլոգիայի շրջանակներում:շրջանակներում։ Գնեսեոլոգիան [[փիլիսոփայություն|փիլիսոփայության]] այն բաժինն է, որն ուսումնասիրում է ճանաչողական գործունեության ընթացքում սուբյեկտի և [[օբյեկտ]]ի փոխհարաբերությունները, [[գիտելիք]]ի և իրականության հարաբերակցությունը, մարդու կողմից աշխարհի ճանաչման հնարավորությունները, ճշմարտության չափանիշներն ու գիտելիքի հավաստիությունը: հավաստիությունը։

Իդեալիստական փիլիսոփայության համակարգերում ճշմարտությունը համարվել է իդեալական օբյեկտների հավերժ ու անփոփոխ հատկություն /[[Պլատոն]]/, [[բանականություն|բանականության]] բնածին հատկանիշ /[[Դեկարտ]]/ կամ մտքի ապրիորի ձև /[[Կանտ]]/: Ըստ [[դիալեկտիկական]] ըմբռնման՝ ճշմարտությունը գիտելիքների ծավալուն գործընթաց է /[[Գեորգ Վիլհելմ Ֆրիդրիխ Հեգել|Հեգել]]/: Իսկ [[պրագմատիզմ]]ը ճշմարիտ է համարում այն գիտելիքը, որը գործնականորեն կիրառելի է և ապահովում է հաջողություն:հաջողություն։

Փիլիսոփայության շրջանակներում քննարկվում է այնպիսի կատեգորիա, ինչպիսին է օբյեկտիվ ճշմարտությունը, ինչը մարդուց և մարդկությունից անկախ գիտելիքի բովանդակությունն է:է։ Կա նաև բացարձակ և հարաբերական ճշմարտություն, ինչը դիալեկտիկական [[մատերիալիզմ]]ի կատեգորիա է: է։

Ճշմարտություն տերմինն օգտագործվում է նաև ձևական [[տրամաբանություն|տրամաբանության]] մեջ:մեջ։ Գոյություն ունի «տրամաբանական ճշմարտություն», որը հակադրվում է փաստական ճշմարտությանը:ճշմարտությանը։ Տրամաբանության մեջ ասույթը համարվում է ճշմարիտ, եթե նրա ձևը համընկնում է կամ որոշ թույլատրելի գործողություններից հետո կարող է համընկնել տրամաբանական օրենքի հետ:հետ։