«Աստերոիդների գոտի»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Աստերոիդների գոտի''', [[Արեգակնային համակարգ]]ի շրջան, որը գտնվում է [[Մարս (մոլորակ)|Մարս]]ի և [[Յուպիտեր (մոլորակ)|Յուպիտեր]]ի [[ուղեծիր|ուղեծրերի]] միջև, և հանդիսանում է տարբեր չափերի մարմինների խմբավորում:խմբավորում։ Այս մարմինները հիմնականում ունեն անկանոն ձև և կոչվում են [[աստերոիդ]]ներ կամ [[փոքր մոլորակ]]ներ:

| isbn=0-8018-5503-9}}</ref> գրքի հետ:հետ։

Հիմնական գոտու ընդհանուր [[զանգված]]ը մոտավորապես հավասար է [[Լուսին|Լուսնի]] զանգվածի 4%-ին, այս զանգվածի ավելի քան կեսը կենտրոնացած է չորս խոշոր մարմիններում՝ [[Սերես]], [[(2) Պալաս]], [[(4) Վեստա]] և [[(10) Հիգեա]]: Նրանց միջին [[տրամագիծ]]ը մոտ 400 կմ է, և նրանցից ամենամեծը, Սերեսը, հիմնական գոտում գտնվող միակ գաճաճ մոլորակն է, նրա տրամագիծը կազմում է ավելի քան 950 կմ:կմ։<ref name="jplsbdb">{{cite web

}}</ref> Սերեսի զանգվածը մոտ երկու անգամ մեծ է Պալասի և Վեստայի զագվածներից միասին վերցված:վերցված։ Սակայն աստերոիդների մեծ մասը, որոնց ընդհանուր քանակը գնահատվում է մի քանի միլիոն, զգալիորեն փոքր են, մինչև մի քանի տասնյակ մետր չափերով:չափերով։ Ընդ որում, աստերոիդները այնքան նոսր են բաշխված այս շրջանում, որ մինչ այժմ այս տարածքով թռչող ոչ մի [[տիեզերանավ]] չի վնասվել նրանց հետ ընդհարման պատճառով:պատճառով։

Աստերոիդների գոտու այսպիսի կազմության պատճառն այն է, որ այն ձևավորվել է Յուպիտերի անմիջական մոտակայքում, որի [[ձգողություն|ձգողության դաշտը]] մշտապես զգալի ազդեցություն է ունեցել [[պլանետեզեմալ]]ների ուղեծրերի վրա:վրա։ Յուպիտերից ստացված ուղեծրային էներգիայի ավելցուկը բերում էր այս մարմինների առավել կոշտ բախումներին միմյանց, որը և խոչընդոտում էր նրանց միանալուն իրար և հետագայում մոլորակի ձևավորելուն:ձևավորելուն։

Արդյունքում, պլանետեզեմալների մեծ մասը մասնատվել են բազմաթիվ մանր բեկորների, որոնց մեծ մասը կամ դուրս է նետվել Արեգակնային համակարգից, ինչով բացատրվում է աստերոիդների գոտու ցածր [[խտություն]]ը, կամ անցել են ավելի ձգված ուղեծրերի, որոնցով նրանք մտնում էին Արեգակնային համակարգի ներքին շրջանները և բախվում էին [[երկրային խմբի մոլորակներ]]ի հետ, այս երևույթը անվանել են ուշ ծանր ռմբակոծություն:ռմբակոծություն։

Բախումներ աստերոիդների միջև տեղի են ունեցել նաև այս ժամանակաշրջանից հետո, ինչը հանգեցրել է բազմաթիվ [[աստերոիդների ընտանիքներ]]ի առաջացմանը, մարմինների խմբեր, որոնք ունեն համանման ուղեծրեր և քիմիական կազմ, ինչպես նաև մանր [[տիեզերական փոշի|տիեզերական փոշու]] ձևավորմանը:ձևավորմանը։

Առանձին աստերոիդների հիմնական բնութագրիչ առանձնահատկությունն է նրանց սպեկտրը, ըստ որի կարելի է դատել նրանց քիմիական կազմի մասին:մասին։ Հիմնական գոտում գտնվող աստերոիդները դասվում են երեք [[Աստերոիդների սպեկտրալ դասեր|սպեկտրալ դասերի]], կախված նրանց քիմիական բաղադրությունից՝ ածխածնային ([[Աստերոիդների դաս C|դաս C]]), սիլիկատային ([[Աստերոիդների դաս S|դաս S]]) և մետաղյա կամ երկաթյա ([[Աստերոիդների դաս M|դաս M]]):։