«Մթնոլորտ»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Մթնոլորտը ''' ( {{lang-el|ατμός}} - «[[գոլորշի]]» և {{lang-el2|σφαῖρα}} - «ոլորտ»), [[Աստղագիտական մարմին|երկնային մարմին]] [[գազ]]ային ծածկ է, որը նրա շուրջը պահպանվում է ձգողականության շնորհիվ:շնորհիվ։ Քանի որ մթնոլորտի և [[միջմոլորակային տարածություն]]ների միջև չկա հստակ սահման, ապա ընդունված է մթնոլորտ համարել գազային այն միջավայրը, որը պտտվում է մոլորակի հետ զուգընթաց որպես մեկ ամբողջություն:ամբողջություն։ Մի շարք մոլորակների մթնոլորտային շերտը, որը հիմնականում բաղկացած է գազերից ([[գազային մոլորակներ]] ), կարող է չափազանց հաստ լինել:լինել։ Աստղերի արտաքին միջավայրը բնութագրելու համար, որը սկսվում է ֆոտոսֆերայից, օգտագործվում է աստեղային մթնոլորտ հասկացությունը:հասկացությունը։ [[Երկիր]] մոլորակի մթնոլորտը ներառում է [[թթվածին]], որն օգտագործվում է կենդանի օրգանիզմների շնչառության համար, և ածխածնի երկօքսիդ, որն օգտագործում են [[բույսեր]]ը, [[ջրիմուռ]]ները, բակտերիաները ֆոտոսինթեզի համար:համար։ Մթնոլորտը հանդես է գալիս նաև որպես մոլորակը արևի [[ուլտրամանուշակագույն ճառագայթներ]] ից պաշտպանող շերտ:շերտ։

Մթնոլորտը առկա է մեծ զանգված ունեցող բոլոր մարմինների մոտ, ինչպիսիք են օրինակ երկրանման մոլորակները կամ գազային հսկաները:հսկաները։ Աստղերը նույնպես զուրկ չեն մթնոլորտից, օրինակ Արևը: Արևը։

Մթնոլորտային ճնշումը մթնոլորտի [[հիդրոստատիկ]] [[ճնշում]]ն է նրա բաղադրության մեջ մտնող բոլոր մարմինների վրա:վրա։ Մթնոլորտային ճնշումը ձևավորվում է օդի ` [[գրավիտացիա|գրավիտացիոն]] ձգողականությամբ դեպի մոլորակը: Ճնշման չափման միավորը, որը կոչվում է նաև մթնոլորտ, որոշված է 101325 Պա կամ 760 մմ սնդիկի սյուն: Մթնոլորտային ճնշումը նվազում է բարձրադիր վայրերում` պայմանավորված գազի շերտի ծավալի նվազմամբ:նվազմամբ։

Մոլորակի մթնոլորտի սկզբնական բաղադրությունը կախված է մոլորակի ձևավորման փուլում արևի քիմիական և ջերմային հատկություններից , ինչպես նաև հետագա փուլում մթնոլորտային շերտ այլ գազերի մուտքով:մուտքով։ Հետո գազային ծածկի բաղադրությունը էվոլյուցիայի է ենթարկվում տարբեր գործոնների ազդեցության հետևանքով:հետևանքով։

[[Վեներա]]յի (Արուսյակ) և [[Մարս]]ի մթնոլորտը հիմնականում բաղկացած է ածխածնի երկօքսիդից, ինչպես նաև ազոտի, արգոնի, թթվածնի և այլ գազերի աննշան չափաբաժնից:չափաբաժնից։ [[Երկիր]] մոլորակի մթնոլորտը մեծ մասամբ հանդիսանում է կենդանի օրգանիզմների կենսագործունեության նախապայման:նախապայման։ Երկրի մթնոլորտային օդի մոտավոր բաղադրությունը. [[ազոտ]]` 78,08%, [[թթվածին]]` 20,95%, [[արգոն]]` 0,93%, [[ածխածնի երկօքսիդ]]` 0,038%, ջրային գոլորշի` մոտ 1%:։ Բացի այս չնչին քանակությամբ պարունակվում է նաև [[ջրածին]], [[հելիում]], մի շարք այլ ՙազնիվ գազեր՚ և աղտոտիչներ:աղտոտիչներ։

Ցածր ջերմաստիճան ունեցող գազային հսկաները, ինչպիսիք են [[Յուպիտեր]]ը, [[Սատուրն]]ը, [[Ուրան]]ը և [[Նեպտուն]]ը, հիմնականում ունակ են իրենց շուրջը պահպանել փոքր մոլեկուլային զանգված ունեցող գազեր` ջրածին և հելիում:հելիում։ Բարձր ջերմաստճանային հսկաները, օրինակ Օսիրիսը կամ Պեգաս 51 b –ն, ընդհակառակը, չեն կարողանում պահել այն և նրանց մթնոլորտային գազերի մոլեկուլները ցրվում են տարածության մեջ:մեջ։ Այս գործընթացը դանդաղ և անընդհատ շարունակական բնույթ ունի: ունի։