«Մխիթար Հերացի»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Մխիթար Հերացի''' (մոտ [[1120]], [[Հեր]]([[Խոյ]]) - [[1200]]), մ.թ. [[12-րդ դար]]ում ապրած հայ մեծանուն գիտնական, բժիշկ, բնագետ և փիլիսոփա, հայկական դասական բժշկության հիմնադիրը, արժեքավոր [[Ջերմանց Մխիթարութիւն|Ջերմանց Մխիթարություն]] աշխատության հեղինակը:հեղինակը։ 1989 թ Երևանի պետական բժշկական ինստիտուտը (հետագայում` [[Երևանի Պետական Բժշկական Համալսարան]]) անվանվել է նրա անունով:անունով։ [[ԵՊԲՀ]] ամենաառաջավոր ուսանողները պարգևատրվում են Հերացու անվան [[անվանական կրթաթոշակ]]ով:ով։

Մասնագիտական կրթությունը ստացել է [[Կիլիկյան Հայաստան]]ում:ում։ Գիտա-բժշկական գործունեությունը ծավալել է [[Սիս]] մայրաքաղաքում ու կաթողիկոսանիստ [[Հռոմկլա]] ամրոցում` [[Ներսես Շնորհալի|Ներսես Շնորհալու]] և [[Գրիգոր Դ Տղա]]յի հովանավորությամբ:հովանավորությամբ։ Տիրապետել է [[հունարեն]]ին, [[արաբերեն]]ին, [[պարսկերեն]]ին:ին։ 12-րդ դարի 60-ականներին արդեն ուներ մեծ բժշկապետի համբավ:համբավ։

Մխիթար Հերացին գրի է առել բժշկական գրքեր, որոնցից բացի մասունքներից, ուրիշ ոչ մի բան մեզ չի հասել:հասել։ Նրա գիրքը կոչւում է՝ «Ջերմանց մխիթարութիւն» և գրվել է [[1184]] թվականին, ժամանակի Գրիգոր կաթողիկոսի առաջարկությամբ:առաջարկությամբ։ «Անուանեցաք «Ջերմաց մխիթարութիւն», զի սա մխիթարէ զբժիշկն ուսմամբ, իսկ զհիւանդն՝ առողջութեամբ» Նա գրել է նաև ակնաբուժական գիրք, որտեղ նկարագրել է աչքի հիվանդություններրի տեսակները և դրանց բուժման դեղերը:դեղերը։ Ներսես Շնորհալի կաթողիկոսը ([[1098]]-[[1173]] թ) նրան անվանել է բժշկապետ և աստղագետ:աստղագետ։

Հերացու մասին շատ քիչ կենսագրական տեղեկութիւններ ունենք:ունենք։ Այդ տեղեկությունների սկզբնաղբյուրն է համարվում իր գրքի ներածականի բովանդակությունը, որից պարզւում է, որ նա ծնվել է 12րդ դարի առաջին կեսի ժամանակահատվածում (մոտ. [[1120]]թ), [[Պարսկաստան]]ի Խոյ քաղաքում. պատմական Հայաստանի Խոռխոռունյաց իշխանների պատկանող շրջան, որը Զարևանդ գավառի հարևանութեամբ կազմել է մեկ միասնական վարչական միավոր՝ [[Ուրմիա լիճ|Ուրմիա լճի]] հյուսիս-արևմտեան կողմում:կողմում։ Փոքր հասակից սիրել է բժշկությունն ու իմաստության արվեստը:արվեստը։ Հերացու մասնագիտական գրքերից ո՛չ մեկը մեզ չի հասել, դրանցից մնացել են հատվածներ, որոնք պահվում են Մատենադարանում:Մատենադարանում։ Հերացու գրքերից մեկի բովանդակությունն, ինչպես ինքն է մատնանշում, պարփակում է միայն ջերման երեք տեսակների ախտաճանաչման և բուժման մեջ, և այն չէր ծավալուել ամբողջ բժշկական գիտությունների բնագավառում:բնագավառում։ Նա լավապես տիրապետել է արաբերենին, պարսկերենին և հունարենին:հունարենին։