«Ջիվանշիր»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Ջիվանշիր''', կամ՝ Ջեվանշեր , Ջվանշեր (ծ. թ. անհայտ – [[683]], [[Պարտավ]] ([[Ուտիք]] նահանգի [[Ուտի Առանձնակ]] գավառ)), [[Գարդման]]ի տեր և Աղվանից իշխան [[637]] թվականից:թվականից։ Միհրանյանների իշխանական տոհմից, Վարազ Գրիգորի որդին: որդին։

Ժառանգաբար սեփականության իրավունք է ունեցել Գարդմանք գավառի նկատմամբ, սակայն, ըստ աղբյուրների, եղել է [[Աղվանք]] կամ Հայոց Արևելից Կողմանց ([[Ուտիք]] և [[Արցախ]]) Երկրամասի գահերեց իշխան և [[սպարապետ]]: Նրան է ենթարկվել նաև անդրկուրյան Կամբեճան գավառը:գավառը։ Գործունեության սկզբում եռանդուն պայքար է մղել պարսից տիրապետության դեմ:դեմ։ Հետագայում վարել է ճկուն քաղաքականություն և երկրամասը զերծ պահել նվաճումներից:նվաճումներից։ Միևնույն ժամանակ Ջիվանշիրը սերտ կապ է պահպանել [[Հայաստան]]ի կենտրոնական իշխանության հետ:հետ։ Երկրամասի անկախությունը պահպանելու նպատակով ամրապնդել է [[Հայ Եկեղեցի|Հայ եկեղեցու]] դիրքը, այն զերծ պահել քաղկեդոնականության և մահմեդականության ոտնձգություններից: ոտնձգություններից։

Ջիվանշիրի օրոք Արցախում և Ուտիքում վերելք է ապրել մշակույթը:մշակույթը։ Ջիվանշիրի պատվերով է Մովսէս Կաղանկատվացին գրել է իր պատմական երկը:երկը։ Ջիվանշիրը դավադրաբար սպանվել է [[Պարտավ]]ի իր դղյակի պարտեզում՝ հավանաբար Միհրանյաններից տուժած [[Առանշահիկներ]]ի ձեռքով: ձեռքով։

Ջիվանշիրի մահվան առիթով Գավթակ Քերթողը գրել է «Ողբք ի մահն Ջեվանշերի՝ մեծի իշխանին» (հրտ.՝ [[1986]]) դամբանականը, որը վաղ միջնադարյան հայ քնարերգության գլուխգործոցներից է:է։<ref>«Ով ով է. Հայեր», կենս. հանրագիտ., հատոր բ., Երևան, 2007 ©:</ref>