«Վերներ Հայզենբերգ»–ի խմբագրումների տարբերություն

== Փիլիսոփայական հայացքները==

Հայզենբերգը մեծ ուշադրության էր արժանացնում [[Գիտության փիլիսոփայություն|գիտության փիլիսոփայական հիմնավորմանը]], որին նվիրել է մի շարք աշխատանքներ և ելույթներ։ 1950-ական թթ. լույս տեսավ նրա «Ֆիզիկան և փիլիսոփայությունը» գիրքը, որն ընդգրկում է Սենտ-Էնդրյուսի համալսարանում կարդացած Գիֆորդոֆյան դասախոսությունները, իսկ տասը տարի անց` «Ամբողջը և մասը» ինքնակենսագրական աշխատությունը, որը [[Վայցզեկեր Կարլ Ֆրիդրիխ|Կարլ ֆոն Վայցզեկերը]] անվանել է մեր ժամանակների միակ պլատոնական երկխոսությունը<ref>А. В. Ахутин,, В. Гейзенберг, Физика и философия. Часть и целое, М. Наука, 1990, էջ 365 (Վերներ Հայզենբերգը և փիլիսոփայությունը) {{ref-ru}}</ref>։ [[Պլատոն]]ի փիլիսոփայությանը Հայզենբերգը ծանոթ էր դեռևս Մյունխենի դասական գիմնազիայում սովորելու տարիներին, որտեղ ստացել էր հիմնավոր հումանիտար կրթություն։ Բացի այդ, Հայզենբերգի վրա մեծ ազդեցություն է ունեցել հայրը, որը հայտնի բանասեր էր <ref>А. В. Ахутин, Вернер Гейзенберг и философия էջեր 367—368 {{ref-ru}}</ref>։ Ողջ կյանքի ընթացքում Հայզենբերգը պահպանեց իր հետաքրքրվածությունը Պլատոնի և մյուս անտիկ փիլիսոփաների հանդեպ։ Նա կարծում էր, որ «հնարավոր չէ առանց հունական փիլիսոփայության իմացության զարգացնել ժամանակակից ատոմային ֆիզիկան» <ref>А. В. Ахутин, Вернер Гейзенберг и философия, էջ 370}} {{ref-ru}}</ref>։ XX դարի երկրորդ կեսի [[տեսական ֆիզիկա]]յի զարգացման մեջ նա տեսնում էր վերադարձ Պլատոնի որոշ ատոմիստական գաղափարներին (այլ մակարդակում).

 

== Պարգևներ և անդամակցությունը գիտական հաստատություններին ==