«Աղասի Խանջյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[1917]]-ից զբաղվել է հեղափոխական գործունեությամբ։ [[Հայաստան]]ում խորհրդային կարգեր հաստատվելուց հետո անցել կուսակցական ղեկավար աշխատանքի [[Երևան]]ում, [[1928]]-ին Կենտկոմի որոշմամբ Խանջյանը ուղարկվել է Հայաստան, իսկ [[1930]]-ից ընտրվել Հայաստանի ԿԿ կենտկոմի առաջին քարտուղար:քարտուղար։ Խանջյանը հատուկ ուշադրություն է նվիրել հայրենադարձության կազմակերպմանը, ինչպես նաև սփյուռքահայության առաջադեմ ուժերի և Սովետական Հայաստանի միջև կապերի ամրապնդմանը։<ref>http://www.menqhayenq.am/am/candidates/77/</ref> Խանջյանը սպանվել է 1936թ. Թբիլիսիում [[Լավրենտի Բերիա]]յի կողմից (Պաշտոնապես հայտարարվել է ինքնասպանություն)։ Խանջյանը սերտ կապեր է ունեցել բանաստեղծ [[Եղիշե Չարենց]]ի հետ։ Նրա մահից հետո Չարենցը` ցնցված այդ լուրից գրում է «Դոֆին Նայիրական» սոնետների շարքը։ <ref>Եղիշե Չարենց, «Վերջին խոսք», Երևան, հայագիտկ հրատ. 2007, էջ 189, ISBN 987-99941-980-5-4</ref>:։ Երևանում Աղասի Խանջյանի անունով անվանակոչվել է փողոց և թիվ 53 միջնակարգ դպրոցը։