«Տրուբադուր»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Տրուբադուր''', [[11-րդ դար|11]]-[[13-րդ դար]]երում [[Ֆրանսիա]]յի հարավում` [[Պրովանս]]ում հանդես եկած բանաստեղծ-երգիչներ, որոնք տվյալ ժամանակի եվրոպական քաղաքակրթության առաջատարերից էին:էին։

11-13-րդ դարերում Ֆրանսիայում ժողովրդական պոեզիայի և եկեղեցական գրականության կողքին և դրանց ազդեցությամբ առաջ եկավ նաև գրական երրորդ հոսանքը` [[ասպետական բանաստեղծություն]]ը:ը։ Ծնունդ առավ անհատական քնարերգությունը, որն իր ամենավառ արտահայտությունը գտավ ''տրուբադուրների'' երգերում:երգերում։ Տրուբադուրները հանդես եկան Պրովանսում:Պրովանսում։ Առաջին գրական լեզուն նորագույն ազգերի մեջ մշակվեց Պրովանսում, որը մատուցեց ինքնատիպ ու անկրկնելի քնարերգություն:քնարերգություն։

Պահպանվել են 2500-ից ավելի երգեր, որոնք վերագրվում են շուրջ 500 տրուբադուրների, որոնցից 30-ը կանայք են:են։ Առավել նշանավոր տրուբադուրների թիվը հասնում է չորս տասնյակի:տասնյակի։ Այդ պոետների մեջ եղել են 4-5 արքաներ, մի քանի տասնյակ խոշոր ավատատերեր, ինչպես և ցածր խավի մարդիկ:մարդիկ։ Սակայն տրուբադուրական պոեզիայի հիմնական օջախը ասպետական միջավայրն է:է։ Տրուբադուրների պոեզիայի վրա նկատելի է թե' պրվանսալական ժողովրդական բանարվեստի և թե' Արևելքի, հատկապես [[արաբաանդալուզյան պոեզիա]]յի ազդեցությունը:ազդեցությունը։ Այնուամենայնիվ տրուբադուրների պոեզիան խիստ ինքնատիպ է ու անհատական: անհատական։

Նրանց սիրերգության մեջ արտահայտվել է սիրո ''կուրտուազական'' (պալատական, նրբակիրթ) ընկալումը:ընկալումը։ Նրանք աստվածացնում էին սիրած կնոջը` [[Դոննա]]յին, որը, որպես օրենք, ամուսնացած կին էր:էր։

Տրուբադուրները մեր հին [[գուսան]]ների նման հորինում էին թե' երգերի տեքստերը և թե' մեղեդիները և իրենք էլ կատարում էին երաժշտական գործիքների նվագակցությամբ:նվագակցությամբ։ Նրանք ելնում էին մրցավեճերի, հրապարակային ելույթների:ելույթների։

Մեր օրեր հասած տեքստերում կան 900-ի հասնող [[տաղաչափություն|տաղաչափական]] ձևեր:ձևեր։ Նախասիրած տաղաչափական ժանրերն էին [[կանցոն]]ը (երգ), [[ողբ]]ը, [[ալբա]]ն (ցայգերգ), [[պաստորել]]ը (հովվերգ), [[տենցոն]]ը (վիճերգ), [[բալլադ]]ը (պարերգ):։<ref>{{cite book|author=Հ.Բախչինյան|title=Դրվագներ ֆրանսիական գրականության պատմության|publisher=Երևանի համալսարանի հրատարակչություն|location=Երևան|year=1981|page=էջ 12-13}}</ref>

Տրուբադուրական քնարերգության անկումն սկսեց 13-րդ դարի սկզբներին, հատկապես ալբիգոյան կոչված պատերազմների ժամանակ ([[1209]] - [[1229]]), երբ Պրովանսը նվաճեց հյուսիսֆրանսիական ավատատերերի կողից:կողից։<ref>{{cite book|author=Հ.Բախչինյան|title=Դրվագներ ֆրանսիական գրականության պատմության|publisher=Երևանի համալսարանի հրատարակչություն|location=Երևան|year=1981|page=էջ 16}}</ref>