'''Աբրահամ Գ Կրետացի''' (ծ. թ. անհայտ, ք. Կանդիա, [[Կրետե]] կղզի – 1737թ. ապրիլի 18), [[Ամենայն հայոց կաթողիկոս]] 1734 թ-ից, պատմագիր:պատմագիր։ Նախքան կաթողիկոսական գահը ստանձնելը եղել է [[Երուսաղեմ]]ի միաբան և նվիրակ, 1709–34 թթ.՝ Թրակիայի Թեքիրդաղ (Ռոդոսթո) քաղաքի թեմի առաջնորդ, որի համար կոչվել է նաև Թեքիրդաղցի։ Կրետացու օրոք [[Անդրկովկաս]]ի քաղաքական դրությունն անկայուն էր։ Իրանում ասպարեզ իջած Թահմազ Ղուլի խանը (ապագա Նադիր շահը), պատերազմելով [[Թուրքիա]]յի դեմ, վերանվաճել է [[Իրան]]ի կորցրած հողերը, այդ թվում՝ Անդրկովկասը։ Աբրահամ Գ Կրետացին շահելով Իրանի արքա Նադիր շահի վստահությունը, վերականգնել է Էջմիածնի կաթողիկոսական աթոռի կալվածատիրական իրավունքները և գերությունից ու աքսորից փրկել բազմաթիվ հայերի։ Կրետացու միջնորդությամբ խանը թույլատրել է Մելիք Հակոբջանին [[Երևան]]ում հիմնել դրամատուն և կտրել արծաթե ու պղնձե դրամներ։ Գրել է «Պատմագրութիւն անցիցն իւրոց և ՆատրՇահին պարսից» երկը (բաղկացած է 53 գլխից, առաջին անգամ հրատարակվել է 1796թ. Կալկաթայում), որտեղ շարադրել է 1734–36թթ. [[Հայաստան]]ում և հարակից երկրներում տեղի ունեցած իրադարձությունները։
