«Շառլ Պեռո»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չ clean up, replaced: = → = (28), = → = (20), = → = (6) oգտվելով ԱՎԲ
չ clean up, replaced: → (32) oգտվելով ԱՎԲ
Տող 1.
{{unreferenced}}
{{Տեղեկաքարտ Գրող
| name = Շարլ Պերրո
| image = ChPerrault.jpg
| imagesize = 280px
| caption = Charles Perrault [[1665]]
| pseudonym =
| birthname = [[հունվարի 12]] [[1628]]<br />[[Փարիզ]], ([[Ֆրանսիա]])
| deathdate = [[մայիսի 16]] [[1703]]<br />[[Փարիզ]], ([[Ֆրանսիա]])
| deathplace =
| occupation =
| nationality = ֆրանսիացի
| ethnicity =
| citizenship =
| education =
| alma_mater =
| period = [[1697]]- [[1703]]
| genre =
| subject =
| movement =
| notableworks = հեքիաթներ
| spouse =
| partner =
| children =
| relatives =
| influences =
| influenced =
| awards =
| signature =
| website =
| portaldisp =
}}
 
'''Շարլ Պերրո''' ([[1628]]-[[1703]]), ֆրանսիացի գրող, բազմաթիվ հանրաճանաչ հեքիաթների հեղինակ։
 
== Կենսագրություն ==
Տող 43.
== Ստեղծագործական աշխատանք ==
 
[[1697]] թվականին, երբ առաջին անգամ հրատարակվեց հեքիաթների ժողովածուն, Շարլ Պերրոն 69 տարեկան էր, իսկ նրա որդին` 17։ Այդ օրվանից սկսած չեն դադարել վիճաբանություններն այն հարցի շուրջը, թե իրականում ո՞վ է հեքիաթների հեղինակը։ Պատճառն այն էր, որ առաջին հրատարակության մեջ որպես հեղինակ , գրվել է նրա որդու անունը` Պիեռ դ' Արմանկուր։
Ի՞նչն է դրդել Պերրոյին անելու այդ։ Արդյո՞ք իր ծերունական հասակից անհարմար զգալը։ Կամ, գուցե, հայր ու որդի, որ սովորություն ունեին գիշերային երկար ժամեր անցկացնելու միասին, հենց այդ ժամերին էլ միասի՞ն էին ստեղծում իրենց հերոսներին, միասին էին գտնում նրանց փրկության ճանապարհն ու միասին էլ կործանում չար ու եսասեր հերոսներին։ Եթե այդպես է, ուրեմն հեքիաթներն ստեղծվել են ծերունի հոր իմաստուն մտքով և երեխայի պարզամտությամբ։ Եվ, որովհետև, հեքիաթները գրվել են սագի փետուրով, հայր ու որդի ժողովածուն վերնագրել են «Իմ սագ մայրիկի հեքիաթները»։ Այն բաղկացած էր յոթ հեքիաթներից` «Կարմիր գլխարկը», «Կոշկավոր կատուն», «Մոխրոտը» և այլն։ Նրանց սյուժեները վերցված են ժողովրդական ստեղծագործություններից։
 
Հեքիաթներն ունեն բարոյա-խրատական միտում և գրեթե բոլորը վերջանում են այդպիսի միտք ունեցող չափածո խոսքերով։ Նա հաճախ հեքիաթներում համարձակորեն հրաժարվում է թագավորների ու թագաժառանգների առջև խոնարհվելուց, նրանց ներկայացնելով եսասեր ու հիմար։ Պերրոյի հերոսները ուժեղ ու չար հակառակորդին հաղթում են սեփական կամքի ու հնարամտության շնորհիվ։
 
Պերրոն համոզված է, որ ողբերգական րոպեներն անհրաժեշտ են երեխաների դաստիարակության համար։ Որքա՜ն մեծ ապրումներ են ունենում երեխաները Կարմիր գլխարկի, Մոխրոտի կամ մյուսների համար։ Դրանք էլ հենց կարելի է համարել մանկական տառապանքներ։ Իսկ, երբ մտաբերում ենք Դոստոևսկու այն խոսքը, որ տառապանքը մարդկության կյանքում ամենագլխավոր օրենքն է, ապա Շարլ Պերրոն համարվում է հմուտ դաստիարակ ու մանկան հոգեբան։
 
Պերրոյի հեքիաթները երեխաներին հմայում են ոչ միայն իրենց գեղեցիկ ձևավորված հրատարակություններով։ Դրանց անդրադարձել են հայտնի կոմպոզիտորներ [[Սերգեյ Պրոկոֆև|Պրոկոֆևը]] («Մոխրոտը» բալետը), [[Ջոակինո Ռոսսինի|Ռոսսինին]] («[[Մոխրոտը (օպերա)|Մոխրոտ]]» օպերա), [[Պյոտր Չայկովսկի|Չայկովսկին]] («Քնած գեղեցկուհին» բալետ) և այլն։
{{Commons | Charles_Perrault|Շարլ Պերրո}}